Δισεκατομμύρια μπαμπάδες σε όλον τον πλανήτη γιορτάζουν την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου, αλλά ίσως και να μην το μάθουν ποτέ. Μπορεί ο κόσμος μας να είναι φτιαγμένος από άντρες, αλλά οι γυναίκες τον κυοφόρησαν και τον γέννησαν.

Πόσοι ξέρουν, λοιπόν, ότι σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα; Προσωπικά, το έμαθα μόλις πριν λίγα χρόνια από το διαδίκτυο. 

💓💙💚💛💜💓💙💚💛💜💓💙💚💛💜💓💙💚💛💜💓💙💚💛💜💓

Η -αμερικανικής εμπνεύσεως- Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα γιορτάζεται κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου. Με δώρα, απ' όλη την οικογένεια, τιμώνται ο πατέρας, ο παππούς ή ο προπάππους – εάν ζουν. Εμπνεύστρια αυτής της Παγκόσμιας Ημέρας ήταν η Αμερικανίδα Σονόρα Σμαρτ - Ντοντ, που προσπάθησε να καθιερώσει μια γιορτή ανάλογη με την Ημέρα της Μητέρας. Ήθελε έτσι να τιμήσει τον πατέρα της, Γουίλιαμ Σμαρτ, βετεράνο του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, που ανέθρεψε μόνος του τα 6 παιδιά της οικογένειας.

Ο πρώτος εορτασμός τής Ημέρας του Πατέρα έγινε στις 19 Ιουνίου 1910 στο Σπόκεν της πολιτείας Ουάσιγκτον, όπου ζούσε η οικογένεια Σμαρτ. Παρέμεινε ένα γεγονός τοπικής σημασίας για πολλά χρόνια μέχρι το 1966, οπότε ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Λίντον Τζόνσον, με διάταγμά του, ανακήρυξε την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα.

Από τότε ο εορτασμός έχει περάσει τα αμερικανικά σύνορα και έχει διεθνοποιηθεί. Δισεκατομμύρια μπαμπάδες σε όλον τον πλανήτη (κανονικά πρέπει να) γιορτάζουν την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου, αλλά ίσως και να μην το μάθουν ποτέ, αφού δεν είναι τόσο γνωστή αυτή η Παγκόσμια Ημέρα. Μπορεί ο κόσμος μας να είναι φτιαγμένος από άντρες, κατά το κλισέ που έγινε και τραγούδι, αλλά οι γυναίκες τον κυοφόρησαν και τον γέννησαν και σε εκείνες αξίζουν υποκλίσεις και υπέρτατος σεβασμός.

Αλλά δεν αξίζει και λίγο από όλα αυτά κι ο πατέρας, ο μπαμπάς, ο μπαμπάκας; Ναι, τα περισσότερα λόγια και οι έπαινοι πάνε στη μητέρα, στο πλάσμα που όλη η ανθρωπότητα χρωστά τα πάντα, αλλά δεν υπάρχει κι άλλος ένας γονέας; Εκείνος δεν αγωνιά για την οικογένειά του,για τα παιδιά του, δεν έχει ρόλο σε όλα αυτά; Ο πατέρας δεν σφίγγει τα δόντια για το παρακάτω της ζωής των παιδιών του, δεν κρύβει το δάκρυ, δεν πνίγει τον λυγμό του επειδή έπειτα από έναν χωρισμό θα πρέπει να βλέπει τα παιδιά του «ως ορίζει το πρόγραμμα των επισκέψεων»; Δεν υπάρχουν πατεράδες που μεγαλώνουν παιδιά, τα οποία η μάνα τους τα παράτησε για να ζήσει τη ζωή της; Σε όλο τον πλανήτη υπάρχουν άπειρες παρόμοιες περιπτώσεις, υπάρχουν πολλοί μπαμπάδες που δεν είναι άκαρδοι, που δίνουν και τη ζωή τους για τα παιδάκια τους.

Τη δόξα, όμως -δικαιολογημένα, ως έναν βαθμό- μη λέμε τα ίδια, θα την απολαμβάνουν πάντα οι μανούλες. Σήμερα, σε μια ηλιόλουστη Κυριακή, είναι η Γιορτή του Πατέρα, αλλά πόσοι πατέρες το γνωρίζουν; Και αν τους ευχηθείτε σήμερα, θα χαμογελάσουν με μια πίκρα στην άκρη των χειλιών: επειδή, στις περισσότερες των περιπτώσεων, έχουν μεγαλώσει με το να μην περιμένουν «χρόνια πολλά».

Κι ο δικός μου ο πατέρας δεν πήρε ποτέ ούτε δώρα ούτε καν τις ευχές μας μια τέτοια ημέρα, γιατί όσο ζούσε αγνοούσαμε κι εμείς κι εκείνος την Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα. Όμως τον αγαπούσαμε πολύ, τον εκτιμούσαμε και τον σεβόμασταν και μας αγαπούσε πολύ κι εκείνος….κι αυτό είναι πάνω απ’ όλα…

Οι καλοί μπαμπάδες δίνουν στα παιδιά τους ρίζες και φτερά. Ρίζες για να νιώθουν πού είναι το σπίτι τους και φτερά για να πετάξουν μακριά ελεύθερα. Έτσι έκανε κι ο δικός μου ο μπαμπάς…

Α, ρε πατέρα! Πόσο μου λείπεις… Μακάρι να ζούσες, να σε αγκάλιαζα, να σου έλεγα σήμερα χρόνια πολλά για την Παγκόσμια Ημέρα σου και να μιλούσαμε οι δυο μας με τις ώρες, όπως παλιά!...

 

Ράνια Χιουρέα

Πηγή

 

Ανάρτηση chiourea.gr στο ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ (3η Κυριακή του Ιουνίου)

Δείτε επίσης:

·       Μπαμπά, σήμερα έκανα τη σούπα που σου αρέσει! Ανθή Πάνου

·       ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ 12 ΣΟΦΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ. Α ρε πατέρα...

·       Στη μνήμη του Τάκη Χιουρέα, 100 χρόνια από τη γέννησή του