Αποτελεί αναμφίβολη παραδοχή στο δυτικό κόσμο, ότι η παιδική ηλικία συνιστά ένα σημαντικό στοιχείο ευαλωτότητας, γι’ αυτό και η προστασία της θεωρείται βασικό δομικό συστατικό κάθε σύγχρονου κοινωνικού κράτους. Σε αυτό το πλαίσιο, η υγεία, η προστασία, η φροντίδα, η εκπαίδευση, η ευημερία και ο ελεύθερος χρόνος, αποτελούν θεμελιώδη και αναφαίρετα δικαιώματα για κάθε παιδί, τα οποία η πολιτεία έχει την υποχρέωση να εγγυάται και να διασφαλίζει. Με την αφορμή της συμπλήρωσης τριάντα χρόνων, από την υπογραφή της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού, πραγματοποιήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του έτους που μόλις αποχαιρετήσαμε, με πρωτοβουλία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, με την παρουσία του πρωθυπουργού, εκδήλωση με στόχο την ενημέρωση των ενδιαφερομένων για τη σχεδιαζόμενη πολιτική της κυβέρνησης για την αναδοχή και την υιοθεσία, καθώς και την εξοικείωση και ευαισθητοποίηση του κοινού με τους ως άνω θεσμούς.

Η σχετική σύμβαση ενώ υπεγράφη από 193 κράτη, έχει κυρωθεί μέχρι στιγμής από 191, εκτός ΗΠΑ και Σωμαλίας. Η Βουλή των Ελλήνων κύρωσε τη Σύμβαση στις 02/12/1992 με το ν.2101/1992. Αποτελείται από 54 άρθρα, τα οποία καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα των δικαιωμάτων του παιδιού και διαρθρώνονται σε τέσσερεις άξονες ως ακολούθως:

1. Μη διάκριση εξαιτίας φυλής, χρώματος, φύλου, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γλώσσας, θρησκείας, αναπηρίας, κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης.

2. Το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, το οποίο πρέπει να αναδεικνύουν ως προτεραιότητα όλοι οι νόμοι, οι πολιτικές και οι δράσεις που αφορούν το παιδί.

3. Η επιβίωση, η προστασία και η σωματική, ηθική, πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.

4. Το δικαίωμα συμμετοχής του παιδιού στις αποφάσεις που το αφορούν, εκφράζοντας ελεύθερα τη γνώμη του.

Από το 2009 και μετά, που τέθηκε σε ισχύ η συνθήκη της Λισσαβώνας και ο Χάρτης των Θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ, η νομική προστασία του παιδιού θωρακίζεται περαιτέρω με το αρ.24 που κατοχυρώνει τα δικαιώματα του παιδιού και το αρ.31 του Χάρτη, που απαγορεύει ρητά την παιδική εργασία.

Εφόσον διασφαλιστούν οι βασικές βιοτικές ανάγκες, το πιο σημαντικό, το πιο ουσιαστικό, το πιο θεμελιώδες, για την ισορροπημένη και ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού, είναι να μην μεγαλώνει σε κάποιο ίδρυμα, αλλά σε ένα κατάλληλο οικογενειακό πλαίσιο που θα του παρέχει θαλπωρή και αγάπη. Ο στόχος της εκδήλωσης ήταν, να ενημερώσει , να ευαισθητοποιήσει, να συζητηθούν και να αναζητηθούν τα κατάλληλα θεσμικά και πρακτικά εργαλεία, που θα συνδέσουν κάθε παιδί με μια οικογένεια που επιθυμεί να το εντάξει στους κόλπους της.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και μίλησαν ο πρωθυπουργός, η Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, ο Γ.Γ. Κοινωνικής αλληλεγγύης και καταπολέμησης της φτώχειας, που θα είναι ex officio και ο νέος πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου για την Αναδοχή και την Υιοθεσία, ο πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Αττικής, η συνήγορος του παιδιού και εκπρόσωποι από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τη UNICEF και τον Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Αναπτύχθηκαν απόψεις, ακούστηκαν θέσεις, έγιναν δεσμεύσεις.

 

Σταχυολογώντας τα μέτρα, τις δράσεις και τις δεσμεύσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου, οι σημαντικότερες από αυτές θα μπορούσαν να συνοψιστούν ως ακολούθως:

1. Τοπική διασύνδεση των υποψήφιων ανάδοχων γονέων με τα παιδιά προς αναδοχή, έτσι ώστε να μην απομακρύνονται κατά το δυνατόν γεωγραφικά από τη φυσική τους οικογένεια.

2. Θέσπιση κινήτρων για την αναδοχή τέκνων με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις, αναγνωρίζοντας το αυξημένο κόστος διαβίωσης και φροντίδας που επιφέρει η αναπηρία και η χρόνια πάθηση.

3. Δημιουργία στεγών ημιαυτόνομης διαβίωσης για τα παιδιά που βρίσκονται κοντά στην ενηλικίωση και είναι δυσχερέστερη η ένταξη τους σε οικογενειακό πλαίσιο, κατά το πρότυπο των στεγών για τους ασυνόδευτους ανήλικους, έχοντας εξασφαλίσει χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά προγράμματα.

