Τι είπε ο Υπουργός Παιδείας στη Βουλή για τους εκπαιδευτικούς (αξιολόγηση-μετακινήσεις), το νέο Λύκειο, το Τεχνολογικό Λύκειο,

τα Πανεπιστήμια, την Ειδική Αγωγή και τις ξένες γλώσσες

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΙΕ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄/ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΠΓ΄

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Θα συζητηθεί τώρα η με αριθμό 658/27-11-2012 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Ηρακλείου του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Βασιλείου Κεγκέρογλου προς τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, σχετικά με την αδειοδότηση των φροντιστηρίων και των Κέντρων Ξένων Γλωσσών.

Στην ερώτηση του κυρίου Κεγκέρογλου θα απαντήσει ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.

Το λόγο έχει ο Βουλευτής κ. Βασίλειος Κεγκέρογλου.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, θα θέσω υπ’ όψιν σας ένα σημερινό δημοσίευμα από το ΒΗΜΑ με τίτλο «Γλωσσομάθεια», που πιθανόν να το έχετε υπ’ όψιν σας υπηρεσιακά, λόγω του ότι έχει κι ένα σκίτσο προσωπικό, το οποίο αναφέρεται στο θέμα της επίκαιρης ερώτησης. Κάνει μία σύγκριση των δημόσιων υποδομών, των υποδομών των δημόσιων σχολείων σε όλη την Ελλάδα, από το Ασβεστοχώρι, το Γέρακα μέχρι τον Κορυδαλλό και των προδιαγραφών τις οποίες ζητούμε, με βάση το ν.4093, από την ιδιωτική εκπαίδευση, κυρίως για τα φροντιστήρια και τα κέντρα ξένων γλωσσών.

Εγώ θα προσθέσω ότι στο Ηράκλειο, παρά το τεράστιο έργο που έχει γίνει στη σχολική στέγη την τελευταία εικοσαετία -πραγματικά τεράστιο έργο- υπάρχουν ακόμα σημαντικές ελλείψεις. Το 6^ο και το 44^ο σχολείο στεγάζονται εδώ και πέντε χρόνια σε λυόμενες αίθουσες και κοντέινερ. Στο 1^ο Λύκειο έχουμε οχτώ κοντέινερ. Το 1^ο Γυμνάσιο έχει ζητήσει δύο αίθουσες και δεν μπορεί ο Δήμος να τις δώσει, διότι προμηθεύτηκε πέντε με δικούς του πόρους και ζητάει με έγγραφό του άλλες δεκαπέντε αίθουσες, προκειμένου να καλύψει δεκαπέντε άστεγα τμήματα. Έτσι λοιπόν, αν δούμε και τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό που υπάρχουν ακόμα –σε δημοτικά, γυμνάσια, αλλά και σε ειδικά σχολεία, μουσικά, καλλιτεχνικά- θα δούμε ότι υπάρχουν τεράστιες ανάγκες.

Αν σας ζητήσω να προσαρμοστούν τα δημόσια σχολεία μέσα σε εννιά, δέκα μήνες στις προδιαγραφές που πρέπει και να καλύψουν τις ανάγκες που πρέπει να καλύψουν, τότε πραγματικά θα πείτε -και με το δίκιο σας- ότι δεν είναι δυνατόν μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα 2-3 ετών να καλυφθούν ανάγκες ετών, προβλήματα τα οποία υπάρχουν και θα έχετε δίκιο, κύριε Υπουργέ. Όμως ταυτόχρονα έχουν απόλυτο δίκιο οι φροντιστές και οι ιδιοκτήτες κέντρων ξένων γλωσσών να μην μπορούν μέσα σε οχτώ, επτά ή τέσσερις μήνες που τους ζητάμε, να προσαρμοστούν σε αυτές τις προδιαγραφές, οι οποίες δεν είναι καθόλου ρεαλιστικές.

Γι’ αυτό λοιπόν, τελειώνοντας, σας ζητώ να δείτε ξανά το θέμα, να δούμε ξανά το θέμα, αναγνωρίζοντας τις υπάρχουσες άδειες. Αν δεν συμφωνείτε με τις προδιαγραφές που προτείνουν οι ομοσπονδίες τους, που είναι ρεαλιστικότερες απ’ αυτά τα οποία έχουμε θεσμοθετήσει οι ίδιοι, να βρούμε ένα μεγάλο διάστημα προσαρμογής τεσσάρων ετών, ούτως ώστε να περάσει και η κρίση, να μην κλείσουμε τα φροντιστήρια και τα κέντρα ξένων γλωσσών με νόμο, να τα αφήσουμε να αγωνιστούν μέσα στην κρίση, να επιβιώσουν και να συνεχίσουν να επιτελούν το σημαντικό έργο που επιτελούν και για τη γλωσσομάθεια αλλά και για τη στήριξη των μαθητών, όσον αφορά τα φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Το λόγο έχει ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Ευχαριστώ για την ερώτηση, παρότι ομολογώ ότι στην αρχή με μπερδέψατε, μιλώντας για τα δημόσια σχολεία, αλλά εν πάση περιπτώσει μου δίνετε την ευκαιρία με την ερώτηση που υποβάλατε, να κάνουμε μία συζήτηση για την προσπάθεια που κάναμε, εκσυγχρονισμού και ομογενοποίησης του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου, γιατί πράγματι –και το αναφέρετε στην ερώτησή σας- η Τρόικα βάσει του ν.4093 για την εκπλήρωση των προϋποθέσεων και των υποχρεώσεων βάσει του προγράμματος χρηματοδότησης, έθεσε ορισμένα ζητήματα όσον αφορά την πλήρη απελευθέρωση του χώρου.

Κατά την τρόικα και κατά πολλούς εταίρους μας, είναι η αλήθεια, οι άδειες των εκπαιδευτικών δομών δεν είναι άδειες επιχειρηματικών δράσεων, αλλά επαγγέλματα.

Υπήρξε, λοιπόν, μία προσπάθεια απελευθέρωσης όλου του χώρου και η άρση όλων των εμποδίων. Αυτό, κατά τη γνώμη μας, θα οδηγούσε σε μία απορρύθμιση και δεν συνάδει εν πάση περιπτώσει με την ελληνική πραγματικότητα, όπως έχει δημιουργηθεί.

Εμείς, τι κάναμε; Εμείς είπαμε ότι σε όλες αυτές τις ρυθμίσεις που ζητούσαν -όσον αφορά συστέγαση όλων των εκπαιδευτικών δομών, τα ίδια νομικά πρόσωπα να αναπτύσσουν πολλαπλές δραστηριότητες κ.ο.κ- θα έπρεπε να υπάρξει με την ευκαιρία μία σοβαρή ρύθμιση και ένας εκσυγχρονισμός και μία ομογενοποίηση ενός θεσμικού πλαισίου, το οποίο χρονολογούνταν από το 1940-1945.

Αυτό, λοιπόν, το οποίο πράξαμε, είναι ακριβώς αυτό. Απλοποιήσαμε πέντε νόμους, πολλαπλά προεδρικά διατάγματα και πολλές Υπουργικές αποφάσεις σε μόνο δύο άρθρα. Απλοποιήσαμε τη διαδικασία. Και τι είπαμε; Ότι ο ενδιαφερόμενος μπορεί να πάρει μία άδεια όταν έχει ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα. Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε με αυτό.

Το δεύτερο είναι να μην έχει κηρυχθεί σε πτώχευση ή να μην έχει υποβάλει αίτημα για να υπαχθεί σε καθεστώς πτώχευσης. Το τρίτο είναι, οι δομές μέσα στις οποίες θα μπουν παιδιά να έχουν πιστοποιητικό πυροπροστασίας και να διαθέτουν την ισχύουσα οικοδομική άδεια που να καταδεικνύει ότι πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου.

Είπαμε, επίσης, μια και αναφέρατε το θέμα της μεταβατικότητας, ότι οι ισχύουσες άδειες παραμένουν σε ισχύ μέχρι τον Αύγουστο του 2013 και μέχρι τότε με βάση τα νέα αυτά κριτήρια δικαιούνται να ζητήσουν τη νέα αδειοδότηση, την οποία -ειρήσθω εν παρόδω- δεν θα πρέπει κάθε χρόνο να την ανανεώνουν. Αντιλαμβάνεστε γιατί το θέσαμε αυτό. Διότι η κάθε χρόνο ανανέωση σημαίνει γραφειοκρατία, σημαίνει διαφθορά κ.ο.κ..

Έτσι, νομίζω ότι το χρονικό διάστημα, το οποίο δίνεται, είναι επαρκές και θα έλεγα ότι οι προδιαγραφές που θέσαμε είναι σύγχρονες και δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με το ν. 2445/1940.

Στη δευτερολογία μου θα μιλήσουμε για αυτές τις προδιαγραφές και ελπίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου πως είναι πολύ απλές και όταν αφορούν εκπαιδευτικές δομές, δηλαδή, δομές στις οποίες στεγάζονται παιδιά, πρέπει να είμαστε αυστηροί και πρέπει να τις τηρούμε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Το λόγο έχει ο Βουλευτής, κ. Βασίλειος Κεγκέρογλου για τρία λεπτά.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Σας έκανα την εισαγωγή, ακριβώς για να μην λειτουργείτε με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι άλλες οι προϋποθέσεις για τη δημόσια εκπαίδευση, άλλες για την ιδιωτική.

Και εάν μου πείτε, «μα, θα κλείσουμε ένα δημόσιο σχολείο που δεν έχει τις προδιαγραφές;», θα σας πω ότι όχι βέβαια. Διότι, και σε αυτές τις περιπτώσεις τηρούνται, με βάση τις τοπικές επιτροπές, οι ελάχιστες προδιαγραφές για την ασφάλεια των παιδιών. Δεν είναι, όμως, αυτές που πρέπει.

Δεν μπορεί μέσα σε επτά και οχτώ μήνες να διορθώσετε αυτή την κατάσταση, να διορθώσουμε αυτή την κατάσταση στη δημόσια εκπαίδευση. Και δεν μπορεί επίσης να ανακληθεί η άδεια αυτών των σχολείων για δέκα χρόνια, όπως δεν μπορεί να ανακληθεί και η ιδιότητα του διευθυντή εκπαίδευσης ή του Νομάρχη ή του Περιφερειάρχη ή του Δημάρχου ή του Υπουργού Παιδείας για δέκα χρόνια, να μην μπορεί να ασκήσει πολιτική επειδή δεν μπορεί σε επτά, οχτώ μήνες να προσαρμοστεί.

Σας τα λέω αυτά, επειδή είναι ακριβώς αυτά που ζητάτε από τα φροντιστήρια και από τα κέντρα ξένων γλωσσών. Και δεν μπορεί να είναι άλλη η αντίληψη ενός Υπουργείου που εποπτεύει και τους δύο τομείς, που είναι υπεύθυνο για το δημόσιο τομέα.

Σας τα λέω αυτά, διότι πραγματικά με τις διατάξεις που έχουμε ψηφίσει -και τις ψηφίσαμε εν πλήρει γνώσει του ότι είναι λάθος, μόνο και μόνο γιατί ήταν προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση- δεν ανοίγει το επάγγελμα, κλείνει. Και δεν κλείνει απλά γι’ αυτούς που θέλουν να μπουν, αλλά κλείνει και γι’ αυτούς που ήδη είναι.

Κανένα κτήριο στην περιφέρεια και ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, αλλά και στις γειτονιές της Αττικής και της Αθήνας δεν τηρεί τις προδιαγραφές τις οποίες λέτε. Πρέπει να χτίσει κτήριο από την αρχή. Και του λέτε μέσα σε οχτώ μήνες να χτίσει κτήριο από την αρχή. Αυτά είναι εξωπραγματικά. Εγώ, σας λέω –με την πιο επιεική έκφραση- μη ρεαλιστικά.

Βάζετε εκείνη την ποινή των δέκα ετών, χωρίς να ξεκαθαρίζετε ότι είναι για σοβαρές παραβάσεις, που πρέπει να υπάρχει μία διαβάθμιση.

Βάζετε το θέμα σε σχέση με τους δικαιούχους που μπορούν να ιδρύσουν εκπαιδευτήρια και το ανοίγετε. Και το ανοίγετε πού; Στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Μα, αν είναι δυνατόν! Νομικό Πρόσωπο –λέει- Δημοσίου Δικαίου ανοίγει ιδιωτικό ΙΕΚ ή ιδιωτικό δημοτικό σχολείο. Είναι μία αντίφαση αυτό. Και δεν βάζετε ότι μπορεί να ανοίξει ένα εκπαιδευτήριο οποιασδήποτε κατηγορίας –φροντιστήριο, κέντρο ξένων γλωσσών, ιδιωτικό εκπαιδευτήριο- η κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση με βάση το ν. 4019, που είναι συνεργατική ομάδα ανέργων του χώρου. Δεν βάζετε αυτούς, παρά βάζετε ότι ένας δήμος θα πάει να ασχοληθεί με φροντιστήρια. Άλλα προβλήματα έχουν. Απ’ ότι είδατε, λένε ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν επειδή μπήκε το Παρατηρητήριο και θα τους βάλετε να κάνουν και φροντιστήρια;

Κύριε Υπουργέ, επειδή δεν μπορεί να εξαντληθεί ένα τεράστιο θέμα, το οποίο περιλαμβάνεται στα πλαίσια αυτής της ερώτησης, θα σας ζητούσα να προχωρήσετε σε μία διαβούλευση με τις ομοσπονδίες φροντιστηρίων και κέντρων ξένων γλωσσών, προκειμένου να δούμε τις βελτιώσεις σε σχέση με τις προδιαγραφές, που με δυο-τρεις βελτιώσεις μπορούν να λυθούν προβλήματα και να δείτε και ένα μεταβατικό διάστημα σοβαρότερο -μην μου πείτε ξανά τους 8-9 μήνες γιατί πραγματικά δείχνει ότι δεν αντιλαμβανόμαστε σε ποια κατάσταση είναι και η χώρα και οι υποδομές στο χώρο της εκπαίδευσης- και να δούμε από κοινού πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τα πράγματα.

Αυτή η διαβούλευση έλειψε λόγω του κατ’ επείγοντος που ήλθε. Στα πλαίσια, όμως, του νομοσχεδίου, που, απ’ ότι πληροφορούμαι, θα καταθέσετε αυτές τις μέρες για τα κέντρα δια βίου μάθησης, για τον οργανισμό που θα πιστοποιεί όλες τις υποδομές της εκπαίδευσης, νομίζω ότι μπορούμε να δούμε βελτιώσεις και να είστε, σας παρακαλώ, ανοιχτός σ’ αυτές, αν βέβαια δεν αντίκεινται στην αντίληψη και στην πολιτική του Υπουργείου. Αν αντίκειται και δεν κάνετε δεκτό τίποτα, σαφώς και δεν υπάρχει πεδίο διαβούλευσης.

Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Το λόγο έχει ο Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Ακούστε, κύριοι συνάδελφοι, ποιες είναι οι αυστηρές προδιαγραφές που θέσαμε.

Κατ’ αρχήν, μιλήσαμε για την αδειοδότηση. Είπαμε πολύ απλά ασφαλιστική φορολογική ενημερότητα, να μην έχει κηρυχθεί σε πτώχευση, να έχει πιστοποιητικό πυροπροστασίας και την οικοδομική άδεια. Τα ελάχιστα. Άρα, δεν αλλάζει τίποτα.

Δεύτερον, ας δούμε, λοιπόν, τις αυστηρές προδιαγραφές που είπε ο συνάδελφος. Τι είπαμε; Ότι για να ισχύσει και να λειτουργήσει ένα φροντιστήριο και φροντιστήριο ξένων γλωσσών, πρέπει τουλάχιστον να δίνει τρία τετραγωνικά μέτρα ανά εκπαιδευόμενο στο κτήριο, ενάμιση τετραγωνικό μέτρο ανά εκπαιδευόμενο σε αίθουσα διδασκαλίας, επαρκή και άμεσο φωτισμό και αερισμό, μία τουαλέτα ανά τριάντα εκπαιδευόμενους, δώδεκα τετραγωνικά μέτρα ελάχιστον εμβαδόν για μία αίθουσα διδασκαλίας και βεβαίωση των δύο μηχανικών για τη στατική επάρκεια.

Πείτε μου, κύριε συνάδελφε, εσείς τι θα αφαιρούσατε. Απαντήστε μου. Τι θα αφαιρούσατε; Μιλάμε για παιδιά. Μιλάμε ότι στεγάζονται παιδιά και πρέπει κάθε εκπ/κή δομή, όταν στεγάζει τα παιδιά του κόσμου, να πληροί τις διαδικασίες και τους όρους και να είναι όροι, οι οποίοι να είναι βιώσιμοι και λειτουργικοί για να μην έχουμε προβλήματα. Αυτοί είναι οι αυστηροί όροι.

Όταν, λοιπόν, απλοποιείς όλες τις διαδικασίες σε δύο άρθρα του νόμου, τότε βάζεις αυστηρές ποινές, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ψευδή δήλωση του νόμου.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: … (δεν ακούστηκε)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Σας παρακαλώ, δεν σας διέκοψα.

Τότε βάζουμε αυτήν την αυστηρή ποινή για όταν ψεύδονται και δεν τηρούν τις προδιαγραφές αυτές, οι οποίες ετέθησαν.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Ξέρετε τι σημαίνει;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Κύριοι συνάδελφοι, μιλάμε κατ’ αρχήν για τον εξορθολογισμό, την απλοποίηση των αδειοδοτήσεων, μιλάμε για τα ελάχιστα των όρων ασφαλείας που πρέπει να πληρούν οι εκπαιδευτικές δομές και σε αυτό το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να είναι αυστηρό, γιατί αυτό το οποίο αφορά είναι παιδιά του ελληνικού λαού, των Ελλήνων πολιτών.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής, αφού ξεναγήθηκαν στην έκθεση της Αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, σαράντα δύο μαθητές και μαθήτριες και δύο εκπαιδευτικοί συνοδοί από το 6^ο Γυμνάσιο Καβάλας.

Η Βουλή τους καλωσορίζει.

Θα συζητηθεί τώρα η με αριθμό 670/27-11-2012 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Αχαΐας του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή κ. Μιχαήλ Αρβανίτη-Αβράμη προς τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, σχετικά με την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στη Ναύπακτο.

Θα απαντήσει ο Υπουργός κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.

Το λόγο έχει ο Βουλευτής κ. Μιχαήλ Αρβανίτης-Αβράμης για δύο λεπτά.

ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ-ΑΒΡΑΜΗΣ: Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε που μου δώσατε το λόγο, αλλά εκ παραλλήλου εκφράζω τη λύπη μου για μια ουσιώδη παράλειψή μου, που νωρίτερα δεν ζήτησα την έγκριση και την άδεια του κ. Βενιζέλου προκειμένου να απευθύνω προς τον κύριο Υπουργό την ερώτηση την οποία ακολούθως θα απευθύνω, γιατί εκεί φτάσαμε. Υπερέβημεν τα εσκαμμένα, υπερέβημεν και δεν έχουμε συναίσθηση του γεγονότος ότι έχουμε υπερβεί τα εσκαμμένα.

Την προπαρελθούσα Κυριακή με δική μου πρωτοβουλία επεσκέφθην την Ιερά Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος που βρίσκεται πλησίον της Ναυπάκτου και βέβαιως αυτό το έκανα κατόπιν διασταυρώσεως και αξιολογήσεως πληροφοριών τας οποίας είχον συγκεντρώσει και τας οποίας θεώρησα βασίμους. Ως εκ τούτου θεώρησα σκόπιμο και επιβεβλημένο να μεταβώ εις την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, όπου παρέμεινα επί τρίωρο και εκεί είχα την ευκαιρία να ενημερωθώ για τα προβλήματα της Μονής από τον προκαθήμενο της Ιεράς Μονής, τον καθηγούμενο και από άλλους μοναχούς.

Αντιμετωπίζουν προβλήματα πολλά τα οποία μου εξέθεσαν και έκρινα σκόπιμο να τα εκθέσω κι εγώ στη Βουλή αυτά τα προβλήματα χωρίς να θέλω να θίξω, βεβαίως, κανέναν -όπως γνωρίζετε η Χρυσή Αυγή βρίσκεται κοντά στην Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία και θα βρίσκεται πάντοτε- αλλά είναι ζήτημα τακτικής ή συμπεριφοράς ενός συγκεκριμένου Μητροπολίτου, του σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Τιμοθέου της Ναυπάκτου.

Η οργάνωση αυτής της Ιεράς Μονής μου έκανε εξαιρετική εντύπωση για δύο λόγους. Πρώτον, διότι στο Εκκλησιαστικό Μουσείο το οποίο έχει και δεν το έχω δει αυτό σε άλλη Ιερά Μονή, στη μία πτέρυγα έχει αντίγραφα, αλλά και πρωτότυπα, τα οποία της έχει δώσει το Μουσείο των Αθηνών, αρχαίων ελληνικών προτομών ή άλλων αναγλύφων, μαρμάρινων κυρίως και στην άλλη πτέρυγα έχει κειμήλια θρησκευτικά και όλα τα άλλα. Έχει μεγάλο αμφιθέατρο. Επίσης έχει αίθουσα συνεδριάσεων, ραδιοφωνικό σταθμό και είναι γνωστό ότι επιτελεί φιλανθρωπικό έργο από τα ελάχιστα τα οποία επιτελούνται εις την επικράτεια.

Μάλιστα είχε και ορφανοτροφείο, το οποίο ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης κατήργησε. Επίσης, σε ξενώνες φιλοξενούσε γέροντες ανήμπορούς και αυτό απαίτησε ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης να πάψει να συμβαίνει και πράγματι αναγκάστηκαν να μην φιλοξενούν πλέον τους γέροντες, γιατί έδωσε την υπόσχεση ότι θα κάνει γηροκομείο, το οποίο, βεβαίως, δεν έχει γίνει, από πληροφορίες τις οποίες έχει.

Η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, το οποίο διαθέτει εσωτερικό επίσημο κανονισμό οργανώσεως, διοικήσεως και λειτουργίας, ο οποίος έχει εγκριθεί από το Υπουργείο Παιδείας προσφάτως. Είναι επίσημος, εγκεκριμένος. Ωσαύτως δε, έχει εγκριθεί και από την Ιερά Σύνοδο αρχικώς και δημοσιεύτηκε αυτός ο κανονισμός στην εφημερίδα «Εκκλησία» της Ιεράς Συνόδου.

Αυτός ο κανονισμός ουδέποτε ανεκλήθη. Επέχει θέση και ισχύ νόμου. Επίσης, οι πράξεις που γίνονται από την αδελφότητα της Ιεράς Μονής είναι απολύτως σύννομες και ισχυρές. Ο σεβασμιότατος, όμως, Μητροπολίτης Ναυπάκτου…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Κύριε συνάδελφε, έχετε υπερβεί το χρόνο περισσότερο από το διπλάσιο.

ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ-ΑΒΡΑΜΗΣ: Να ολοκληρώσω την πρωτολογία μου.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Ολοκληρώστε και έχετε και δευτερολογία. Υπάρχει ανοχή από το Προεδρείο.

Πείτε το ερώτημα προς τον κύριο Υπουργό, γιατί ακόμα δεν έχει κατατεθεί.

ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ-ΑΒΡΑΜΗΣ: Δώστε μου ακόμη τριάντα δευτερόλεπτα και θέτω το ερώτημα αμέσως.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Βεβαίως.

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου εδώ και δεκατέσσερα χρόνια, από το 1998 μέχρι το 2012, κυριολεκτικά έχει βομβαρδίσει την Ιερά Μονή με δίκες. Έχουν γίνει περίπου 145 δίκες ποινικές, αστικές, διοικητικές στο εκκλησιαστικό δικαστήριο και όλες έχουν δικαιώσει την Ιερά Μονή.

Αυτά τα κάνει προκειμένου να καταργήσει το αυτοδιοίκητο. Μάλιστα έχει επιβάλει και το επιτίμιο της ακοινωνησίας και δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Και αυτό για να έλθει στη δική του δικαιοδοσία η Ιερά Μονή.

Ερωτάται ο κύριος Υπουργός θα παρέμβει άμεσα για την συμπεριφορά του εν λόγω Μητροπολίτου; Τη θεωρεί σύννομη ή όχι; Είναι ζήτημα παραβάσεως της ηθικής τάξης και αποκαταστάσεως δικαίου; Και αν ναι, τι μέτρα πρόκειται να λάβει;

Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Το λόγο έχει ο Υπουργός κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Η απάντηση είναι όχι και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική γιατί βάσει του άρθρου 3 του Συντάγματος η Εκκλησία της Ελλάδος είναι αυτοδιοίκητη.

Συνεπώς, και παρά τα όσα λένε ορισμένοι στη χώρα μας, το κράτος δεν ταυτίζεται με την Εκκλησία. Οι ρόλοι τους είναι διακριτοί και περιγράφονται τόσο στο Σύνταγμα όσο και στο νόμο 590 του ‘77, τον καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδας. Αυτό το αυτοδιοίκητο, αλλά και η ανεξαρτησία της Εκκλησίας μας από το κράτος, ήταν άλλωστε και προϋπόθεση για την παραχώρηση του αυτοκέφαλου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τον Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο του 1850.

