και είναι
αλήθεια!
Έτσι μια
μέρα, συνάντησα και εγώ έναν απ’αυτούς. Είχε πράγματι μορφή ανθρώπινη και
φώτιζε ολόκληρη, κάθε φορά που γελούσε. Ω! μα ναι, το γέλιο της είναι τόσο
όμορφο. Κάθε που το σκέφτομαι, γελά και η καρδιά μου!
Η Νανά
Τζαβάρα που μπήκε στη ζωή μου, σε ένα άσκοπο ξενύχτι μου στο διαδίκτυο (το
οποίο τελικά κατέληξε κάθε άλλο παρά άσκοπο να είναι, μόνο και μόνο από την
παρουσία της εκεί). Εκείνη την νύχτα, ξαφνικά και λίγο πριν με πάρει γλυκά ο
ύπνος, είδα μιαν αφίσα από μια θεατρική παράσταση. Ένα αναπηρικό καροτσάκι με
τον αναβάτη του, κάτω από έναν πολύ ατμοσφαιρικό φωτισμό . "Αυτή είναι μια
παράσταση την οποία θα ήθελα να παρακολουθήσω" σκέφτηκα και άρχισα να
ψάχνω σχετικές πληροφορίες.
Διαπίστωσα
πως με την κοπέλα που έπαιζε είχαμε κοινή ιντερνετική φίλη, μια πραγματικά καλή
μου φίλη. Δεν έχασα χρόνο. Της έστειλα μήνυμα για το πότε θα μπορούσαμε να
δούμε την παράσταση. "Δυστυχώς είναι sold out", μου είπε.
"Ωραία, αφού δε μπορούμε να την δούμε στο θέατρο, κανόνισε να πιούμε έναν
καφέ, θέλω πολύ να την γνωρίσω".
Έτσι
βρεθήκαμε κάπου στο Μαρούσι να συζητάμε για τη ζωή της Νανάς. Μια επιπλοκή κατά
την διάρκεια της γέννησής της, την καθήλωσε σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο, μα
πιστέψτε με κατάφερε να το κάνει μόνον εκεί διότι αυτό το υπέροχο, ελεύθερο
πλάσμα δεν θα μπορούσε να καθηλωθεί πουθενά αλλού!
Ένα από τα
όνειρά της, όμοιο με εκείνο χιλιάδων κοριτσιών, ο χορός. Μια μέρα, η μητέρα της
άκουσε, στην τηλεόραση, τον Πάνο Μεταξόπουλο να λέει πως θέλει να
φτιάξει μια ομάδα, για παιδιά με ιδιαιτερότητες. Με πόση χαρά παρατηρούσε, στο
πρώτο εκείνο ραντεβού, την αίθουσα χορού. Λίγο πριν συναντήσει τον σπουδαίο
χορευτή, πήγε κοντά στην μπάρα και την άγγιξε. Εκείνη ακριβώς την στιγμή μπήκε
μέσα ο δάσκαλός της. "Θα σε κάνω χορεύτρια" της είπε. Εκείνη τον
πίστεψε, εκείνος πίστεψε σ’ αυτήν. Και όλα κύλησαν πολύ όμορφα. Στο πρώτο
μάθημα δυσκολεύτηκαν να μάθουν ο ένας τον άλλο πιο πολύ, ίσως γιατί η Νανά
γελούσε συνέχεια. Δεν την ρώτησα γιατί, μα εικάζω λόγω της πραγματοποίησης του
ονείρου της, παρέα με έναν άνθρωπο που μπορεί να σε εντάξει σε παραμύθια.
Οι
παραστάσεις που δώσανε πολλές. Ήταν η ντάμα του και εκείνος ο καβαλιέρος της.
"Πριν από κάθε παράσταση απλά μου ανακοινώνει ότι... χορεύουμε", μου
είπε η Νανά "και αυτό με κάνει πολύ χαρούμενη". Η μεγαλύτερη έκπληξη
που μου έκανε, ήταν που ήρθε στα γενέθλιά μου. "Παραμεγάλωσες τρελή
μου", της είπε και γέλασαν τόσο, όσο σε εκείνο το πρώτο μάθημά τους.
"O
χορός με βοήθησε να περάσω μια εύκολη εφηβεία, όπως και οι συμμαθητές μου
στο λύκειο. Μαζί γυρίσαμε και μια μικρού μήκους ταινία, με τίτλο: Ένας
χορός για όλους. Όταν διαπίστωσα πως το σχολείο τελείωσε, έπρεπε να βρω και
κάτι ακόμα να καλύπτω το κενό του. Έτσι μπήκα στην θεατρολογία του
Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης, βρήκα μια ομάδα θεάτρου με μια εξαιρετική
δασκάλα, μοναδική στο είδος της, την Έφη Νιχωρίτη.
"Θα
κάνεις μονόλογο", μου είπε.
"Ποιός,εγώ;"
ρώτησα.
"Και
βέβαια εσύ".
"Μα πώς
θα με διδάξεις;"
"Όπως
διδάσκω και τους άλλους".
Υπέροχες
στιγμές! Έκανα τη "Βρωμιά" του Robert Schneider, την
"Εβραία" του Μπέρτολτ Μπρεχτ και τώρα ετοιμάζουμε κάτι πολύ όμορφο! Ζω
φανταστικά πράγματα!
Ζεις
φανταστικά αγαπημένη Νανά γιατί είσαι ένα υπέροχο, μοναδικό πλάσμα. Λίγο πριν
κλείσω αυτό το μικρό αφιέρωμα σε εσένα, πιστεύω πως για τους δασκάλους σου
έχεις ακριβώς την ίδια γνώμη που έχω εγώ για σένα. Τους βλέπεις σαν τα δικά σου
αγγελούδια και τους αγαπάς τόσο, όσο την οικογένειά σου που λατρεύεις. Είσαι
ένας μοναδικός άνθρωπος, μια πρωταγωνίστρια που ξεχωρίζει στην ζωή, στο σανίδι
και στις καρδιές μας.
Να σε
καμαρώνουμε πάντα!
Γράφει:
η Γιώτα Ευσταθίου (μέλος της ομάδας του nevronas.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου