Ο ισχυρισμός πως η μελέτη αρχαίων ελληνικών έχει θετική επίδραση στην
κατάσταση δυσλεξικών παιδιών δεν έχει τεκμηριωθεί.
Τα άρθρα που κυκλοφορούν σχετικά με το θέμα (Το είδαμε στα: ipaideia.gr, koutipandoras.gr,
awakengr.com, cretablog.gr) αναπαράγουν ατεκμηρίωτους
ισχυρισμούς όσον αφορά την επίδραση της διδασκαλίας αρχαίων ελληνικών στην
εγκεφαλική λειτουργία παιδιών με δυσλεξία. Το κείμενο που κυκλοφορεί είναι
σχεδόν το ίδιο σε κάθε μέσο, με ορισμένες παραλλαγές, και αναφέρει τα εξής:
Η παρακάτω είδηση είναι αφιερωμένη στους πολέμιους της
Eλληνικής γλώσσας…Την συστηματική διδασκαλία της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας
προτείνουν ξένοι καθηγητές, σαν θεραπεία σε δυσλεκτικά παιδιά.
Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας
Eric Havelock, η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα…το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο
προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο, λόγω
ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του.
Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet
and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους
κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων, πλην
Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων.
Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής
Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου
Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove.
Tα επιστημονικά αποτελέσματα τα οποία υποστηρίζουν την
θεωρία του Havelock είναι τα εξής:
1. Η περιοχή Broca, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά
του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο, λόγω του Ελληνικού αλφαβήτου
διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.
2. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε
ριζικώς.
3. Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην
λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των
χρηστών του αλφαβήτου από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών
δια της λειτουργίας του θεάτρου.
Ο Eric Haverhoc ασχολήθηκε με την αρχαία ελληνική γλώσσα και γραφή τόσο στο
πλαίσιο της μετάβασης από τον προφορικό στο γραπτό λόγο και την ιδιαίτερη
σημασία αυτής της εξέλιξης στη μετάδοση πληροφοριών, όσο και στο πλαίσιο της
ιδιαιτερότητας που είχε η αρχαία ελληνική γλώσσα, κατά τον ίδιο, συγκριτικά με
άλλες γλώσσες της εποχής.
Ωστόσο παρά τις όποιες παρατηρήσεις και απόψεις είχε πάνω στο θέμα, δεν έκανε
ποτέ κάποια επισήμανση σχετικά με την «επίδραση της γλώσσας στον εγκέφαλο»
καθώς ο ίδιος δεν είχε καμία σχέση με τις νευροεπιστήμες.
Ο τόμος στον οποίο γίνεται αναφορά στα άρθρα που κυκλοφορούν, με την ονομασία «Alphabet
and the Brain», αποτελεί συλλογή μελετών σχετικά με τη σύνδεση της
εγκεφαλικής λειτουργίας και των συστημάτων γραφής, στον οποίον όμως δε
γίνεται καμία αναφορά σχετική με «περισσότερη ενεργοποίηση» της περιοχής Broca
του εγκεφάλου.
Γίνεται αναφορά σε διαφορετικά εγκεφαλικά μοτίβα που παρατηρούνται από την
ανάγνωση διαφορετικών τύπων γραφής, συγκεκριμένα του σημιτικού και του
ινδοευρωπαϊκού αλφαβήτου, αλλά δεν επισημαίνεται πουθενά ότι τα αρχαία
ελληνικά είχαν κάποια ιδιαίτερη επίδραση. [πηγή]
Στη συνέχεια του άρθρου βλέπουμε το εξής σημείο:
Ωστόσο, η Αυστραλή Πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate
Chanock έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο διότι στο έργο της
«Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient
Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε
μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά!
Η μελέτη στην οποία αναφέρεται και η οποία δημοσιεύτηκε στο peer-reviewed
περιοδικό Literacy το 2006 δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μια
μελέτη περίπτωσης. Δεν υπήρξε συγκριτική ανάλυση των αποτελεσμάτων από πολλά
παιδιά με την ίδια κατάσταση σε διαφορετικές γλώσσες ώστε να εξεταστεί αν
πρόκειται όντως για επίδραση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας ή αν τα ίδια
αποτελέσματα προκύπτουν και απ’ την εκμάθηση άλλων γλωσσών. [πηγή]
Εν ολίγοις, τόσο η συγκεκριμένη μελέτη, όσο και τα υπόλοιπα στοιχεία που
παρουσιάστηκαν στο προαναφερθέν άρθρο, δεν αποτελούν επαρκείς αποδείξεις για
τεκμηρίωση του ισχυρισμού πως η εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας έχει
την οποιαδήποτε θετική επίδραση στην αντιμετώπιση της δυσλεξίας.
