Οι Μαθησιακές Δυσκολίες αποτελούν τα τελευταία χρόνια ένα πρόβλημα αιχμής για την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα, που αφορά χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες και απασχολεί με ένταση τόσο τους εκπαιδευτικούς όσο και τους γονείς. Μεγάλος αριθμός μαθητών και μαθητριών τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αποτυγχάνουν καθημερινά, στερούνται έγκαιρης ανίχνευσης των Μαθησιακών τους Δυσκολιών ή αποτελεσματικής εκπαιδευτικής στήριξης. Πολλοί από αυτούς προχωρούν, αποτυγχάνοντας στο σχολικό σύστημα, χωρίς καν να γνωρίζουν ότι αντιμετωπίζουν Μαθησιακές Δυσκολίες, ενώ άλλοι αγωνίζονται να αξιοποιήσουν ό,τι προσφέρεται θεσμικά για την υποστήριξή τους.

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής με ή χωρίς Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ ή ΔΕΠΥ) είναι μία εκ γενετής αναπτυξιακή διαταραχή, από τις συχνότερες, με  πρωτογενή χαρακτηριστικά τη μεγάλη διάσπαση προσοχής και τα συμπτώματα της απροσεξίας, της υπερκινητικότητας και της παρορμητικότητας. Εμφανίζεται στο 5-7% του μαθητικού πληθυσμού.

Οι εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδας οφείλουν να διευκολύνουν τη μάθηση.  Ακόμα δε περισσότερο, όταν στην τάξη υπάρχουν μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες ή με ΔΕΠ-Υ. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι αναμφισβήτητη η ανάγκη ανακάλυψης νέων τρόπων και στρατηγικών μάθησης, που θα διευκολύνουν όχι μόνο το μαθητή με ΜΔ ή/και ΔΕΠΥ, αλλά και όλους τους υπόλοιπους.