«Θέλω να γίνω μαθηματικός, αλλά όλοι με αποθαρρύνουν και μου αντιπροτείνουν να συμπληρώσω το μηχανογραφικό μόνο με φιλολογικές σχολές». Με αυτό το παράπονο προσέφυγε πριν από λίγα χρόνια μια 17χρονη τότε μαθήτρια με προβλήματα όρασης στην παλιά της καθηγήτρια, Όλγα Μαλεζά, για συμβουλευτική. «Μέχρι πρότινος οι μαθητές με προβλήματα όρασης ωθούνταν προς το θεωρητικό πεδίο, ανεξαρτήτως της κλίσης τους, καθώς η έλλειψη υποδομών καθιστά αδύνατη τη φοίτησή τους σε σχολές όπως το μαθηματικό ή το φυσικό».

Η κ. Μαλεζά, ωστόσο, γνωρίζοντας τις πραγματικές δυνατότητες της πάλαι ποτέ μαθήτριάς της –στην οποία είχε διδάξει Φυσική στο πλαίσιο της ενισχυτικής διδασκαλίας στον Οίκο Τυφλών– την ενθαρρύνει να ακολουθήσει το μεράκι της.

Η εν λόγω επιλογή δικαιώνεται, καθώς η Β.Λ. περνάει μέσω πανελλαδικών στο Μαθηματικό του ΕΚΠΑ δεύτερη. Τότε, όμως, η πρωτοετής φοιτήτρια έρχεται αντιμέτωπη με πολλά εμπόδια. «Αφενός, τα συγγράμματα δεν μπορούν να μετατραπούν στη γραφή Braille, αφετέρου, πλάι στους καθηγητές που προθυμοποιούνται να τη βοηθήσουν, υπάρχουν άλλοι που της απαγορεύουν ακόμα και τη... μαγνητοφώνηση των διαλέξεών τους στο αμφιθέατρο», αναφέρει η καθηγήτρια Φυσικής Ειδικής Αγωγής.







Διαβάστε περισσότερα εδώ