Τα παιδιά και των δύο τμημάτων της Σχολής Μωραΐτη, αφού παρακολούθησαν εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο Μουσείο, συνεργάστηκαν και υλοποίησαν, με την καθοδήγηση των δασκάλων και καθηγητών τους, δικά τους έργα, εμπνευσμένα από τις μόνιμες συλλογές του ΜΚΗΛ. Πρωτότυπη είναι η συνεργασία με κοινές κατασκευές που έγινε ανάμεσα στα μικρά και τα μεγαλύτερα παιδιά. Πηγή έμπνευσης αποτέλεσαν οι συλλογές «Ίλιον, ο θησαυρός της Τροίας», «Μινωική-Μυκηναϊκή», «Αγριολούλουδα της Ελληνικής Γης», «Κίνηση στο Διάστημα», δηλ. θέματα από τη μυθολογία, την ελληνική φύση και τα επιτεύγματα της Σύγχρονης Τεχνολογίας της δεκαετίας του 1970.
«Project: Σχολή Μωραΐτη, Ασημένια Παιχνιδίσματα,1973». Το 1973, μετά από πρόταση που έκανε ο Ηλίας Λαλαούνης στον Αντώνη Μωραΐτη, τα παιδιά με τη φρέσκια και αγνή τους δημιουργική διάθεση σχεδίασαν ένα κόσμημα που θα ήθελαν να χαρίσουν στη μητέρα τους! Η επιλογή των σχεδίων έγινε από τον ίδιο τον Αντώνη Μωραΐτη, τους Σπύρο Βασιλείου και Γιάννη Σπυρόπουλο, την κυρία Χρυσάνθη Μωραΐτη-Καρτάλη και την καθηγήτρια Λίντα Αντωνιάδου-Βακιρτζή. Από τα 300 σχέδια ο Ηλίας Λαλαούνης επέλεξε 63 για την πρωτότυπη αυτή συλλογή σε ασήμι, χρωματιστό plexyglass, ορυκτά όπως μίκα, σοδαλίτης, ορεία κρύσταλλο.
Τα έργα από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου, βασισμένα σε παιδικά σχέδια, δείχνουν την ευαισθησία, τη φαντασία και τα ενδιαφέροντα των παιδιών: μοτίβα λουλουδιών, φύλλων, ψαριών, αφηρημένα σχέδια, αθλήματα, το διάστημα, η πόλη τους. Αυτά όλα το 1973.
Σήμερα το 2013, 40 χρόνια μετά, η έμπνευση και ο τρόπος κατασκευής αντιστρέφονται. Οι μαθητές εμπνέονται από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου και μόνοι υλοποιούν τα έργα που τους εκφράζουν.
Πιστεύουμε ότι κι αυτή η έκθεση θα βρει θερμή ανταπόκριση από μαθητές και γονείς, δίνοντας το έναυσμα για νέες ιδέες στην εκπαιδευτική διαδικασία.