Θα έλεγα ότι το σημερινό καθεστώς που διέπει τις σχέσεις πολιτείας-Εκκλησίας στην Ελλάδα, εδράζεται στην μακραίωνη παράδοση της συναλληλίας που εκκινεί από τη Βυζαντινή εποχή. Με τη μορφή που έχουν λάβει οι σχέσεις της Εκκλησίας με την πολιτεία και από το Σύνταγμα, αλλά και από τον καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας, αυτές οι σχέσεις ανταποκρίνονται στην ιστορική μας παράδοση, ανταποκρίνονται στο γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών είναι Έλληνες Ορθόδοξοι, αλλά ανταποκρίνονται και στο ευρωπαϊκό κεκτημένο το οποίο διαχωρίζει την κοσμική εξουσία από τη θεολογική. Σέβεται δηλαδή η μία την άλλη χωρίς να παρεμβαίνει η μία στα της άλλης. Άλλωστε η Ορθοδοξία ποτέ δεν είχε επιδίωξη για την άσκηση κοσμικής εξουσίας. Κάτι τέτοιο θα αντέβαινε τη φιλοσοφία της.

Θα έλεγα ότι πρέπει σήμερα να είμαστε προσεκτικοί γιατί είμαστε σε μία πάρα πολύ δύσκολη περίοδο και οι σχέσεις πολιτείας-Εκκλησίας είναι ιδιαίτερα κρίσιμες. Την εποχή αυτή της βαθειάς κρίσης που η Εκκλησία επιτελεί την κοινωνική της αποστολή και ένα κοινωνικό έργο το οποίο βοηθάει την κοινωνική συνοχή, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όσον αφορά τις σχέσεις κράτους-Εκκλησίας, ιδιαίτερα στη σημερινή κρίση.

Γι’ αυτό λοιπόν, εγώ ως Υπουργός με την αρμοδιότητα των θρησκευμάτων δεν θα μπορούσε παρά να δεχθώ τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου. Θα έλεγα ότι πιστεύω και ελπίζω ότι και εσείς και το κόμμα σας αναγνωρίζετε το αυτοδιοίκητο της Εκκλησίας, άλλως πως έχουμε εισέλθει σε έναν πολύ ολισθηρό δρόμο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Το λόγο έχει ο συνάδελφος Βουλευτής κ. Μιχαήλ Αρβανίτης-Αβράμης.

ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ-ΑΒΡΑΜΗΣ: Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε.

Ο κύριος Υπουργός δεν μου έδωσε ευθεία απάντηση όσον αφορά το ρόλο. Ναι, μεν υπάρχει το αυτοδιοίκητο της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά όσον αφορά το ρόλο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων στις προκείμενες περιπτώσεις, όπου διαπιστούται παρανομία. Υπάρχει και το αυτοδιοίκητο. Είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως και υπάρχει και εκεί αυτοδιοίκητο. Εάν προσβάλλεται αυτό το αυτοδιοίκητο δια οιασδήποτε μορφής και δια οιουδήποτε τρόπου, πιστεύω ότι είναι αρμοδιότητα και υποχρέωση του Υπουργείου Παιδείας να επέμβει εν προκειμένω χωρίς να θεωρηθεί ότι εισέρχεται εις αρμοδιότητες της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ιερόθεος διόρισε μια επιτροπή από πρεσβυτέρους πέραν παντός δικαιώματος, ώστε να είναι διαχειριστική και διοικητική και να έχει το δικαίωμα να απολύσει μέλη της αδελφότητας της ιεράς αυτής κοινότητας.

Αυτή είναι παράνομη πράξη και νομίζω ότι θα πρέπει το Υπουργείο Παιδείας να επέμβει, διότι όταν τελούνται τέτοιες πράξεις, έχουμε παράβαση της οικείας ποινικής διατάξεως περί αντιποιήσεως της αρχής. Σ’ αυτή την παράβαση έχει υποπέσει ο Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος και δεν μπορεί να ελεγχθεί γι’ αυτή την παράβαση από την Ιερά Σύνοδο. Πρέπει να ελεγχθεί από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Η ιστορία ξεκίνησε από αυτό που ζήτησε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ιερόθεος, τότε που το Υπουργείο Οικονομικών ενέκρινε μια χρηματοδότηση και έδωσε ένα σοβαρό ποσό για να γίνει το αναπτυξιακό έργο εκεί, στην Ιερά Μονή, το οποίο ολοκληρώθηκε εις το ακέραιο. Ζήτησε -μάλιστα με χορηγία του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου και ορισμένων άλλων θρησκευτικών οργανώσεων- το 1998 από την αρχή της υλοποιήσεως του έργου το εξής, που αφορά ειδικά το Υπουργείο Παιδείας. Είναι ζήτημα τηρήσεως του νόμου και όχι του αυτοδιοίκητου της Εκκλησίας της Ελλάδος την οποία σεβόμεθα και υπηρετούμε.

Τι ζήτησε λοιπόν ο Μητροπολίτης Ιερόθεος; Το ζήτησε μάλιστα και προφορικώς και γραπτώς. Ζήτησε από τη Μονή να καταχωρηθούν ως τακτικά έσοδα τα κονδύλια της κρατικής επιχορηγήσεως στους προϋπολογισμούς και απολογισμούς της Μονής, ώστε να μπορούν «νομίμως» να γίνουν κρατήσεις υπερόγκων ποσών υπέρ μητροπολιτικών και εκκλησιαστικών ταμείων.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Αυτή ήταν παράνομη ενέργεια διότι εξωθούσε διά αυτού του τρόπου την Ιερά Μονή να παρανομήσει, διότι με απόφαση του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας τότε, απαιτούσε να τηρήσει η Ιερά Μονή ειδικά λογιστικά βιβλία και ήλεγχε αυστηρότατα την ολοκλήρωση του έργου η οποία και εγένετο και απάλλασσε το έργο από κρατήσεις και ποσοστά υπέρ τρίτων -προσέξτε το αυτό- καθώς και από ΦΠΑ.

Η αξίωση λοιπόν αυτή του Σεβασμιοτάτου κ. Ιεροθέου ήταν παράνομη και απετέλεσε την αιτία να συρθεί η αδελφότητα και με τον τρόπο αυτό βεβαίως να διασύρει και το αξίωμα του Ιεράρχου, όταν καθημερινώς βρίσκεται στα δικαστήρια εναντίον μιας Ιεράς Μονής αυτοδιοικήτου.

Σας είπα ότι εξεδόθησαν 145 αποφάσεις. Πρέπει η πολιτεία να δώσει μια λύση σ’ αυτό το δράμα της αδελφότητος ως προς αυτό ακριβώς που ανέφερα, που πιστεύω ότι είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Σας ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Το λόγο έχει ο Υπουργός κύριος Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Δυστυχώς δεν είναι έτσι τα πράγματα γιατί και τα τρία ζητήματα που αναφέρετε είναι θέματα αποφάσεως της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, δηλαδή και ο διορισμός της τριμελούς διοικητικής διαχειριστικής επιτροπής και το θέμα του επιτιμίου, αλλά θα έλεγα ότι έρχεται και το Συμβούλιο της Επικρατείας να επικυρώσει με απόφασή του, τον Ιανουάριο του 2010, την έκπτωση του Ηγουμένου από τη θέση του, δηλαδή την απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

Εγώ θα καταθέσω στα πρακτικά για περαιτέρω μελέτη το έγγραφο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος της 31ης Μαϊου 2012 από τον Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου, το έγγραφο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος της 22ης Αυγούστου 2012, το απόσπασμα των πρακτικών της συζητήσεως που έγινε στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο κατά τη Συνοδική Περίοδο 154 και ιδιαίτερα τη συνεδρία της 19ης Αυγούστου του 2011, το έγγραφο του ειδικού νομικού συμβούλου της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος προς την προϊσταμένη του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου του Υπουργείου μας, αλλά και το πρακτικό της συνεδριάσεως και της γνωμοδοτήσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας, του 5ου τμήματος, για το θέμα. Τα καταθέτω αυτά για περαιτέρω μελέτη και αν θέλετε, θα επανέλθουμε.

(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

Όμως, το θέμα είναι σαφές, ότι δεν υπάρχει θέμα παρέμβασης του Υπουργείου σε αυτό το ζήτημα. Το θέμα αφορά τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας και ως τέτοιο το χειριζόμεθα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.

Θα συζητηθεί τώρα η με αριθμό 671/27.11.2012 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης του Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή κ. Αντωνίου Γρέγου προς τους Υπουργούς Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού και Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, σχετικά με την ανεξέλεγκτη βία και τα ποινικά αδικήματα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Στην ερώτηση του κ. Γρέγου θα απαντήσει ο Υπουργός κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.

Ορίστε, κύριε Γρέγο, έχετε το λόγο, για να αναπτύξετε την ερώτησή σας.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΓΡΕΓΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κατ’ αρχήν, χαίρομαι πολύ που είναι εδώ και ο Υφυπουργός Παιδείας, ο δηλωμένος εχθρός της Χρυσής Αυγής και κατά συνέπεια δηλωμένος εχθρός εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που ψήφισαν και στηρίζουν τη Χρυσή Αυγή.

Ευτυχώς, η ελληνική νεολαία έχει άλλη άποψη. Αυτό φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις. Πάντως, εμείς σε μια ερώτηση είχαμε προειδοποιήσει τον κύριο Υφυπουργό για κρούσματα βίας σε σχολεία και σε πανεπιστήμια –βέβαια τότε άλλο τον είχαμε ρωτήσει και άλλο μας απάντησε- και σύμφωνα με όσα είδαμε στην τελευταία του επίσκεψη στο Πολυτεχνείο, μάλλον δικαιωθήκαμε.

Για να έλθω στο θέμα, η κατάσταση που επικρατεί στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης λόγω αφενός των απεργιών των εργολαβικών υπαλλήλων –όσον αφορά την καθαριότητα- και αφετέρου τις δράσεις ομάδων ατόμων που πρόσκεινται σε ακροαριστερά σχήματα είναι το λιγότερο αποκαρδιωτική, για να μην πω εξοργιστική και εξευτελιστική.

Συγκεκριμένα, εδώ και περίπου δυο μήνες λόγω των απεργιών, το Πανεπιστήμιο έχει μετατραπεί σε χωματερή και έχει γίνει εστία μόλυνσης και πηγή κινδύνου για την υγεία των φοιτητών. Ταυτόχρονα, ομάδες ατόμων φορώντας κουκούλες και κράνη καταστρέφουν τα πάντα, σκορπούν σκουπίδια και επιτίθενται σε καθηγητές και φοιτητές χτυπώντας τους με φτυάρια, τσεκούρια και σιδερογροθιές. Φοιτητές της Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου καταγγέλλουν συγκεκριμένα περιστατικά βίας που σημειώνονται εδώ και χρόνια στους χώρους του Πανεπιστημίου. Μέχρι και διακίνηση ναρκωτικών έχει καταγγελθεί.

Θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε και να μας απαντήσετε: Πρώτον, θα κινητοποιηθούν οι αρμόδιοι μηχανισμοί του κράτους, ώστε να πάψει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης να θυμίζει χωματερή και να προστατευθεί η υγεία των φοιτητών; Νομίζω ότι πάλι είναι υπό κατάληψη. Δεύτερον, θα προβεί άμεσα στη σύλληψη των ατόμων που διαπράττουν καθημερινά σωρεία ποινικών αδικημάτων; Το ερώτημα αναφέρεται σε όλα τα Ιδρύματα.

Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Το λόγο έχει ο Υπουργός κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο, γιατί αναφερθήκατε στα συμβάντα στο Πολυτεχνείο με την επίσκεψη του Υφυπουργού, ο οποίος εκπροσωπούσε την πολιτική ηγεσία και τα οποία καταδικάστηκαν από όλα τα κόμματα και θεωρώ ότι θα έπρεπε και εσείς να τα καταδικάσετε, διότι αυτά τα συμβάντα δεν τιμούν κανέναν, γιατί όταν καταλύεται η ελευθερία του λόγου και η ελευθερία γενικότερα, οδηγούμεθα σε καταστάσεις, τις οποίες δυστυχώς ο τόπος μας έχει πληρώσει πολύ στο παρελθόν. Συνεπώς, τα έκτροπα τα οποία συνέβησαν δεν αγγίζουν την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου. Νομίζω ότι μιλούν από μόνα τους γι’ αυτούς, οι οποίοι τα έκαναν.

Επί της ουσίας της ερώτησής σας για το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, πράγματι, γινόμαστε μάρτυρες τις τελευταίες μέρες μιας εικόνας, η οποία δεν τιμά τη χώρα μας. Είναι μια εικόνα που δείχνει και αυτή ότι μπορεί ορισμένες φορές όταν θίγονται δικαιώματα, όταν άνθρωποι χάνουν την εργασία τους, να αντιδρούν. Και μέχρις εκεί όλα είναι καλά και νόμιμα και σύμφωνα με το Σύνταγμα και τις ελευθερίες.

Όμως, όταν η προάσπιση των δικών τους δικαιωμάτων, όπως είναι για παράδειγμα το δικαίωμα της εργασίας, παραβιάζει κατάφορα τα δικαιώματα των άλλων πολιτών, τα δικαιώματα των φοιτητών, τα δικαιώματα των καθηγητών, όταν δημιουργεί προβλήματα και κινδύνους που έχουν να κάνουν και με τη δημόσια υγεία, τότε νομίζω ότι αυτοί οι οποίοι διεκδικούν τα δικαιώματά τους, τα χάνουν.

Όσον αφορά αυτή καθεαυτή την ουσία της ερώτησής σας, θα σας πω ότι βάσει του ν. 4009, δεν υπάρχει άσυλο και συνεπώς ισχύει και για τους πανεπιστημιακούς χώρους ό,τι ισχύει και στο υπόλοιπο της επικράτειας, όταν παρατηρούνται έκνομες πράξεις ή πράξεις παραβατικότητας. Ισχύει δηλαδή το άρθρο 334 του Προεδρικού Διατάγματος 283/1985 βάσει του Ποινικού Κώδικα και ό,τι ισχύει για τη διατάραξη της οικιακής ειρήνης.

Επιπλέον, λοιπόν, θα έλεγα ότι οι πρυτανικές αρχές έχουν την ευθύνη του χώρου τους και μπορούν και πρέπει, όταν παραβιάζεται η νομιμότητα εντός του Ιδρύματός τους, να καλέσουν τις αρμόδιες κρατικές αρχές. Αυτό και συνέβη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, όταν οι πρυτανικές αρχές προσέφυγαν στον εισαγγελέα. Τότε ο εισαγγελέας κάλεσε την αστυνομία, αφού και ο ίδιος διαπίστωσε ότι, πράγματι, εκτυλίσσονται έκνομες πράξεις, να παρέμβει, το οποίο και έκανε και ο χώρος παραδόθηκε στους ανθρώπους οι οποίοι πρέπει να βρίσκονται εδώ σε αυτούς τους χώρους, στους καθηγητές, στους φοιτητές για να κάνουν τα μαθήματά τους. Μάλιστα, είχαμε έντεκα προσαγωγές σε μία δίκη η οποία έγινε σήμερα και υπήρξε και καταδίκη.

Θέλω να πω με αυτό ότι η πολιτεία πρέπει να πράττει αυτό το οποίο είναι αρμόδια να πράττει και στη συγκεκριμένη περίπτωση το έπραξε, όταν οι πρυτανικές αρχές προσέφυγαν στον εισαγγελέα, διαπιστώθηκαν τα προβλήματα και ζητήθηκε από την πολιτεία να κάνει αυτό το οποίο έκανε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Το λόγο έχει ο Βουλευτής κ. Αντώνιος Γρέγος.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΓΡΕΓΟΣ: Ευχαριστώ.

Βέβαια, δεν έχουμε δει την ανάλογη ευαισθησία στο να καταδικαστούν δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος μελών του Κόμματος μας ούτε όταν δέχονται επιθέσεις τα γραφεία μας από άλλο Κόμμα.

Θα επανέλθω πάλι στο θέμα. Μετά από επικοινωνία που είχαμε με φοιτητές, μας δήλωσαν ότι μπορούν να συλλέξουν στοιχεία για τους κουκουλοφόρους, τους διάφορους τραμπούκους που λυμαίνονται τους χώρους και να προβαίνουν και εκείνοι σε καταγγελίες, προκειμένου να ζητείται συνεχής επέμβαση της αστυνομίας εντός του πανεπιστημίου. Για πολλούς, μάλιστα, εκ των φοιτητών, μια και ο χώρος είναι άσυλο ιδεών, μόνο αριστερών -μόνο αριστερές ιδεολογίες μπορούν να εκφράζονται μέσα στα πανεπιστήμια- θα ήθελα να εγγυηθεί η πολιτεία την ασφάλειά τους, αν θέλουν να κάνουν κάποια εκδήλωση, για παράδειγμα, σχετικά με τα εθνικά θέματα ή με κάποια ιδεολογία που δεν συνάδει με την αριστερή ιδεολογία. Είδαμε κάποιες συλλήψεις και επέμβαση της ΕΛΑΣ μετά την κατάθεση της ερώτησής μας, η οποία έγινε στις 23 Νοεμβρίου. Μάλλον τυχαίο ήταν. Δεν είδαμε, όμως, ανάλογο καταλογισμό ευθύνης στις πρυτανικές αρχές, όπως είπατε και εσείς.

Όσον αφορά τους κουκουλοφόρους, τονίζουμε ξανά και ξανά εδώ και χρόνια ότι οι ομάδες που δρουν εκεί, δρουν σαν οργανωμένες συμμορίες. Εξαπολύουν δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αστυνομικών και πολιτών -και φοιτητών, φυσικά- χρησιμοποιώντας κάθε είδους αυτοσχέδια όπλα και εκρηκτικά, με τις απαραίτητες κουκούλες πάντα. Μόνο ειδικό πάγκο δεν έχουν εκεί στα πανεπιστήμια για να δίνουν και μία συν μία δώρο. Τελικά μάλλον θα πρέπει η Χρυσή Αυγή να τους βγάλει αυτές τις κουκούλες, όταν αναλάβει.

Νομίζω, λοιπόν, ότι οι πρυτανικές αρχές δεν μπορούν να υποθάλπουν τέτοιους εγκληματίες και θα πρέπει να λογοδοτήσουν σύντομα στη δικαιοσύνη και γι’ αυτό. Προβλέπεται από το άρθρο 231 παράγραφος 1 του Ποινικού Κώδικα η υπόθαλψη εγκληματία.

Τέλος, τονίζω εκ των προτέρων ότι οι αποφάσεις για τους συλληφθέντες ως συνήθως είναι αθωωτικές. Επισημαίνουμε ότι η ανομία και η ατιμωρησία ποτέ δεν έλυσαν τα προβλήματα. Αντιθέτως, τα μεγεθύνουν με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τη δημόσια υγεία όσο και τη δημόσια ασφάλεια. Δεν νομίζω ότι με δημόσια διαβούλευση λύνονται όλα αυτά τα προβλήματα. Χρειάζονται πιο σκληρές λύσεις και χρειάζονται πραγματικά μέτρα.

Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Το λόγο έχει ο Υπουργός κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, για τρία λεπτά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κατ’ αρχήν, νομίζω ότι όλοι δεχόμαστε ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι ένας χώρος μάθησης, ένας χώρος διακίνησης ελεύθερων ιδεών, ένας χώρος όπου οι νέοι και οι νέες αποκτούν εφόδια για το μέλλον και δεν θα πρέπει να μετατρέψουμε τα πανεπιστήμιά μας σε αρένα διεκδικήσεων πάσης φύσεως. Το λέω αυτό, γιατί είμαστε σε μια περίοδο πολύ κρίσιμη και θα πρέπει όλοι να θωρακίσουμε το εκπαιδευτικό σύστημα σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Όλοι πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν από την μεριά μας ούτως ώστε να μην έχουν αρνητικές επιπτώσεις οι νέοι και οι νέες μας από την κρίση που διερχόμεθα.

Υπάρχουν πολλές μορφές κοινωνικής αντίδρασης, πάντοτε σεβαστές, αλλά δεν θα πρέπει να καταλύονται τα δικαιώματα και οι ελευθερίες και δεν θα πρέπει το πανεπιστήμιο να σταματάει να είναι αυτό το οποίο είναι και να το τραβάμε μακριά από τους στόχους του. Γι’ αυτό θα έλεγα ότι πρέπει να είμαστε όλοι ιδιαίτερα προσεκτικοί σήμερα και όσον αφορά τα σχολειά και όσον αφορά τα πανεπιστήμια και νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί ως προς τις οποιασδήποτε μορφής κομματικές παρεμβάσεις. Αντιλαμβάνεστε τι θέλω να πω.

Όσον αφορά τώρα τις αρχές του πανεπιστημίου, όπως είπα, αυτές έχουν την ευθύνη και της φύλαξης και της καθαριότητας, κάτι που πρέπει να γίνεται πάντοτε με σεβασμό στο δημόσιο χρήμα και με σεβασμό στην υγεία των διδασκόντων, των φοιτητών και των εργαζομένων.

Όσον αφορά τα όποια προβλήματα ανέκυψαν στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, πιστεύω ότι θα πρέπει να σταματήσουν και με την πιο ενεργή παρέμβαση των πρυτανικών αρχών, αλλά και με την παρέμβαση του Εισαγγελέα -εφ’ όσον εζητήθη- αλλά και με την παρέμβαση της ίδιας της κοινότητας. Δεν είναι εικόνα αυτή, το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας, το οποίο μάλιστα έχει να επιδείξει και «θύλακες αριστείας» διεθνώς, να ταλανίζεται από αυτό το πρόβλημα.

Εγώ αντιλαμβάνομαι ότι κάποια στιγμή έληξαν οι συμβάσεις επτακοσίων, οκτακοσίων ανθρώπων οι οποίοι ήταν εργολαβικοί υπάλληλοι και δεν μπόρεσαν να ανανεωθούν. Αντιλαμβάνομαι, επίσης, ότι υπάρχει ένα κοινωνικό ζήτημα, αλλά αυτό δεν λύνεται με το να διαλύσουμε ένα πανεπιστήμιο. Δεν λύνεται το πρόβλημα αυτών των ανθρώπων με το να διαλύσουμε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας. Θα πρέπει, λοιπόν, και οι ίδιοι, αλλά και η ακαδημαϊκή κοινότητα, αλλά και οι πρυτανικές αρχές να επιδείξουν μια ψυχραιμία, νηφαλιότητα, ωριμότητα γιατί αυτό το οποίο γίνεται είναι εις βάρος των φοιτητών και των φοιτητριών. Θα πρέπει να διαφυλάξουν το χώρο, θα πρέπει να διαφυλάξουν τα θέματα της καθαριότητας, της φύλαξης, της ασφάλειας, για να μπορέσουν τα παιδιά να κάνουν αυτό το οποίο πρέπει να γίνεται μέσα στα πανεπιστήμια, να είναι φοιτητές.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η με αριθμό 667/27-11-2012 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού Αχαΐας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς/Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου κας Μαρίας Κανελλοπούλου προς τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, σχετικά με το σοβαρό τραυματισμό δεκαεννιάχρονου διαδηλωτή από τη ρίψη χημικών από αστυνομικούς δεν θα συζητηθεί λόγω κωλύματος του κυρίου Υπουργού.

Επίσης, η με αριθμό 661/27-11-2012 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Λαρίσης της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Θωμά Ψύρρα προς τον Υπουργό Οικονομικών, σχετικά με τη μεταφορά δημόσιων υπηρεσιών από μισθωμένα κτήρια σε κτήρια που ανήκουν στο δημόσιο ή σε δημόσιους οργανισμούς, δεν θα συζητηθεί λόγω κωλύματος του κυρίου Υπουργού.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο σημείο αυτό ολοκληρώθηκε η συζήτηση των επικαίρων ερωτήσεων.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Εισερχόμαστε τώρα στην ημερήσια διάταξη των

ΕΠΕΡΩΤΗΣΕΩΝ

Θα συζητηθεί η υπ’ αριθμόν 21/15/2-11-2012 επίκαιρη επερώτηση δέκα Βουλευτών των Ανεξάρτητων Ελλήνων, της κυρίας Σταυρούλας Ξουλίδου και των κ.κ. Κωνσταντίνου Γιοβανόπουλου, Βασιλείου Καπερνάρου, Τέρενς-Νικολάου Κουίκ, Έλενας Κουντουρά, Ιωάννη Κουράκου, Επαμεινώνδα Μαριά, Κωνσταντίνου Μαρκόπουλου, Παύλου Χαϊκάλη και Μαρίνας Χρυσοβελώνη προς τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, σχετικά με τα προβλήματα της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Πριν δώσω το λόγο στην πρώτη επερωτώσα Βουλευτή κ. Σταυρούλα Ξουλίδου, θέλω να σας ανακοινώσω ότι ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ορίζει ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο τη Βουλευτή κ. Παναγιώτα Δριτσέλη.

Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής κ. Χρήστος Παππάς ορίζει ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο, κατά τη συζήτηση βεβαίως της επίκαιρης επερώτησης που θα συζητηθεί, τον Βουλευτή Σερρών κ. Αρτέμιο Ματθαιόπουλο.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Φώτης Κουβέλης ορίζει ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο τη Βουλευτή Πειραιά κ. Μαρία Ρεπούση.

Το λόγο έχει για δέκα λεπτά η πρώτη επερωτώσα Βουλευτής κ. Σταυρούλα Ξουλίδου.

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΞΟΥΛΙΔΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

«Και η Ελλάδα, κύριε; Δεν είναι στο ευρώ η Ελλάδα;», ρωτούσαν τα παιδάκια το δάσκαλο στο προεκλογικό σποτ της Νέας Δημοκρατίας. Η απάντηση έρχεται τώρα. Η Ελλάδα παραμένει στην ευρωζώνη, αλλά τα σχολεία της δεν έχουν ούτε καθηγητές και σε λίγο δεν θα έχουν ούτε μαθητές.

Το σλόγκαν του Υπουργείου Παιδείας «πρώτα ο μαθητής» μοιάζει με κακόγουστο αστείο. Τα κονδύλια είναι μειωμένα κατά 50% σε σχέση με πέρυσι, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να καλυφθούν οι στοιχειώδεις ανάγκες.

Ζούμε όλοι μας –γονείς, μαθητές, δάσκαλοι και καθηγητές- το μαράζωμα της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Προβλήματα, φυσικά, προϋπήρχαν, αλλά οι επιταγές της τρόικας και των μνημονίων εντείνουν το πρόβλημα και το έφθασαν στη χείριστη μορφή του.

Η οικονομική ασφυξία που δημιουργείται μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου βάζει ουσιαστικά ταφόπλακα στην ήδη παραγκωνισμένη και εξαθλιωμένη παιδεία μας. Διανύουμε ήδη το εκπαιδευτικό έτος 2012-2013 και σοβαρά λειτουργικά προβλήματα δεν έχουν βρει ακόμη τη λύση τους.

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από το έμψυχο δυναμικό, που είναι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές των σχολείων. Υπάρχουν τα κενά των οργανικών θέσεων λόγω των συνεχιζόμενων συνταξιοδοτήσεων και των μηδενικών διορισμών, αφού δεν τηρείται καν η αναλογία 1:5, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να στελεχωθούν πια τα γυμνάσια και τα λύκεια με το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό. Μάλιστα εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι υποβαθμίζονται κάποιες συγκεκριμένες ειδικότητες, όπως γυμναστές, μουσικοί, θεολόγοι, τεχνολόγοι, που λείπουν ακόμη και από τις προσλήψεις των αναπληρωτών καθηγητών, πόσο μάλλον από τους διορισμούς των μονίμων.

Μείζον θέμα αποτελεί και η ανακατανομή των οργανικών θέσεων, η οποία θα προκαλέσει μαζικές μετακινήσεις, για να αντιμετωπιστούν οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό. Θα εφαρμοστεί από την περίοδο 2013-2014 και μέχρι τότε όλοι οι εκπαιδευτικοί «θα βράζουν στο ζουμί τους», αγωνιώντας για την τύχη τους.

Διαρθρωτικές αλλαγές έρχονται, όμως, και στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, οι οποίοι μάλιστα καλούνται να αυξήσουν τις ώρες διδασκαλίας κατά ένα τρίωρο την εβδομάδα, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι προσλήψεις αναπληρωτών και να εξοικονομηθούν έτσι πόροι. Με βάση, λοιπόν, το σχεδιασμό για αύξηση του ωραρίου κατά ένα τρίωρο την εβδομάδα, εκτιμάται ότι θα μειωθούν κατά 5 χιλιάδες οι προσλήψεις αναπληρωτών την επόμενη σχολική χρονιά.

Οι εκπαιδευτικοί πολύ σύντομα θα κληθούν να εργαστούν περισσότερες ώρες, όπως πρότεινε και ο ΟΟΣΑ και αποφάσισε το οικονομικό επιτελείο, κρίνοντας ότι θα εξοικονομήσει 148 εκατομμύρια ευρώ. Όπως είθισται, αυτή η ανατροπή βασίζεται στο ψέμα ότι το διδακτικό ωράριο των Ελλήνων εκπαιδευτικών είναι το χαμηλότερο στην Ευρώπη.

Ερωτήματα γεννά, επίσης, και ο τρόπος αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, που δεν βρίσκει, βέβαια, αντίθετο τον κλάδο ως θεσμό, αλλά συνδέει βαθμολογικά –άρα και μισθολογικά- ακόμη και την επίδοση των μαθητών με τον εκπαιδευτικό, χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψιν οι ιδιαιτερότητες μαθητών, όπως παραδείγματος χάριν η δυσλεξία. Ήδη έχει συγκροτηθεί επιτροπή σοφών και το σχετικό προεδρικό διάταγμα θα εκδοθεί το Γενάρη του 2013. Ο Υπουργός Παιδείας διατείνεται ότι η αξιολόγηση δεν θα έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, αλλά θα αποσκοπεί στη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου.

Ωστόσο, το μοντέλο αξιολόγησης που θα ακολουθηθεί από το 2013 έχει ήδη αποφασιστεί και βρίσκεται στη σχετική έκθεση του ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση. Πλευρές αυτού του μοντέλου έχουν θεσμοθετηθεί από την κυρία Άννα Διαμαντοπούλου και αναμένεται να εξειδικευτούν από την επιτροπή των εμπειρογνωμόνων.

Βασικοί στόχοι της αξιολόγησης που προωθείται είναι να «ελαφρώσουν» τα σχολεία από τους εκπαιδευτικούς που θα κριθούν ανεπαρκείς, να καθηλωθούν σε βαθμολογική και ως εκ τούτου μισθολογική στασιμότητα χιλιάδες δάσκαλοι και καθηγητές και έτσι να ανοίξει ο δρόμος για το σχολείο των «δεικτών», οι οποίοι θα οδηγήσουν σε κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων, σε κλείσιμό τους και ενοχοποίηση της εκπαιδευτικής κοινότητας στα μάτια της κοινής γνώμης.

Κοινά προβλήματα ως ένα σημείο αντιμετωπίζουν τα αθλητικά και μουσικά σχολεία, καθώς και τα πρότυπα πειραματικά σχολεία, τα οποία προάγουν τον πολιτισμό μας και το ολυμπιακό ιδεώδες, αφού πέρα από τα εκπαιδευτικά κενά τίθεται το μείζον θέμα της μετακίνησής τους, των μεν προς τους αθλητικούς χώρους, αφού αποτελεί ξεχωριστή ενότητα των υποχρεώσεών τους, και των δε προς το σχολείο τους, δημιουργώντας έντονο πρόβλημα στους οικογενειακούς προγραμματισμούς.

Τα ταλαντούχα, λοιπόν, αυτά παιδιά ουσιαστικά παραγκωνίζονται και αποκαρδιώνονται, εφόσον είναι έρμαια της αδιαφορίας της πολιτείας. Οι ελπίδες πλέον για τη συνέχιση και την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων αυτών στρέφονται προς την τοπική αυτοδιοίκηση, που θα πρέπει να συμβάλει, να βρει δηλαδή τρόπο για τη μεταφορά των μαθητών. Δυστυχώς, παρατηρείται συνεχής υποβάθμιση στο χώρο της παιδείας και ιδιαίτερα στο θεσμό των μουσικών και αθλητικών γυμνασίων.

Στα σχολεία ειδικής αγωγής τα πράγματα, βέβαια, είναι ακόμη χειρότερα, γιατί πολλά τμήματα ένταξης παιδιών με ειδικές ανάγκες και με σοβαρά μαθησιακά προβλήματα, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, είναι κλειστά μέχρι και σήμερα. Δεν έχουν καν ξεκινήσει. Υπάρχουν αιτήματα για παράλληλη στήριξη μαθητών για τους οποίους υπάρχει συγκεκριμένη πρόβλεψη από το νόμο ότι θα έπρεπε να υποστηρίζονται μέσα στην τάξη, τα οποία δεν ικανοποιούνται και μπορεί κάποιοι απ’ αυτούς να βρίσκονται και στο σπίτι, επειδή το Υπουργείο δεν έχει στείλει ακόμη δασκάλους. Δυστυχώς, η πολιτεία έχει πάντα την ειδική αγωγή ως το αποπαίδι, με το οποίο ασχολείται πάντα στο τέλος.

Είναι μία πάγια πολιτική, η οποία εντείνεται τώρα με τις περικοπές, λόγω των μνημονίων και της τρόικας. Στον καιάδα, λοιπόν, αυτά τα παιδιά!

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχει ένα πάγιο και μόνιμο πρόβλημα εδώ και χρόνια, πριν από τα μνημόνια. Δεν γίνονται διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών στην ειδική αγωγή, αλλά υπάρχουν μόνιμοι αναπληρωτές, οι οποίοι μπορεί να έχουν επτά και οκτώ χρόνια προϋπηρεσίας.

Στο πρόβλημα της μεταφοράς των μαθητών έρχονται να προστεθούν οι σοβαρές ελλείψεις σε εκπαιδευτικό ειδικό και βοηθητικό προσωπικό λόγω των μειωμένων προσλήψεων, καθώς και σε υλικοτεχνικές υποδομές που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία των ειδικών σχολείων σε όλη την Ελλάδα. Σημαντικές είναι και οι ελλείψεις στις δομές παράλληλης στήριξης των παιδιών με ειδικές ανάγκες μέσα στα γενικά σχολεία.

Όσον αφορά τα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ έχουμε την απίστευτη καταγγελία ότι διέκοψαν τις εγγραφές των μαθητών επειδή λόγω του αυξημένου αριθμού αιτήσεων των μαθητών, δεν υπάρχουν κτηριακές εγκαταστάσεις και μάλιστα, υπάρχει καταγγελία από την Ομοσπονδία Λειτουργών Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης.

Στη Θεσσαλονίκη συγκεκριμένα, απ’ όπου προέρχομαι, οι εγγραφές στις ειδικότητες κομμωτικής τέχνης, αισθητικής τέχνης, βοηθών φυσικοθεραπευτών, συντήρησης έργων τέχνης και αποκατάστασης των ΕΠΑΣ σταμάτησαν να δέχονται αιτήσεις από την τρίτη ημέρα των εγγραφών, λόγω κορεσμού. Τα σχολικά συγκροτήματα στα οποία συστεγάζονται οι ΕΠΑΣ με άλλα σχολεία δεν διαθέτουν επαρκείς αίθουσες εργαστηρίων ώστε να υποστηρίξουν την ταυτόχρονη λειτουργία πλέον του ενός τμήματος ανά ειδικότητα, όπως μας καταγγέλλει η πρώτη ΕΛΤΕΕ Θεσσαλονίκης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τουλάχιστον διακόσιοι μαθητές κάθε χρόνο να μην γράφονται τελικά στο σχολείο της τεχνικής ειδικότητας που θέλουν. Η κατάσταση είναι ακριβώς ίδια και στον Εύοσμο, σύμφωνα με αναφορές της Β’ ΕΛΤΕΕ Θεσσαλονίκης.

Άξιον επισήμανσης είναι όμως και τα εκκλησιαστικά σχολεία που παρουσιάζουν και αυτά ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό, γιατί το διδακτικό προσωπικό δεν είναι επαρκές ούτε και οι τεχνικές υποδομές. Πρόσφατα, μάλιστα, ενημερωθήκαμε πως έκλεισαν τα Κέντρα Ημέρας για ανήλικους που πάσχουν από διαταραχές αυτιστικού τύπου, καθώς οι εργαζόμενοι έχουν προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας, αφού τους οφείλονται δεδουλευμένα πέντε μηνών. Τα παιδιά αυτά έχουν ανάγκη από αδιάκοπτη φροντίδα από ειδικά καταρτισμένο προσωπικό και δεν μπορούν να φοιτήσουν πουθενά αλλού. Αφενός, δηλαδή, τους στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση και αφετέρου, δημιουργούν πρόβλημα στις οικογένειές τους που εργάζονται από τη στιγμή που παραμένουν στο σπίτι.

Θέματα που πρέπει να θίξουμε επίσης είναι το σύστημα πρόσβασης στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, εφόσον το τοπίο δεν είναι τελείως ξεκάθαρο και οι μαθητές βρίσκονται συνεχώς σ’ έναν κυκεώνα αλλαγών, τα ζητήματα ποιότητας και ισότητας στις εκπαιδευτικές ευκαιρίες και τα ζητήματα του εκπαιδευτικού προσωπικού. Πρόκειται για το πεδίο που εκδηλώνονται και οι πιο σοβαρές δυσκολίες και αντιφάσεις.

Ιδιαίτερη μνεία οφείλουμε να κάνουμε και για τα σχολεία της ομογένειας, η οποία βρίσκεται πάντα δίπλα στην μητέρα πατρίδα και στέκεται στο πλευρό της, στα οποία ακόμα και σήμερα δεν έχουν παραδοθεί ούτε βιβλία ούτε υπάρχει το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό και αποξενώνουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο τους ομογενείς από τις ρίζες τους, στερούμε από τα παιδιά τους το ιερό δικαίωμα της ελληνικής παιδείας.

Σημειωτέον επίσης ότι έχει διακοπεί στους χαλεπούς αυτούς καιρούς και η ενισχυτική διδασκαλία, οδηγώντας τους γονείς σε αδιέξοδο, εφόσον δεν μπορούν να καταφύγουν στην παραπαιδεία, δηλαδή στα φροντιστήρια.

Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για την απρόσκοπτη λειτουργία των σχολείων μας είναι η ικανή και η έγκαιρη χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών. Μη έχοντας χρήματα στη διάθεσή τους να διαχειριστούν, δεν είναι ικανοί να πληρώσουν πάγια και λειτουργικά έξοδα, όπως φυσικό αέριο, ΔΕΗ και άλλα.

Πετυχημένο, επίσης, εγχείρημα της Κυβέρνησης είναι να ρίξει το μπαλάκι στους δήμους, αλλά φυσικά δεν μας παραπέμπουν έτσι από Υπουργείο σε Υπουργείο. Να μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ακόμη και σήμερα εν έτει 2012 λειτουργούν σχολεία σε κοντέινερ.

Άξιο αναφοράς είναι και το ουσιαστικό πρόβλημα συστέγασης των σχολείων. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το πρόβλημα της διπλής βάρδιας παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αφού περίπου το 29% λειτουργεί διπλή βάρδια, δηλαδή πρωί - απόγευμα.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)

Τελειώνω σε μισό λεπτό, κύριε Πρόεδρε.

Η νέα σχολική χρονιά βρήκε αρκετά παιδιά εκτός σχολείου. Για εκατοντάδες ελληνόπουλα ο κύκλος του σχολείου έκλεισε οριστικά. Οι αριθμοί άλλωστε μαρτυρούν την κατάσταση. Περίπου πέντε με επτά χιλιάδες παιδιά εγκαταλείπουν κάθε χρόνο το σχολείο. Είναι ενδεικτικό πως τη στιγμή που ένα εκατομμύριο διακόσιες εξήντα πέντε χιλιάδες είναι ο αριθμός των πτυχιούχων στη χώρα μας, ο αριθμός εκείνων που εγκαταλείπουν το σχολείο χωρίς να πάρουν απολυτήριο καν γυμνασίου –και είναι και αναλφάβητοι- φτάνει σήμερα τα τρία εκατομμύρια οκτακόσιες χιλιάδες.

Τέλος –και ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε- ένα θέμα που ποτέ δεν θίχτηκε είναι τα δεκαπενταμελή συμβούλια. Οι μαθητικές κοινότητες σήμερα αποδεικνύουν ότι τα δεκαπενταμελή συμβούλια και τα προεδρεία τους με τις εκλογές που γίνονται δεν είναι σωστά. Τι εννοώ; Αυτό ως έχει αποτέλεσμα οι μαθητές να κομματικοποιούνται, να δημιουργούνται καταστάσεις αντιδεοντολογικές από την πολύ μικρή εφηβική ηλικία.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Ολοκληρώστε, παρακαλώ, κυρία συνάδελφε.

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΞΟΥΛΙΔΟΥ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.

Πρόταση, λοιπόν, έχουμε κύριε Πρόεδρε για τον κύριο Υπουργό. Προτείνουμε οι μαθητικές κοινότητες να δημιουργούνται με κλήρωση γιατί αυτός είναι ο πιο σωστός και θεμελιώδης θεσμός της δημοκρατίας. Επιγραμματικά λέω αυτό που είπε ο Αριστοτέλης, ότι «δημοκρατικόν μεν εστί το κληρωτάς είναι τας αρχάς, το δ’ αιρετάς ολιγαρχικόν». Να σημειωθεί, λοιπόν, ότι στην αρχαία δημοκρατική Αθήνα και σε άλλες πόλεις φυσικά της Ιωνίας ακόμη και οι εκλογές…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Δεν ολοκληρώσατε όμως κυρία Ξουλίδου. Είπατε ότι θα ολοκληρώσετε, αλλά δεν ολοκληρώσατε. Ξεκινήσατε καινούρια παράγραφο.

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΞΟΥΛΙΔΟΥ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.

Συνοψίζοντας, λοιπόν, όλα τα προαναφερθέντα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι στερούμε από τα παιδιά της Ελλάδας το αναφαίρετο δικαίωμα στη γνώση.

Τις ερωτήσεις μπορώ να τις κάνω στον Υπουργό;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Έχετε δευτερολογία, κυρία Ξουλίδου.

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΞΟΥΛΙΔΟΥ: Καλώς, ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα των Ανεξάρτητων Ελλήνων)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Το λόγο έχει ο Βουλευτής κ. Τέρενς- Νικόλαος Κουίκ.

ΤΕΡΕΝΣ-ΣΠΕΝΣΕΡ-ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΥΪΚ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, κάποτε καταγράφηκε ως δήλωση του Κίσινγκερ ότι εάν θες να χτυπήσεις την Ελλάδα, χτύπα την στην οικογένεια, στη θρησκεία και τη γλώσσα. Και οι μνημονιακές πολιτικές έρχονται να χτυπήσουν ακριβώς την παιδεία, αλλά και τη γλώσσα στη διατήρησή της στο εξωτερικό, αλλά και στο εσωτερικό.

Έχουμε πει πολλές φορές οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ότι οτιδήποτε θετικό, θα το επικροτούμε και θα το στηρίζουμε. Και πρέπει να πω, κύριε Υπουργέ, ότι στηρίζουμε αυτές τις εργώδεις προσπάθειες που κάνετε στην περιοχή της Θράκης να μην αφήσετε το ελληνικό κράτος να πέφτει θύμα εκβιασμού των διαφόρων μεθοδεύσεων που κάνουν εκεί οι γνωστοί παράγοντες χρησιμοποιώντας ακόμη και ως ομήρους τα παιδιά της πρώτης δημοτικού.

Κατά σύμπτωση σήμερα μου ήρθε στα χέρια ένα δημοσίευμα στο News bomb του Κώστα Χαρδαβέλα –για να μη λένε κάποιοι ότι τα λέει ο Κουίκ – ο οποίος λέει ότι το πρόγραμμα εκπαίδευσης των μουσουλμανοπαίδων της μειονότητας της Θράκης έχει υποτίθεται σαν στόχο την παροχή ίσων ευκαιριών στη μόρφωση για τα παιδιά της μειονότητας. Τους δίνεται η ευκαιρία να επιλέξουν την τουρκική ή ελληνική γλώσσα στα σχολεία που θέλουν να πάνε. Στην πράξη όπως γράφει ο συνάδελφος Χαρδαβέλας που δεν είναι και κανένας συντηρητικός στη συμπεριφορά του δημοσιογράφος και πολίτης –θα έλεγα ότι είναι από αυτούς που κάποιοι αποκαλούν προοδευτικό- αυτό που γίνεται είναι να καθιερώνεται η τουρκική γλώσσα ως η επίσημη μειονοτική γλώσσα όλων των μουσουλμανοπαίδων μαθητών εξαφανίζοντας την πομακική γλώσσα καθώς και τη ρομανί, δηλαδή τη γλώσσα των Ρομά -που είναι οι μητρικές γλώσσες χιλιάδων μουσουλμανοπαίδων- καθώς βέβαια και την ελληνική στα μειονοτικά σχολεία. Και ξέρετε, μέσα στην τελευταία πενταετία καταγράφεται ότι ξοδεύτηκαν γι’ αυτή την ιστορία 27 εκατομμύρια ευρώ.

Παράλληλα με όλα αυτά, το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής ασκεί έντονες πιέσεις σε γονείς μουσουλμάνους που έχουν νηπιακής ηλικίας παιδιά να τα πηγαίνουν μόνο σε νηπιαγωγεία που τους μιλάνε τούρκικα τα οποία φυτρώνουν σαν μανιτάρια στη Θράκη με χρηματοδότηση της τουρκικής πλευράς, όταν μάλιστα οι Τούρκοι, την ώρα που η Ελλάδα κλείνει προξενεία και πρεσβείες, εγκαινίασαν στην Αδριανούπολη με πρέσβη και με τρεις προξένους το δικό τους διπλωματικό κομμάτι εκεί για να ελέγχουν απόλυτα την όλη περιοχή. Στα εγκαίνια βέβαια είχε πάει και ο Τούρκος πρόξενος Κομοτηνής.

Τη Θράκη θα τη χάσουμε γλωσσικά. Θα πρέπει να επιμείνετε και θα σας στηρίξουμε. Μην αφήσετε να πέσει θύμα η Ελλάδα των εκβιασμών εκείνων που χρησιμοποιούν τα παιδιά ως ασπίδα για τις δικές τους τις ύποπτες, αντεθνικές για την Ελλάδα δουλειές. Και προσέξτε μη μπολιάσει αυτή η ιστορία και τα Δωδεκάνησα. Είναι πρόσφατες οι δηλώσεις Νταβούτογλου.

Ένα τελευταίο, με δεδομένο ότι το έχουμε συζητήσει και σε επίκαιρη ερώτηση που είχατε την καλοσύνη και με τον Υφυπουργό και να μου απαντήσετε και αφορά το θέμα της ελληνικής παιδείας στο εξωτερικό.

Η κυρία Διαμαντοπούλου με την πολιτική της έβαλε ταφόπλακα. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να αποσύρει από το εξωτερικό μερικές εκατοντάδες, ίσως και πάνω από χίλιους Έλληνες εκπαιδευτικούς.

Θα καταθέσω στα Πρακτικά μία συγκλονιστική επιστολή ενός δεκαοκτάχρονου Έλληνα μαθητή από το Μόναχο η οποία δημοσιεύτηκε σήμερα στο defencenet. Αξίζει τον κόπο να τη διαβάσετε. Λέει ότι είναι μαθητής του Γενικού Λυκείου Μονάχου και ότι το σχολείο αποτελεί για την ελληνική κοινότητα της Γερμανίας μία από τις λίγες δυνατότητες –προσέξτε- να διατηρηθεί η ελληνική ψυχή και εκτός των ελληνικών εθνικών συνόρων. Είναι από τα σχολεία που φημολογούνται ότι πάνε για κλείσιμο. Λέει το παιδί αυτό: «Αν είναι απλά και μόνο να μάθουμε δέκα ελληνικά και να μην μπορούμε να έλθουμε να σπουδάσουμε ούτε καν στο πανεπιστήμιο της μητέρας Ελλάδας, τότε βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο και θα μας οδηγήσουν σε δίγλωσσα σχολεία όπου θα ατονήσει η ελληνική και θα επικρατεί η γερμανική». Όπως ξέρετε, τέτοιο ζήτημα υπάρχει και στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Αυστραλία και το συζητήσαμε πολλές φορές και για τους ομογενείς μας στην Αίγυπτο.

Θα σταθώ στο πρώτο κομμάτι, κύριε Υπουργέ. «Βάλτε πλάτες» να μην αφήσετε να χαθεί η ελληνική γλώσσα στη Θράκη.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα των Ανεξάρτητων Ελλήνων)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Το λόγο έχει ο κύριος Κωνσταντίνος Γιοβανόπουλος για πέντε λεπτά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Από την εμπειρία μου στο Κοινοβούλιο κάθε μέρα που περνάει μαθαίνω σιγά-σιγά άλλα πράγματα από εκείνα που είχα από τις εγκύκλιες γνώσεις, όπως ότι στις δημοκρατίες δεν υπάρχει παρά μόνο ατομική ευθύνη. Δεν είναι συλλογική η ευθύνη στις δημοκρατίες, είναι ατομική η ευθύνη. Πάντα ήταν. Έρχομαι όμως εδώ και ακούω λόγους πολύ θερμούς, διαπρύσιους λόγους ότι διογκώθηκε το έλλειμμα, ότι εκτοξεύθηκε η ανεργία, ότι η παιδεία παραδόθηκε αμαχητί στο μιμητισμό, όλα σε τρίτο πρόσωπο. Δεν υπάρχει ένας να πει «ναι, εγώ φταίω», «όχι, εκείνος φταίει». Κανένας δεν το λέει ποτέ εδώ μέσα. Κανένας δεν βρήκε το θάρρος να πει «ναι, εγώ έκανα λάθος στην παιδεία, έκανα αυτό το σφάλμα». Κανένας δεν βγήκε να σηκώσει το δάχτυλο. Ναι, πρέπει να το κάνουμε κι αυτό και να πούμε ότι εκείνη την εποχή επί εκείνου του Υπουργού, επί εκείνου του Πρωθυπουργού έγιναν αυτά τα σφάλματα. Στις δημοκρατίες η ευθύνη είναι ατομική.

Και στην παιδεία ποιος; Κανένας; Δεν φταίει κανένας για το πώς φθάσαμε μέχρι εδώ σήμερα και τα παιδιά μας, αντί να γράφουν «θήτα», να γράφουν «οκτώ», γιατί «οκτώ» έμαθαν από το κινητό να γράφουν και κανένας δεν τους έμαθε ποτέ ότι δεν είναι «οκτώ» αλλά «θήτα»;

Η παιδεία λοιπόν είναι «φάτνη», κύριε Υπουργέ. Η παιδεία είναι παίδευση, η παιδεία είναι αγώνας, είναι μόχθος, είναι άχθος, η παιδεία είναι μία καθημερινή τριβή. Η παιδεία φέρνει μαζί τη γλώσσα, μία ομηρική κληρονομιά κι εμείς νομίζω ότι φθάσαμε σε μία εποχή όπου ίσως είμαστε ανάξιοι κληρονόμοι.

Κάποτε υπήρχε ένας δάσκαλος στο χωριό ο οποίος είχε πραγματικά όλο το κύρος και σ’ αυτόν απευθύνονταν οι κάτοικοι του χωριού, τα παιδιά, όλες οι οικογένειες. Τώρα το δάσκαλο τον έχουμε χλευάσει, τον έχουμε υποτιμήσει εμείς, εσείς, όλοι. Ξέρουμε ότι κάθεται δεκαπέντε μέρες το Πάσχα, δεκαπέντε μέρες τα Χριστούγεννα, τρεις μήνες το καλοκαίρι και γι’ αυτό το λόγο αυτή τη «ραχοκοκαλιά», αυτό τον επιστήμονα που έπρεπε να τού δίνουμε νέα βιβλία, νέες προοπτικές, νέο θάρρος, νέο κουράγιο, ελπίδα και ζέση για να φροντίζει τα παιδιά μας, να τα δυναμώνει για να αντιμετωπίσουν όλα αυτά που θα βρουν μπροστά τους, εμείς τον έχουμε κάνει περιπλανώμενο φαντάρο. Τους έχουμε κάνει έτσι που να μην μπορούν οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να πάνε να υπηρετήσουν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση γιατί –λέει- δεν επιτρέπεται αυτό το πράγμα και τότε πρέπει τα κενά να μένουν κενά, οι μεν να αδικούνται, οι δε να παραπληροφορούν, η παραπαιδεία να αυξάνει κι εμείς ακόμα εδώ να μην μπορούμε κάποτε σ’ αυτή τη χώρα να πούμε ποιος φταίει και γιατί. Καταργούνται βιβλιοθήκες, καταργείται η ενισχυτική διδασκαλία, τα εργαστήρια παραπαίουν και θεσμός στις πανελλήνιες εξετάσεις είναι πλέον η μίμηση, είναι η παπαγαλία. Κανείς δεν φροντίζει να πούμε σ’ αυτά τα παιδιά ότι χρειαζόμαστε κριτική σκέψη, ότι χρειαζόμαστε παραγωγή και άνθιση ιδεών. Δεν χρειαζόμαστε να αποστηθίζουν και μ’ αυτό το λόγο να κρίνονται μεθαύριο και να παίρνουν βαθμό γιατί πράγματι μπόρεσαν να είναι πάρα πολύ καλά «μαγνητόφωνα».

Δε θέλουμε μαγνητόφωνα. Δε θέλουμε παιδιά που δε θα έχουν τον τρόπο να αναλύσουν, να συνθέσουν, να συγκρούσουν τους εαυτούς τους και τις ιδέες τους και να προκύψει μετά τη θέση και την αντίθεση, η νέα θέση. Αυτό θέλουμε από την παιδεία. Αυτό θέλουμε, κύριε Υπουργέ, από τη νέα γενιά.

Η δική μου ευαισθησία σε σχέση με την κατανεμηθείσα ύλη στους Ανεξάρτητους  Έλληνες είναι το κομμάτι της πληροφορικής. Αυτή τη στιγμή η πληροφορική αποτελεί ένα αντικείμενο που σε όλον τον πλανήτη αρχίζει και επεκτείνεται με ραγδαίο τρόπο, με έναν ακατάσχετο, κατακλυσμιαίο τρόπο και εμείς εδώ νομίζω ότι αυτό το κομμάτι πολλές φορές το θεωρούμε δεξιότητα. Δεν το θεωρούμε καν επιστήμη.

Πολλές φορές αναθέτουμε τη διδασκαλία της πληροφορικής σε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν καν βασικές γνώσεις του πώς να διδάξεις ένα πράγμα. Απλώς έχουν την πιστοποίηση ότι είναι ικανοί χρήστες ηλεκτρονικού υπολογιστή και με αυτή την πιστοποίηση, επειδή δεν φροντίσαμε να έχουμε πληροφορικάριους στην εκπαίδευση, τους αναθέτουμε να διδάξουν ένα μάθημα. Και θα το διδάξουν χωλά, με αποτέλεσμα να είναι χωλή η μετάδοση της γνώσης, να είναι χωλό το παιδί όταν θα έρθει αύριο να μπει στο διαδίκτυο, να μπορέσει να αντλήσει τη σωστή πληροφορία, να μπορέσει να κρίνει ποιο είναι το σωστό και το λάθος, να μπει σε εκείνες τις ιστοσελίδες στις οποίες θα πρέπει να μπαίνει και όχι στις άλλες που ελλοχεύουν εκεί κοντά και το περιμένουν.

Λέω, λοιπόν, ότι η πληροφορική θα πρέπει να είναι πρώτο μέλημα και αυτής της Κυβέρνησης και αυτής της Βουλής για το πώς θα μπορέσουμε να δείξουμε στα παιδιά μας το σωστό δρόμο, ώστε να αποφύγουμε να περιμένουμε πάλι σε θαύματα.

Γιατί τα παιδιά μας πάλι έρχονται και κάνουν θαύματα. Τα Ελληνόπουλα κάθε χρόνο ανελλιπώς διακρίνονται στις ολυμπιάδες μαθηματικών, στις ολυμπιάδες πληροφορικής, στις ολυμπιάδες φυσικής. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Είναι η δική τους προσφορά, η δική τους επιμέλεια και νομίζω θέλουμε στήριγμα σ’ αυτό. Αυτό περιμένουμε από το Υπουργείο Παιδείας. Πρόσφατα, μάλιστα, η χώρα μας κατετάγη ένατη στην ολυμπιάδα ρομποτικής. Ποιος θα το πίστευε; Με παραμελημένο το κομμάτι της πληροφορικής ήρθαμε ένατοι στην παγκόσμια ολυμπιάδα ρομποτικής.

Δε θα καταχραστώ όλο το χρόνο. Θα περιμένω τη δευτερολογία μου και θα επιμείνω γιατί πρέπει να επιμείνουμε. Δεν μπορεί να εγκαταλείψουμε τα παιδιά μας. Δεν μπορεί να αφήσουμε αυτό το κομμάτι του πολιτισμού, όπως το παραλάβαμε. Πρέπει να το πηγαίνουμε από γενιά σε γενιά και να το συνεχίσουμε με την υπευθυνότητα που πρέπει να το κάνουμε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Το λόγο έχει ο Βουλευτής κ. Βασίλειος Καπερνάρος.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ένα απόσπασμα που υπάρχει στην Επίκαιρη Επερώτηση που αναφέρεται στις οφειλές των δεδουλευμένων των δασκάλων στα ειδικά σχολεία για παιδιά που πάσχουν από διαταραχές αυτιστικού τύπου. Όταν κατετέθη αυτή η επίκαιρη ερώτηση -τον Αύγουστο θαρρώ- ήταν πέντε μήνες απλήρωτοι. Σήμερα διανύουμε τον έβδομο και πάμε στους οχτώ μήνες, γιατί εξακολουθούν να είναι απλήρωτοι.

Όταν έκανε η ταπεινότητά μου μια ερώτηση που απηύθυνα, προς τον Υπουργό Παιδείας, ήρθε το υπουργείο σας, απαντώντας αμέσως, με ιδιαίτερη πρεμούρα και σπουδή και να πει ότι εν λόγω θέμα δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού. Ενώ είχατε ηθική υποχρέωση να το παραπέμψετε, να βρείτε ποιο είναι το αρμόδιο υπουργείο –που είναι το υπουργείο κοινωνικής πρόνοιας- και να το παραπέμψετε κοινοποιώντας αυτό, δεν το πράξατε.

Σε μια άλλη ερώτηση σχετικά με τον υποσιτισμό των μαθητών δημοτικών σχολείων της Ξάνθης, με αριθμό πρωτοκόλλου 2901, ημερομηνία καταθέσεως 12/10/2012, ήρθε η απάντηση ότι αρμόδιο είναι το Υπουργείο Παιδείας. Κοινοποιήθηκε αυτό σε μένα, προφανώς και σε εσάς. Το βρήκαμε στις θυρίδες μας στις 24/10/2012.

Έκτοτε έχω το δικαίωμα να πω ότι είστε εκπρόθεσμος. Και καταλαβαίνετε τι σημαίνει να είναι εκπρόθεσμος ο Υπουργός σε τέτοιου είδους ερώτηση. Και λέω τέτοιου είδους ερώτηση γιατί αφορά το μέλλον αυτής της χώρας που είναι τα παιδιά μας. Όλα τα παιδιά μας. Εκεί επιδείξατε αυτή την απόλυτα αισχίστη αδιαφορία για το τι μέλλει γενέσθαι, όσον αφορά, επαναλαμβάνω, τη σπουδαιότητα, την κρισιμότητα και την σημαντικότητα αυτής της ερωτήσεως.

Θα κάνω μια αναφορά στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, πριν από ένα έτος, που δεν ήσασταν εσείς Κυβέρνηση. Σε ερώτηση που του υπέβαλα, είχε πει ότι το Υπουργείο Παιδείας κάνει λόγο για λαϊκιστική προπαγάνδα. Είμαι υποχρεωμένος να μεταφέρω αυτή την απεχθέστατη λέξη και ως προς την ακουστική της και ως προς την ουσία της.

Έλεγε: «Το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει λάβει καμία αναφορά ούτε από εκπαιδευτικό ούτε από σύλλογο εκπαιδευτικών, αναφορικά με κρούσματα λιποθυμίας μαθητών από ασιτία. Σε έλεγχο που έγινε σε σχολεία της περιοχής (Αθήνα) δεν υπήρξε καμία αναφορά για λιποθυμικά επεισόδια μαθητών από ασιτία, όπως ενημέρωσαν οι προϊστάμενοι της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Κάποιοι καταφεύγουν μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και στο έσχατο μέσο της λαϊκίστικης προπαγάνδας, χωρίς να διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τους ίδιους τους μαθητές». Επαναλαμβάνω ότι δεν αφορά την Κυβέρνησή σας, αφορά την τότε Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μιλούν για λαϊκισμό οι άνθρωποι που εφηύραν το λαϊκισμό!

Όμως, μη μου κάνετε διάσταση των χεριών, διότι η διοίκηση είναι ενιαία. Είχατε υποχρέωση να λάβετε θέση και να πείτε επ’ αυτού τι έχετε κάνει. Και επειδή δεν έχετε κάνει τίποτα, σας υπενθυμίζω -και θα υποβάλω την ερώτησή μου στο τέλος- το εξής: Ξέρετε τι κάνατε; Διαβάζω, λοιπόν: «Έκκληση προς την Αρχιεπισκοπή για βοήθεια απηύθυνε το Υπουργείο Παιδείας, δίνοντας τα στοιχεία δύο χιλιάδων μαθητών που υποσιτίζονται λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικογένειές τους. Η Αρχιεπισκοπή θα βοηθήσει τις οικογένειες αυτών των μαθητών με τρόφιμα και ρούχα». Είναι από τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Παιδείας αυτή η έκκληση προς την Αρχιεπισκοπή.

Επίσης, στις 28 Νοεμβρίου 2012 σε ρεπορτάζ του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων διαβάζουμε τα εξής: «Η Ειδική Γραμματέας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας κ. Αθηνά Λινού» –επειδή έχουμε υποχρέωση εις τη ομολογία του αληθούς, εδώ θέλω να κάνω μία διακοπή και να αναφέρω ότι αυτή η κυρία κάνει εξαιρετική δουλειά- «με αφορμή τα δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για έκκληση του Υπουργείου προς την Αρχιεπισκοπή, ώστε να βοηθήσει στη σίτιση απόρων μαθητών, δηλώνει ότι οι εκπρόσωποι της Αρχιεπισκοπής Αθηνών ενημέρωσαν το Υπουργείο ότι μπορούν να βοηθήσουν έως δύο χιλιάδες παιδιά με την αποστολή δεμάτων απευθείας στις οικογένειες των απόρων μαθητών. Η αποστολή των δεμάτων με τρόφιμα και ρούχα θα αρχίσει τις επόμενες ημέρες».

