Πολύ συχνά τα πείσματα, οι παραξενιές και οι σκανδαλιές των παιδιών μπορεί να εκνευρίζουν τους μεγάλους, ακόμη και να τους φέρνουν εκτός εαυτού. Πολλές φορές δε, μερικοί βγάζουν και συμπεράσματα, ότι το παιδί που αντιδρά έτσι, μάλλον έχει κάποιο πρόβλημα. Κι όμως, μπορεί να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Αυτές δηλαδή οι περίεργες αντιδράσεις του παιδιού, να είναι δείγματα μιας ιδιαίτερης προσωπικότητας και ενός λαμπρού μέλλοντος.
Ακολουθεί μια λίστα με 10 «παράξενα» γνωρίσματα, που μπορεί να εκδηλώσει ένα «προικισμένο» παιδί:
1. Εκδηλώνει ψυχαναγκασμούς και μανίες
Αρνείται να φάει,για παράδειγμα, το ρύζι, αν υπάρχει μέσα έστω κι ένας αρακάς. Ή μια μπανάνα, αν έχει έστω και ένα μαύρο σημαδάκι. Βάζει στη σειρά όλα του τα στρατιωτάκια και απαιτεί να μην του κουνήσουν κανένα. Οι ψυχαναγκασμοί είναι γενικά συχνοί στα παιδιά και ξεκινούν συνήθως γύρω στα τέσσερά τους χρόνια. Οι συμπεριφορές αυτές έχουν έναν τελετουργικό και επαναληπτικό χαρακτήρα, όπως το να τοποθετούν τα παιχνίδια τους με τάξη, να αποφεύγουν τις ενώσεις στα πλακάκια του πεζοδρομίου ή να μην αποχωρίζονται με κανέναν τρόπο αγαπημένα τους αντικείμενα. Τέτοιες συμπεριφορές συνήθως εμφανίζονται σε παιδιά που βάζουν υψηλά στάνταρ, και τις περισσότερες φορές περνούν γρήγορα. Αν δει λοιπόν ο γονιός, το παιδί του από ξένοιαστο νήπιο να μεταμορφώνεται σε μανιακό συλλέκτη, δεν χρειάζεται να ανησυχήσει. Ίσα-ίσα που στο μέλλον αυτή η τελειομανία του μπορεί να το κάνει έναν ακριβολόγο αρχιτέκτονα ή μια λεπτολόγο σχεδιάστρια.
2. Λέει «σκληρές αλήθειες»
Αν ακούσουμε το παιδί να λέει: «Κοίτα μια χοντρή κοιλιά που έχει αυτή η κυρία» ή «Η γιαγιά έχει σάλια», μας φέρνει όλους σε αμηχανία. Τα παιδιά από φύση τους είναι αυθόρμητα, αφού δεν κατανοούν τα όρια που διαχωρίζουν την ευγένεια από την αγένεια. Αυτό, που πρέπει όμως, να γνωρίζουμε είναι πως τα παιδιά μπορεί να έχουν έμφυτη την περιέργεια, αλλά δεν γεννιούνται με προκαταλήψεις. Αν και διακρίνουν τις διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους, δεν σχηματίζουν στερεότυπα σε αυτά που βλέπουν. Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι τα παιδιά είναι περίεργα για τις διαφορές, αλλά διδάσκονται την προκατάληψη από τους άλλους, και κυρίως από τους γονείς. Καλό θα ήταν, λοιπόν, να διδάξουμε στα παιδιά πρώτα να ρωτάνε και μετά να κρίνουν αυτό που βλέπουν και τους φαίνεται διαφορετικό. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τους καλλιεργήσουμε την άποψη πως όλοι οι άνθρωποι, αν και διαφορετικοί, είναι ίσοι και πως ακόμη κι αν δούμε κάτι διαφορετικό επάνω σε κάποιον, αυτό δεν είναι ούτε μεμπτό ούτε καταδικαστέο. Ένας έγχρωμος, ένας υπέρβαρος ή ένας υπερήλικος δεν είναι «όν» από άλλον πλανήτη, αλλά ένας άνθρωπος όπως εμείς. Αν στο παιδί καλλιεργήσουμε την ειλικρίνεια σε συνδυασμό με την ισοτιμία και την ευγένεια, τότε σίγουρα θα έχουμε έναν ενήλικο ειλικρινή, με υψηλή αυτοεκτίμηση, ευελιξία και προσαρμοστικότητα. Ένας τέτοιος ενήλικος θα μπορεί στο μέλλον να συνεργάζεται αρμονικά με τους άλλους, να διαθέτει διπλωματία και κοινωνική ευελιξία. Μήπως αυτό το παιδί έχει μέλλον στη Διπλωματία ή στην Επικοινωνία;
3. Κάνει τον… κλόουν
Είναι ο αστείος της τάξης, όλοι γελάνε με τις γκριμάτσες του και, φυσικά, είναι πολύ δημοφιλής. Το χιούμορ του συχνά τον σώζει από δύσκολες καταστάσεις, γιατί ακόμη κι όταν οι άλλοι θυμώνουν μαζί του, τον συγχωρούν εύκολα. Το χιούμος επίσης, αποτελεί έναν ευφυή κώδικα επικοινωνίας και, βέβαια, είναι ενδεικτικό ατόμων με ανεπτυγμένη τη συναισθηματική νοημοσύνη. Αν, λοιπόν, το παιδί πρωταγωνιστεί πάντα στα παιδικά πηγαδάκια, μη βιαστείτε να το χαρακτηρίσετε «ψώνιο». Μπορεί απλώς να μεγαλώνει ένας μικρός σταρ. Άλλωστε, το να είσαι δημοφιλής και να έχεις το χάρισμα της επικοινωνίας είναι χαρακτηριστικά που διαθέτουν οι μεγάλοι ηγέτες, οι καλοί ηθοποιοί και οι χαρισματικοί δάσκαλοι.
4. Είναι όλο περιέργεια
Ψάχνει τις τσάντες, τις ντουλάπες, ξεκλειδώνει συρτάρια, δοκιμάζει τα κραγιόν και τη μάσκαρα, καμιά φορά και τις… ταμπλέτες που βάζουμε στο πλυντήριο πιάτων. Στο δρόμο για τον παιδικό σταθμό, σταματάει κάθε δύο λεπτά για να παρατηρήσει ένα λουλούδι ή για να ρωτήσει: «Γιατί ο ουρανός είναι μπλε;», ή «Γιατί είσαι η μαμά μου;». Η περιέργεια αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της παιδικής ηλικίας. Στην περιέργεια και την ικανοποίησή της βασίζεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό η αναπτυξιακή και η μαθησιακή πρόοδος των παιδιών. Εμείς δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο από το να απαντάμε πρόθυμα σε όλες τις ερωτήσεις τους και να μη δείχνουμε ενδεχόμενη δυσαρέσκεια, ούτε για τον τύπο ούτε για το είδος της ερώτησης. Άλλωστε, όπως έλεγε κι ο Χέρμαν Έσε, «ο άνθρωπος βιώνει σε όλη τους την έκταση και τη ζωντάνια, τα όσα του συμβαίνουν μόνο στην πρώτη νιότη του, μέχρι τα δεκατρία περίπου χρόνια του, και όλη του τη ζωή τρέφεται από αυτά τα βιώματα». Ένα περίεργο, λοιπόν, παιδί μπορεί να εξελιχθεί σε εξαιρετικό δημοσιογράφο, ερευνητή, ακόμη και πολύ καλό ψυχοθεραπευτή.
5. Δεν έχει την αίσθηση του κινδύνου
Ανεβαίνει στις ντουλάπες, σκαρφαλώνει σε δέντρα, πηδάει από ψηλά, κάνει σούζα με το ποδήλατο. Μπορεί τα επικίνδυνα παιχνίδια του να μας κοψοχολιάζουν, αλλά οι ειδικοί επισημαίνουν ότι επιβάλλεται να ενθαρρύνουμε λίγο ρίσκο στο παιχνίδι των παιδιών. Το κινητικό παιχνίδι βοηθά στην υγιή ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών και στην εκτόνωσή τους. Τα παιδιά, ιδιαίτερα της πόλης, έχουν χάσει εμπειρίες όπως το σκαρφάλωμα, το ποδήλατο, τα πικνίκ στην εξοχή. Και ως γνωστό, μέσα από τις εμπειρίες μαθαίνουμε. Ένα παιδί που τολμά να παίρνει ρίσκα, ως ενήλικος δεν θα φοβάται τη ζωή. Μπορεί το μέλλον να του επιφυλάσσει μια λαμπρή καριέρα πιλότου, εξερευνητή, σκηνοθέτη, αρχαιολόγου, ακόμη και -γιατί όχι;- αστροναύτη.
6. Λέει ψέματα
Τα παιδιά αρχίζουν να λένε ψέματα από πολύ μικρή ηλικία, όταν ξεκινά η ανάπτυξη των μηχανισμών επικοινωνίας. Το ψέμα είναι φυσιολογικό κομμάτι στην ανάπτυξη του παιδιού, και πολλές φορές το χρησιμοποιεί στην προσπάθειά του να εκφράσει κάποιο νόημα ή σκέψη. Εννοείται πως στο στάδιο αυτό το παιδί δεν το κάνει από δόλο ή εξαπάτηση, ούτε καν ενσυνείδητα. Στην ουσία, το ψέμα του είναι μια ανακατασκευή της αλήθειας. Βέβαια, μεγαλώνοντας ίσως να συνεχίσει να χρησιμοποιεί το ψέμα σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά το σημαντικό είναι να το αναγνωρίζει, τόσο σε σχέση με τον εαυτό του όσο και σε σχέση με τους άλλους. Αν το κάνει, τότε μάλλον έχουμε ένα μελλοντικό πολιτικό ή έναν επιτυχημένο δημοσιοσχεσίστα. Άλλωστε, όταν ένα παιδί λέει ψέματα, είναι απλώς ένα «κακό» παιδί, όταν όμως ένας ενήλικος λέει ψέματα, είναι απλώς ένας διπλωμάτης.
7. Είναι ανυπόμονο
Τόσο τα μωρά όσο και τα νήπια δεν χαρακτηρίζονται από υπομονή, αντίθετα συνήθως επιδεικνύουν μια χαρακτηριστική ανυπομονησία. Αυτό συμβαίνει γιατί τα παιδιά σε γενικές γραμμές δεν έχουν την αίσθηση του χρόνου. Άλλοτε μπορεί να κάνουν μισή ώρα για να δέσουν τα κορδόνια τους, άλλοτε μπορούν να μας τρελάνουν στην γκρίνια, αν δεν βρουν άμεσα το παιχνίδι που ψάχνουν. Μεγαλώνοντας και αρχίζοντας να μαθαίνουν να κρίνουν, αποκτούν και υπομονή. Ωστόσο, οι ψυχολόγοι μάς πληροφορούν πως η ανυπομονησία δεν είναι απαραίτητα αρνητικό χαρακτηριστικό. Έρευνες έχουν δείξει πως τα υπομονετικά παιδιά είναι ιδιαίτερα αναβλητικά, και κάποιες φορές πιο τεμπέλικα από τα ανυπόμονα. Επίσης, τα ανυπόμονα είναι συνήθως πολύ «ανοιχτά» στις αλλαγές, και ιδιαίτερα δημιουργικά. Η ανυπομονησία είναι κοινό χαρακτηριστικό όλων των μεγάλων καλλιτεχνών.
8. Είναι πολύ επίμονο
Ένα παιδί που βάζει κατά νου να αποκτήσει ένα παιχνίδι και τα καταφέρνει, σίγουρα είναι ένα παιδί που θέτει στόχους και ακολουθεί στρατηγικές. Αυτό που θα πρέπει να του καλλιεργήσουμε, αν είναι εξαιρετικά επίμονο, είναι η ευελιξία. Η επιμονή από μόνη της, όταν δεν τυφλώνεται από την ισχυρογνωμοσύνη, είναι ένα πολύ θετικό χαρακτηριστικό. Άλλωστε, ως γνωστόν, ο επιμένων νικά. Ένα πολύ επίμονο παιδί συνήθως έχει μια στοχευμένη σκέψη και μπορεί να εξελιχθεί σε έναν επιτυχημένο μάνατζερ ή έναν καλό ερευνητή.
9. Δεν ακολουθεί τους κανόνες
Είναι αντιδραστικό, έχειν άποψη, είναι ιδιαίτερα περίεργο, κάποιες φορές πειραματίζεται με παράξενα πράγματα ή επιλέγει για φίλους τους πιο άτακτους του σχολείου. Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά που συμπεριφέρονται διαφορετικά από τα υπόλοιπα της ομάδας και δεν ακολουθούν τους κανόνες, συνήθως ανησυχούν τους γονείς τους. Ωστόσο, αυτό που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι, πως όλοι μας έχουμε περάσει από τη φάση της αντίδρασης. Αυτό που έχει σημασία είναι το πώς θα αντιμετωπίσουμε την αντίδραση αυτή. Συνήθως τα παιδιά αυτά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και αναζητούν την επικοινωνία με τους άλλους. Εκείνο λοιπόν, που χρειάζονται από εμάς είναι, να τα διδάξουμε να σέβονται τα συναισθήματα των άλλων και να μην είναι κοινωνικά ανεξέλεγκτα. Δεν πρέπει όμως να προσπαθήσουμε να τα εξαναγκάσουμε να ακολουθήσουν την πεπατημένη. Αυτή η αντιδραστική τους προσωπικότητα μπορεί να τα οδηγήσει σε μια μεγάλη ανακάλυψη. Μήπως ο μικρός αυτός εξελιχθεί σε έναν αντικομφορμιστή καλλιτέχνη ή ένα γιατρό που προσφέρει απλόχερα τη βοήθειά του;
10. Θέλει να έχει τον έλεγχο
Ένα μικρό παιδί, δεν έχει κανένα λόγο για το πού θα πάει, τι θα φάει, τι θα φορέσει. Οι μόνοι που έχουν τον έλεγχο είναι οι …γονείς του. Για ελάτε στη θέση του… Επειδή λοιπόν τα παιδιά νιώθουν εντελώς ανίσχυρα στην ηλικία αυτή, εμείς θα πρέπει να τους δίνουμε κάποιες επιλογές και να τα αφήνουμε να παίρνουν κάποιες πρωτοβουλίες. Πρωτοβουλίες ασήμαντες για εμάς, αλλά πολύ σημαντικές για εκείνα. Οπότε την επόμενη φορά που θα θελήσει να βάλει πρώτα το αριστερό και μετά το δεξί παπούτσι, κάντε του το χατίρι! Η επιθυμία για να έχουν τον έλεγχο μπορεί να εξελιχθεί σε ένα πολύ καλό ταλέντο που έχουν κυρίως οι επιτυχημένοι μάνατζερ.
Επιμέλεια: Ράνια Χιουρέα
Ανάρτηση chiourea.gr στο Ειδική Αγωγή - ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ
Διαβάστε επίσης:
- 10 σημάδια που προδίδουν ένα χαρισματικό παιδί
- Καμία μέριμνα από τη μεριά της πολιτείας για τους λιλιπούτειους «Αϊνστάιν»
- Τα 10 κοινά χαρακτηριστικά των προικισμένων παιδιών Ελένη Χαδιαράκου
- Οι Χ-Men Μπόμπιρες του «Αγλαΐα Κυριακού» Είναι τα 25 πιο έξυπνα παιδιά της Ελλάδας
- Παιδιά «ηγέτες» Επιμέλεια: Ράνια Χιουρέα
- Μικροί Αϊνστάιν Φαίη Ευθυμίου
- Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών - Οδηγός για Μαθητές με Ιδιαίτερες Νοητικές Ικανότητες και Ταλέντα (Χαρισματικά Παιδιά)
