Επειδή, ευτυχώς, σε αυτή τη χώρα δεν συμβαίνουν μόνο
άσχημα, δεν είμαστε όλοι «θηρία» και δεν έχει χαθεί το ανθρώπινο πρόσωπο από όλες
τις υπηρεσίες, πρέπει να γράφονται και τα καλά, γιατί είναι μία ηθική ικανοποίηση
για όσους δουλεύουν σωστά και με υπευθυνότητα. Για το λόγο αυτό, κοινοποιούμε
τη μαρτυρία μιας μητέρας παιδιού με αυτισμό, που αναφέρεται στην πρόσφατη εμπειρία τους, από το πρώτο ταξίδι που έκανε ο αυτιστικός γιος της με πλοίο.
«Δεν συνηθίζω
να κάνω «προσωπικές» αναρτήσεις. Αλλά η ημέρα της επιστροφής με πλοίο, για
πρώτη φορά με τον γιο μου, σε ένα μεγάλο ταξίδι πάνω από 20 ώρες αποτέλεσε για
εμένα την «ευχάριστη έκπληξη» των διακοπών μας. Και εξηγώ
το γιατί…
Πήρα την
απόφαση να «δοκιμάσουμε» το ταξίδι με πλοίο γιατί ο προορισμός μας περιελάμβανε
πολλές αγχωτικές στάσεις και διαδρομές, μέχρι να φτάσουμε στο αεροδρόμιο και να
πάρουμε την πτήση μας για Αθήνα. Έτσι πήγα να βγάλω εισιτήρια για το πλοίο στον
τοπικό πράκτορα, όπου με ενημέρωσε ότι δεν
υπάρχει καμπίνα ή καλύτερα υπάρχει μία «γυναικεία», όπου δεν μπορώ να μπω
με τον γιο μου. Του εξήγησα ότι είναι αυτιστικός, ότι χρειάζομαι μία καμπίνα ή ένα χώρο χωρίς πολύ φασαρία και μία τουαλέτα.
Δυστυχώς δεν κατανόησε τίποτε.
Τότε τηλεφώνησα στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας,
στην έκδοση εισιτηρίων και εξήγησα το πρόβλημα. Η υπάλληλος (μία εξαιρετική
κυρία που δεν θέλει να αναφερθεί το όνομά της) με άκουσε με προσοχή,
απευθύνθηκε στην προϊσταμένη της (την οποία επίσης ευχαριστώ πολύ) και με
ενημέρωσαν ότι θα στείλουν σήμα στο πλοίο ώστε να υπάρχει προτεραιότητα στην περίπτωσή μας για καμπίνα.
Ομολογώ
ότι κλείνοντας το τηλέφωνο, δεν ήμουν απολύτως βέβαιη ότι θα γινόταν ό,τι μου
είπαν και μέχρι την ώρα που ανέβηκα στο ΠΡΕΒΕΛΗΣ είχα τρομερή ανασφάλεια για το
πώς θα περάσει αυτό το πολύωρο ταξίδι.
Όμως
συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Μόλις πήγα στην reception για τις καμπίνες και είπα
το θέμα, μου ζήτησαν το όνομά μου και έβγαλαν
μία σελίδα με ένα σήμα από τα κεντρικά!!! Ο προϊστάμενος, ένας εξαιρετικός
κύριος με ρώτησε τι θα με διευκόλυνε.
Ζήτησα μία καμπίνα για μένα και τα παιδιά. Μας
φρόντισε αμέσως και μου είπε ό,τι χρειαστώ κατά τη διάρκεια του
ταξιδιού να του το ζητήσω. Μας έστειλε
καπέλα, που φορέσαμε, μία τράπουλα που παίξαμε και νερό. Αλλά κυρίως μας
έδωσε μία φωτεινή ενέργεια… Ήταν ευγενέστατος με όλα τα παιδιά μου και μας απέδειξε
για μία ακόμη φορά ότι ο αυτισμός δεν είναι πρόβλημα όταν υπάρχει αποδοχή και
ενδιαφέρον.
Και όλα
αυτά τον Αύγουστο που τα νεύρα και η κούραση σε όσους εργάζονται σε τουριστικές
δομές είναι στο πιο δύσκολο σημείο. Για αυτό τους ευχαριστώ όλους, όσους μας δώσανε χρόνο και χώρο και κάνανε μία
δύσκολη καθημερινότητα, ευκολότερη.
Ο λόγος
όμως που έκανα αυτή την ανάρτηση δεν είναι μόνο για να πω ευχαριστώ. Είναι για
να καταγράψω μία καλή «πρακτική» και αντιμετώπιση που ελπίζω και εύχομαι να
είναι κοινή σε όλα τα πλοία που ταξιδεύουν στη χώρα μας.
Προσωπικό του
F/B «ΠΡΕΒΕΛΗΣ» σας ευχαριστούμε πολύ!!!!!»
Πηνελόπη Αλεξίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου