Μια μικρή αναφορά στη ζωή και στο έργο της Ξένης Ζερβού- Χιουρέα, Δασκάλας, Διευθύντριας Σχολ. Μονάδας, Συγγραφέως. 

  ΞΕΝΗ  ΖΕΡΒΟΥ – ΧΙΟΥΡΕΑ

23/7/1925 – 13/2/2010

Η Πολυξένη (Ξένη) Ζερβού-Χιουρέα γεννήθηκε, στην Καλλιθέα, στη μονοκατοικία της οδού Ευρυδίκης, όπου έζησε 85 χρόνια και εκεί άφησε την τελευταία της πνοή.

Μεγάλωσε μέσα σε μια ωραία οικογένεια, με τους γονείς της, Παναγή Ζερβό και Ρεγγίνα Σπανού-Ζερβού, τον αγαπημένο της αδερφό Μίμη και τους παππούδες της, πατέρα Δημήτριο και πρεσβυτέρα Πολυξένη.

Ως μαθήτρια η Ξενούλα, όπως την έλεγαν οι δικοί της, φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και έμαθε Γερμανικά, Αγγλικά και πιάνο. Στη συνέχεια πέτυχε σε δυο σχολές: Οδοντιατρική και Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία. Ως «δασκαλοπαίδι» που ήταν (πατέρας φιλόλογος και μητέρα δασκάλα) προτίμησε να ολοκληρώσει τις Παιδαγωγικές σπουδές της. Κατόπιν έκανε μεταπτυχιακά στη Νέα Υόρκη, στο Syracuse University. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ο πατέρας της Παναγής Ζερβός, όντας τότε Διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας, της είχε ετοιμάσει μια ωραία έκπληξη: ένα ιδιωτικό δημοτικό σχολείο με την επωνυμία «Σχολή Π.Ζερβού» για εκείνη και τη μητέρα της Ρεγγίνα, (η οποία ως τότε ήταν δασκάλα στο 6^ο Δημοτικό Σχολείο Καλλιθέας).

Αργότερα γνώρισε το Μαθηματικό Δημήτρη (Τάκη) Χιουρέα. Παντρεύτηκαν σύντομα και έζησαν στο πατρικό σπίτι στην Καλλιθέα. Παρόλες τις ιδεολογικές και κομματικές διαφορές του Τάκη με την οικογένεια Ζερβού, επειδή ο αλληλοσεβασμός και η αγάπη ήταν πάνω από κάθε διαφορά, όλοι μαζί έζησαν αρμονικά και ευτυχισμένα, για πολλά χρόνια, χωρίς ποτέ να δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα. 

Η Ξένη με τον Τάκη μεγάλωσαν το σχολείο, στο δημοτικό προστέθηκε νηπιαγωγείο, γυμνάσιο και λύκειο. Έγινε η γνωστή «Σχολή Χιουρέα». Το σχολείο λειτούργησε επιτυχώς για 35 χρόνια συνολικά, στην Καλλιθέα και στο Π. Φάληρο και για μερικά χρόνια λειτούργησαν και δεύτερο σχολείο, την «Αττική Σχολή», στη Ν. Σμύρνη.

Η κυρία Ξένη όπως την ήξεραν παλαιότερα ή Ξένια, όπως ήθελε να τη λένε αργότερα, προσέφερε πολλά στην εκπαίδευση, ως διευθύντρια σχολείου, ως δασκάλα και ως συγγραφέας σχολικού βιβλίου Βυζαντινής Ιστορίας για την Ε΄ δημοτικού. Αγάπησε πολύ το ρόλο του εκπαιδευτικού και οι μαθητές της πάντα τη λάτρευαν. Όσα χρόνια δούλεψε τόσο στο δικό της σχολείο, όσο και στο δημόσιο (όταν έπαψε να λειτουργεί το ιδιωτικό), προσέφερε τον καλύτερο εαυτό της και χαιρόταν με αυτό που έκανε.

Η αγάπη της για τα παιδιά την ώθησε να ασχοληθεί με αυτά ακόμα και μετά τη σύνταξη, ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πρότυπου Εθνικού Νηπιοτροφείου Καλλιθέας.

Διακρινόταν για την ανθρωπιά της, την ευαισθησία της,  την αλληλεγγύη της,  τον αλτρουϊσμό της, για την ευγένειά της, για την κρυφή και φανερή προσφορά της,  για τα ωραία αισθήματά της.

Υπήρξε άνθρωπος ενάρετος, ευσυνείδητος, κοινωνικός, πολύ δοτικός, εκδηλωτικός, με μια καλή κουβέντα για όλους. Λάτρευε το χιόνι, τη θάλασσα, τις βουτιές και τα μακροβούτια. Της άρεσε να τραγουδάει, να χορεύει, να συζητάει με όλο τον κόσμο. Αγαπούσε και σεβόταν όλους τους συνανθρώπους της - χωρίς διακρίσεις-, τα ζώα, τη φύση, τη ζωή.

Μαζί με τον Τάκη Χιουρέα έζησαν ευτυχισμένοι και δημιούργησαν μια όμορφη οικογένεια. Όλη την αγάπη και στοργή με την οποία μεγάλωσε η ίδια (ακόμα και μέσα στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής), προσπάθησε και έδωσε και με το παραπάνω στα παιδιά, στα εγγόνια και στους μαθητές της. Απέκτησε 2 παιδιά (μια κόρη και ένα γιο) και 4 εγγόνια (3 εγγονούς και μια εγγονή), τα οποία ακολουθώντας το παράδειγμα των γονέων/παππούδων αντίστοιχα, έκαναν Πανεπιστημιακές σπουδές, και απέκτησαν Μεταπτυχιακούς και Διδακτορικούς τίτλους.

Η Ξένη Χιουρέα έφυγε από τη ζωή ήρεμη, γαλήνια, στον ύπνο της, όπως ακριβώς το επιθυμούσε, μέσα στο σπίτι που γεννήθηκε, έζησε, δημιούργησε...

13 Φεβρουαρίου 2018

Περισσότερα εδώ