4. Διερευνάται η δυνατότητα συνεργασίας με το εξωτερικό για υιοθεσία παιδιών, που για κάποιους λόγους δεν προτιμώνται στην Ελλάδα για αναδοχή ή υιοθεσία.

Οι εξαγγελίες αυτές κινούνται σε ιδιαίτερα θετική κατεύθυνση και φάνηκε ότι η βούληση της Κυβέρνησης είναι να υλοποιηθούν το συντομότερο.

Ορισμένες επιπλέον προτάσεις που θα μπορούσαν να τεθούν στο δημόσιο διάλογο συμβάλλοντας στην επιτάχυνση και τη διευκόλυνση της διαδικασίας είναι και οι εξής:

1. Παροχή πλήρους ιατροφαρμακευτικής κάλυψης στα ανάδοχα τέκνα με βαριές αναπηρίες ή σοβαρές χρόνιες παθήσεις, ακόμη και όταν οι ανάδοχοι γονείς έχουν χάσει για κάποιο λόγο την ασφαλιστική τους ικανότητα.

2. Πλήρης εξομοίωση των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων ανάδοχων μητέρων, με τις φυσικές, τις τεκμαιρόμενες και τις θετές με υπαγωγή τους στο προστατευτικό πλαίσιο προστασίας της μητρότητας. Επέκταση και για εκείνες των αδειών, επιδομάτων και παροχών εν γένει, που ισχύουν για τις ως άνω κατηγορίες, με ταυτόχρονη προστασία τους από απόλυση.

3. Καθορισμός αποκλειστικής προθεσμίας για τη δικαστική ολοκλήρωση της υιοθεσίας.

4. Αναμόρφωση της διάταξης του αρ.8 παρ. 2 εδ.β του ν.4538/2018, έτσι ώστε να συνάδει πλήρως με τα σύγχρονα επιστημονικά και κοινωνιολογικά δεδομένα και με το νέο μοντέλο αντίληψης για την αναπηρία και τη χρόνια πάθηση. Με βάση την ανωτέρω ρύθμιση, «Οι ανάδοχοι γονείς και οι συνοικούντες με αυτούς έχουν καλή ψυχική, διανοητική και σωματική υγεία, ιδίως μάλιστα δεν πάσχουν από χρόνια μεταδοτικά νοσήματα.» Στο σημείο αυτό πρέπει να αποσαφηνιστεί ότι τα άτομα με κινητικές και αισθητηριακές αναπηρίες δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της διάταξης και ότι η αναπηρία από μόνη της δεν πρέπει να καθίσταται εμπόδιο επιλεξιμότητας του υποψήφιου ανάδοχου ή θετού γονέα. Παρ’ όλο που η ως άνω παρατήρηση θεωρείται προφανής, εν τούτοις κρίνεται σκόπιμο να διευκρινιστεί περαιτέρω, δεδομένου ότι στο παρελθόν που υπήρχε ανάλογη διατύπωση, είχαν δημιουργηθεί κάποια προβλήματα σε επίπεδο διοικητικής πρακτικής των ιδρυμάτων στις κρατικές υιοθεσίες.

Επιπλέον, με βάση την αλματώδη πρόοδο της ιατρικής, τα περισσότερα χρόνια νοσήματα δεν μεταδίδονται πλέον, όταν λαμβάνεται η ενδεδειγμένη φαρμακευτική αγωγή και οι κατάλληλες προφυλάξεις. Επομένως το άρθρο πρέπει να επαναδιατυπωθεί, στη βάση των σύγχρονων ιατροκοινωνικών δεδομένων, απαλλαγμένων από στερεότυπα και συμπεριφορικούς παράγοντες μιας κουλτούρας του παρελθόντος.

Κάθε παιδί χρειάζεται ένα ισορροπημένο οικογενειακό περιβάλλον, για να μπορέσει να ανθίσει το γέλιο του, να αναπτύξει την προσωπικότητα του, να συναισθανθεί τη μοναδικότητα του. Για να αντιληφθεί στην πλήρη έκτασή του, πως είναι ξεχωριστό, επιθυμητό, αναντικατάστατο και να μπορέσει με τη σειρά του, όταν ενηλικιωθεί να μετουσιώσει όλα αυτά τα συναισθήματα σε αγάπη για την δική του οικογένεια και σε προσφορά για το κοινωνικό σύνολο.

Άγκαθα Καρρά, Δικηγόρος

Ανάρτηση .chiourea.gr  στο Επικαιρότητα - ΚΟΙΝΩΝΙΑ και  Διάφορα Θέματα - ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

Διαβάστε επίσης:

• Παιδιά με ηθικό IQ Λένα Παπαδημητρίου
• VIDEO-Πώς βλέπει τη ζωή ένα παιδί και πώς ένας ενήλικας
• Πόσο ύπνο χρειαζόμαστε ανάλογα την ηλικία μας;
• Μη χάνεσαι με όσους μοιράστηκες κάποτε ένα θρανίο
• Γιατί είναι τυχεροί όσοι δουλεύουν με παιδιά
• Μια ρομαντική ματιά στα αξέχαστα χρόνια της γενιάς του 1950, 1960 και 1970!!!  
• Λεύκωμα: Το μυστικό τετράδιο των αναμνήσεων... Ράνια Χιουρέα