Στάμος Αρχοντής, 13 Μαΐου
2019
1 σχόλιο:
Η μελέτη των αρχαίων ελληνικών, όπως διδάσκεται σήμερα στο ελληνικό σχολείο κάνει τα παιδιά να μισούν το σχολείο, την ελληνική γλώσσα και κάθε τι ελληνικό και να σκέφτονται τη φυγή τους ακόμα και από τη χώρα πρίν καν να έχουν γευτεί την ανεργία και την έλλειψη ευκαιριών.
Δημιουργεί δηλαδή ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από τον αρχικό σκοπό της γιατί διδάσκεται με τρόπο αναχρονιστικό, καταπιεστικό και ανούσιο.
Ευννοεί την παπαγαλία και αποκλείει κάθε κριτική σκέψη. Δημιουργεί παιδιά που απλά αναπαράγουν έτοιμη μασημένη τροφή. Καταρακώνει τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή με μειωμένη βραχυχρόνια μνήμη. Ευννοεί τη μετριοκρατία και αποκλείει τη χαρισματικότητα.
Ικανοποιεί μόνο κάτι «ά-ψακτους» γονείς που περηφανεύονται ότι τα παιδιά τους μαθαίνουν αρχαία και κάποιους άλλους που νομίζουν ότι έτσι προστατεύουν την εθνική ταυτότητα και συνοχή. Η πραγματικότητα είναι όμως μακριά…. Η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στη μορφή που διδάσκεται στο ελληνικό σχολείο είναι προιόν του λαικισμού των πολιτικών, είναι τροφή ότι κάτι γίνεται σε μία χώρα με παρακμή άνευ προηγουμένου… σε όλα τα επίπεδα….
Στο Ανώτερο Παρθεναγωγείο του Βόλου (υπό Αλέξανδρου Δελμούζου 1908-1911) η ενασχόληση των μαθητριών με το μάθημα των αρχαλιων ελληνικών ήταν σημαντικά μειωμένη (μία ώρα στη Δευτέρα και μία ώρα στην Τρίτη τάξη) με σκόπό να δωθεί προτεραιότητα στη διδασκαλία των φυσικομαθηματικών και των τεχνικών μαθημάτων αλλά κυρίως γιατί ο Δελμνούζος θεωρούσε ότι « …. όπως σήμερον διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά παραμένουν εις την μνήμην των μαθητών μόνο τύποι τινές γραμματικοί δια μέσου των οποίων διαφεύγει όλως διόλου το πνεύμα του συγγραφέως». Προσπάθησε λοιπόν να διδάξει τα αρχαία ελληνικά δίνοντας έμφαση στην απόδοση του νοήματος των κειμένων και εμβαθύνοντας στις ιδέες του συγγραφέα. Πίστευε ότ είναι απαραίτητο να γίνεται σωστή μετάφραση και ερμηνεία των κλασσικών έργων σε δημοτική γλώσσα γιατί «τη γλώσσα των κλασσικών είναι αδύνατον να τηνιώσουμε καλά, να τη ζήσωμε χωρίς τη δημοτική και την ασυνείδητη και συνειδητή σύγκρισή της με αυτή(….) μόνο έτσι η προσπάθειά μας γίνεται γόνιμη (….) και μπορεί ο κλασσικός να γίνη για εμάς φωτεινός οδηγός». Το σχολείο λειτούργησε μόνο τρία χρόνια, αλλά είναι αξιοσημείωτο ότι πριν 100 χρόνια υπήρχαν άνθρωποι που σκέφτονταν διαφορετικά ….. σήμερα δεν υπάρχουν ……… θα θεωρούνταν γραφικοί ………
Στις ΗΠΑ η ανάγνωση του Θουκυδίδη (μεταφρασμένου στα αγγλικά) είναι υποχρεωτική στους ανώτερους αξιωματούχους……
Στην ελληνική Α Λυκείου στον Θουκυδίδη αναλωνόμαστε στο συντακτικό γραμματική κλπ.
Ιδέες, παραλληλισμοί με το σήμερα, συνδιαστική σκέψη, μαθήματα ζωής … είναι ψιλά γράμματα και δε μας αφορούν…. Πως άλλωστε θα παράγουμε τους ΜΗ σκεπτόμενους πολίτες…..
Καλή σας ημέρα!
Μαρία
Μητέρα
Δημοσίευση σχολίου