Μεγάλωσα φίλοι μου…
Μεγάλωσα και δε με θυμώνει πια η προδοσία.
Συνήθισε η πλάτη μου τις μαχαιριές και μου παίρνει μόνο μια στιγμή να βγάλω το μαχαίρι και να καθαρίσω την πληγή.
Έμαθα με τα χρόνια πως ό,τι και να κάνω, το σημάδι θα μείνει και κάθε που θα σηκώνει αέρα θα με πονά.

Μεγάλωσα φίλοι μου…
Μεγάλωσα και δε με θυμώνουν πια οι περαστικοί από τη ζωή μου.
Τους φιλεύω τα καλύτερα γλυκά μου, τους δίνω νερό να ξεδιψάσουν, και μετά ανοίγω την πόρτα για να μπορούν να φύγουν ανενόχλητοι.
Έμαθα με τα χρόνια πως ό,τι και να κάνω, ο άπληστος, δε θα αλλάξει.

Μεγάλωσα φίλοι μου…
Κι έμαθα πως οι άνθρωποι δε σου συγχωρούν το να μπορείς να τους βοηθήσεις.
Δεν σου συγχωρούν το να μην τους έχεις ανάγκη, να μην τους ζητήσεις τίποτα.
Δεν σου συγχωρούν το να στέκεσαι απέναντί τους και να τους κοιτάς στα μάτια.
Δεν σου συγχωρούν το να έχεις πέσει ξανά και ξανά και ξανά και κάθε φορά να ξανασηκώνεσαι και να στέκεσαι όρθιος μπροστά τους.
Δεν σου συγχωρούν τη γεναιοδωρία, οι τσιγκούνικες ψυχές.

Μεγάλωσα φίλοι μου…
Κι έμαθα πως την οικογένεια, δεν την ορίζουν οι δεσμοί αίματος.
Οικογένεια είναι οι άνθρωποι που επιλέγεις να μείνουν όταν η πόρτα σου κλείσει.
Όταν βρεθείς στο πάτωμα.
Είναι εκείνοι που δεν θα σε βάλουν σε κανένα κουτάκι και θα σε αποδεχτούν χωρίς όρους κι όρια.

Μεγάλωσα φίλοι μου…
Κι έμαθα πως τη ζωή την ορίζουν οι παρουσίες και την στοιχειώνουν οι απουσίες.

Μεγάλωσα φίλοι μου…
Και το ταξίδι μου το θέλω μόνο με εκείνους που σιγοτραγουδάμε στον ίδιο ρυθμό κι ας είμαστε φάλτσοι..
Με εκείνους που τα χειμωνιάτικα πρωινά της Κυριακής μας βρίσκουν στη θάλασσα..
Με εκείνους που δεν χρειάζεται να κρύψω τα δάκρυά μου και να βάλω λέξεις στις σιωπές μου για να μην τρομάξουν.
Με εκείνους που είδαν την χειρότερη πλευρά μου κι έμειναν γιατί ήξεραν πως είναι μια στιγμή..
Με εκείνους που γουστάρει η ψυχή μου κι απορρίπτει το μυαλό μου.

Μεγάλωσα φίλοι μου…
Κι αν δεν είναι έρωτας, δεν θέλω να είναι τίποτα.
Κι αν δεν είναι αγάπη, δεν θέλω να είναι τίποτα.
Κι αν δεν είναι πίστη, δεν θέλω να είναι τίποτα.
Γιατί από το περίπου, προτιμώ το τίποτα..

Μεγάλωσα φίλοι μου… κι όχι στα χρόνια.
Μεγάλωσα μέσα από τις απώλειες.
Μεγάλωσα μέσα από τις λέξεις που δεν μπορώ πια να αρθρώσω..
Μεγάλωσα μέσα από την φυγή του..
Μεγάλωσα και τώρα πια, έκανα το λύκο κολλητό μου κι έστειλα στο καλό τους τις κοκκινοσκουφίτσες…

Και τώρα στέκω εδώ.
Σημαδεμένη, αλλά όρθια.
Δεν χαρίζομαι, δεν δίνομαι, δεν παραδίνομαι.
Μπορείς μόνο να με κερδίσεις... ή τίποτα!

Σοφία Παπαηλιάδου

Δημοσιεύτηκε από chiourea.gr στο  ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗ / ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ

Δείτε επίσης:

• Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων... 
• Μην περιμένεις να σου φερθούν όπως θα φερόσουν εσύ 
  
•  Η σημασία της ζεστής αγκαλιάς για τον καθένα
• 11 σημάδια που αποκαλύπτουν ότι έχετε ωριμάσει μέσα από δυσκολίες και όχι λόγω ηλικίας
• Να εκτιμάτε τους ανθρώπους όσο τους έχετε δίπλα σας και όχι όταν τους χάνετε
• Έμαθα... πως να μεγαλώνεις, δε σημαίνει μονάχα να «κλείνεις» χρόνια...
• Η αγάπη χαρίζεται, δεν αγοράζεται!
• Μαλώνουμε με όσους αγαπάμε πιο πολύ
• Όταν συγχωρείς κάποιον, γαληνεύεις. Κάνεις χάρη σ’ εσένα και όχι σ’ εκείνον  
• Η σημασία της συγχώρεσης και τα οφέλη της στην ψυχολογία μας
• Δεν αξίζει να κρατάμε κακία! 12 βήματα για να το καταφέρουμε
•  Όταν κάποιος μας φέρεται άδικα, δεν είναι ευτυχισμένος ούτε ο ίδιος
•  Η συγχώρεση είναι η επιλογή του ευφυούς ανθρώπου
• Θυμός, ζήλεια, πίκρα, απογοήτευση: Πώς να ελέγχετε τα αρνητικά συναισθήματα
•  Να εκτιμάτε τους ανθρώπους όσο τους έχετε δίπλα σας και όχι όταν τους χάνετε
•  Η αγάπη χαρίζεται, δεν αγοράζεται!
• Μαλώνουμε με όσους αγαπάμε πιο πολύ
• Δεν αξίζει να κρατάμε κακία! 12 βήματα για να το καταφέρουμε
• Έμαθα... πως να μεγαλώνεις, δε σημαίνει μονάχα να «κλείνεις» χρόνια...
• Μην περιμένεις να σου φερθούν όπως θα φερόσουν εσύ
• ΛΕΚΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ: Η τιμωρία του άλλου διαμέσου της σιωπής
• Η σημασία της ζεστής αγκαλιάς για τον καθένα
•  Μην κρίνεις τους ανθρώπους αν δεν ξέρεις σε τι μάχες πολεμάνε…