Στο ίδιο πλαίσιο το Υπουργείο Παιδείας συνεργάζεται με το Ίδρυμα Νιάρχου –πάντα στην ικεσία και στην επαιτεία- σε πρόγραμμα σίτισης που ξεκίνησε πέρυσι με επτά χιλιάδες παιδιά και φέτος θα επεκταθεί σε είκοσι πέντε χιλιάδες παιδιά. Το πρόγραμμα αφορά εκατό σχολεία πανελλαδικά, όπου έχουν εντοπιστεί κρούσματα υποσιτισμού. Ήδη, δεκαπέντε χιλιάδες πρωινά δίδονται κάθε μέρα σε διάφορα σχολεία με πρωτοβουλία και έξοδα του Ιδρύματος Νιάρχου.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Κύριε Πρόεδρε, έχω συμπληρώσει το πεντάλεπτο. Ξέρω ότι με εμάς, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, είστε πολύ αυστηρός όσον αφορά το χρόνο. Θα τελειώσω, ωστόσο, μέσα σε μικρά χρονικά πλαίσια που θα μου δώσετε επιπλέον σε σχέση με άλλους συναδέλφους.

Κύριε Υπουργέ, ερωτώ: Επιπροσθέτως, τι έχετε κάνει εσείς προσωπικά ως Υπουργός και το Υπουργείο σας για το θέμα του υποσιτισμού αυτούς τους μήνες που είστε στην Κυβέρνηση, έτσι ώστε να μην αποδεικνύετε ότι καταρρέετε; Και είναι κρίμα να καταρρέετε κατ’ αυτήν την έννοια ως δειγματοληψία της όλης κατάρρευσης που έχετε ως Κυβέρνηση. Τι έχετε κάνει συγκεκριμένα, με πραγματικά γεγονότα; Θα θέλαμε πάρα πολύ να τα ακούσουμε.

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Εγώ σας ευχαριστώ, γιατί μου αποδώσατε προθέσεις τις οποίες ούτε έχω, όπως και συναισθήματα, τα οποία επίσης δεν έχω.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Μπορεί να γίνεται από αμέλεια, όχι από δόλο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Δεν υπάρχει αμέλεια σε αυτό, υπάρχει ίση μεταχείριση. Η πρώτη επερωτώσα υπερέβη το χρόνο κατά 33%. Είναι γραμμένα εδώ, για να μην λέγονται ανακρίβειες. Μάλιστα, ο κ. Παύλος Χαϊκάλης, επειδή…

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Αφήστε, καθένας έχει φυσική και νομική αυτοτέλεια.

Θα ήθελα να καταθέσω και το έγγραφο, για να ενημερωθεί ο Υπουργός.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Βασίλειος Καπερνάρος καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Στη συνέχεια, θα δώσω το λόγο στον κ. Χαϊκάλη, ο οποίος, επειδή θα απουσιάσουν δύο επερωτώντες, έχει την ανοχή του Προεδρείου, παρά τα λεγόμενα από τον κ. Καπερνάρο.

Πριν δώσω το λόγο στον κ. Χαϊκάλη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας «Ελευθέριος Βενιζέλος» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, πενήντα μαθητές και μαθήτριες και τρεις εκπαιδευτικοί από το 1ο Γυμνάσιο Άρτας.

Η Βουλή τούς καλωσορίζει.

(Χειροκροτήματα απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής)

Το λόγο έχει ο κ. Χαϊκάλης

ΠΑΥΛΟΣ ΧΑΪΚΑΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Πολύ συχνά μιλάμε και λέμε ότι το μέλλον αυτού του τόπου είναι τα παιδιά. Σωστό. Πώς όμως φροντίζει το κράτος το καλό αυτών των παιδιών; Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες οι οποίες έχουν λάβει μέρος, ώστε να γίνεται αδιάκοπή και πλήρης η εκπαίδευση των μαθητών είναι τουλάχιστον ανεπαρκείς. Ελλιπής στελέχωση σχολείων με εξειδικευμένο προσωπικό και καθηγητές είναι πλέον κανόνας.

Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα των ατόμων με αναπηρία, γι’ αυτό θα ήθελα να σταθώ περισσότερο στα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν τα σχολεία ειδικής αγωγής μια και κατά τη γνώμη μου, απαιτούν από την πολιτεία μία επιπλέον ευαισθησία. Ελπίζω να μην έχει χαθεί ακόμα. Γι’ αυτό και θα αναφερθώ σε θέματα που αφορούν όχι μόνο τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αλλά και την πρωτοβάθμια.

Σχολεία ειδικής αγωγής δεν υπάρχουν πολλά και θα περίμενε κάποιος να υπάρχει η ευαισθησία ώστε τα προβλήματα που υπάρχουν, να λύνονται άμεσα. Όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Έλλειψη καθηγητών σε όλα τα σχολεία, όπου οι μαθητές χάνουν πολύτιμες διδακτικές ώρες κι επίσης οι λιγοστοί καθηγητές, αλλά και οι γονείς των μαθητών απορούν για την εξέλιξη των πραγμάτων.

Κύριες κατηγορίες προσωπικού που υπάρχει έλλειψη είναι οι ψυχολόγοι, λογοθεραπευτές και κοινωνικοί λειτουργοί. Συγκεκριμένα από μία συγκεντρωτική αναφορά προβλημάτων, την οποία συνέταξαν οι πρόεδροι συλλόγων γονέων και κηδεμόνων σε ειδικά σχολεία παρατηρούνται πολύ μεγάλες ελλείψεις. Θα καταθέσω το σχετικό έγγραφο σε λίγο.

Τα προβλήματα δεν αφορούν μόνο την ελλιπή στελέχωση αλλά και την κτηριακή επάρκεια. Επειδή μιλάτε όλοι με αριθμούς, να μιλήσουμε και με στοιχεία και με πρόσωπα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Ειδικό Σχολείο στην Καισαριανή το οποίο έχει χτιστεί από το 1937 με τεράστια προβλήματα υποδομών, που έχουν ως αποτέλεσμα να κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα τόσο των μαθητών όσο και των εργαζομένων. Και η υποχρηματοδότηση όμως είναι καίριο ζήτημα. Στο ίδιο σχολείο –με πρόσωπα μιλάμε τώρα- ο κ. Πολυχρονάκης, ο Διευθυντής, αναγκάστηκε να πληρώσει από την τσέπη του 2.000 ευρώ για υγραέριο, ώστε να μπορέσουν να ζεσταθούν οι μαθητές, ενώ η Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, κυρία Μπραουδάκη πλήρωσε για τη μυοκτονία του σχολείου. Ντροπή; Η απόφαση δική σας. Ευτυχώς που υπάρχουν δηλαδή ευσυνείδητοι άνθρωποι οι οποίοι κάνουν δουλειά με δικά τους χρήματα και στηρίζουν αυτές τις προσπάθειες.

Έλλειψη χρηματοδότησης υπάρχει βέβαια και σε άλλα σχολεία. Παντελής έλλειψη χρηματοδότησης υπάρχει στο Ειδικό Σχολείο Κερατσινίου, το οποίο δεν χρηματοδοτείται καθόλου, ενώ το ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής στο Αιγάλεω έχει λάβει από την αρχή του έτους το αστρονομικό ποσό των 1.000 ευρώ. Παίζετε με τις ζωές των ανθρώπων, αλλά να το πείτε. Να πείτε: «Ξέρετε κάτι; Δεν μπορούμε. Στον καιάδα».

Μιλήσαμε σήμερα με την κυρία Παπανικολάου, τη μητέρα της έφηβης Σοφίας, στην Ελευσίνα. Το παιδί πηγαίνει σε ένα από τα τρία ειδικά σχολεία της Ελευσίνας, σε ένα παλιό δημοτικό που στεγάζει τα παιδιά της περιοχής. Τι γίνεται όμως με τα παιδάκια όμως του Ασπροπύργου; Δεν μπορούν. Μόνο από μακριά θα το δουν. Δεν υπάρχει σχολικό. Το ένα και μόνο σχολικό που υπάρχει κάνει διπλές διαδρομές με την αυτοθυσία των γονιών. Χρειάζονται πάνω από δεκαοχτώ άτομα προσωπικό και υπάρχουν μόνο δέκα, από τα οποία είναι μόνο τρεις οι μόνιμοι και όλοι οι άλλοι είναι ή ωρομίσθιοι ή προς διαθεσιμότητα. Παλεύουν όλοι μόνοι τους, ξεχασμένοι.

Σ’ αυτό το σχολείο λοιπόν -το οποίο αν κλείσει δεν ξέρω τι θα πούμε στην κυρία Παπανικολάου, τη μητέρα της Σοφούλας- προσφέρουν και σίτιση για τα παιδιά που πεινάνε. Το 2012 υπάρχουν ανάπηρα παιδιά που πεινάνε. Αυτή είναι η κατάντια της κοινωνίας μας. Και όλα αυτά στο 2012. Βέβαια το πόσο ενδιαφέρεται η πολιτεία για να λυθούν αυτά τα τεράστια προβλήματα, δεν ξέρω.

Τι λένε λοιπόν οι ενδιαφερόμενοι; Διότι εδώ πρέπει να ακούσουμε τη φωνή της κοινωνίας και όχι τη φωνή της πολιτείας. Στο ψήφισμα της 7^ης Οκτωβρίου 2012 των Διοικητικών Συμβουλίων των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Σχολικών Μονάδων Ειδικής Εκπαίδευσης Νομού Αττικής προτείνεται μεταξύ άλλων η κάλυψη θέσεων αναπληρωτών για μεγαλύτερη χρονική διάρκεια, ώστε να μην αποσυντονίζονται τα παιδιά και να υπάρχει συνέχεια στην εκπαίδευσή τους. Προτείνεται επίσης η κάλυψη πολλών κενών θέσεων μέσω ΑΣΕΠ για τους απόφοιτους των τμημάτων ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, η υποχρεωτική κάλυψη ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού αλλά και ειδικού βοηθητικού προσωπικού, καθώς και η επέκταση του ωραρίου του ειδικού σχολείου μετά τις 12.30 το μεσημέρι.

Τέλος, για τα παιδιά που απαιτείται παράλληλη στήριξη επιβάλλεται ο εκπαιδευτικός να βρίσκεται δίπλα τους από την πρώτη ημέρα στο σχολείο, γιατί οποιαδήποτε καθυστέρηση κρίνεται αδικαιολόγητη.

Ένα θέμα που δικαιολογημένα πήρε μεγάλες διαστάσεις τον τελευταίο καιρό αφορούσε τη μεταφορά των μαθητών. Οι συμβάσεις λήγουν στις 15 Γενάρη του 2013 και η αγωνία πάλι πλανάται πάνω από τα κεφάλια των γονέων κυρίως, αλλά και των εκπαιδευτικών.

Έγιναν ερωτήσεις στη Βουλή, διαμαρτυρίες από τους ενδιαφερόμενους. Τελικά η Κυβέρνηση πέταξε το μπαλάκι στους περιφερειάρχες και από τότε περιμένουμε. Η Κυβέρνηση σκοπεύει να φέρει προς ψήφιση τις επόμενες μέρες ένα νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας που έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις.

Συνοψίζοντας, οι ΣΜΕΑΕ –γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό- πάσχουν από μεγάλες ελλείψεις από υλικοτεχνική υποδομή όπως και παροχή βασικών υπηρεσιών ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, ενώ υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με την έλλειψη εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής και ειδικού εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης σε τμήματα ένταξης αλλά και παράλληλης στήριξης.

Ελπίζω, κύριε Υπουργέ, να συμπεριληφθούν αυτά διότι τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτα.

Ευχαριστώ πολύ.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Χαικάλης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Το λόγο έχει ο Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος για δεκαπέντε λεπτά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Κατ’ αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω για αυτή την επίκαιρη επερώτηση, γιατί μας δίνετε η δυνατότητα πέντε μήνες μετά την ανάληψη της θέσης στο Υπουργείο Παιδείας να κάνουμε μία πρώτη συζήτηση για τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε στο εκπαιδευτικό σύστημα συνολικά.

Θέλω να ευχαριστήσω τους συναδέλφους γιατί έθεσαν μια σειρά από ζητήματα τα οποία αξίζει –νομίζω- να συζητήσουμε, πέρα από το γεγονός βέβαια ότι ακούστηκαν και ορισμένες υπερβολές και ανακρίβειες, αλλά αυτό είναι μέσα στην κάθε συζήτηση. Θα προσπαθήσω να απαντήσω και σε αυτές.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θυμάστε ότι στις προγραμματικές δηλώσεις είχαμε περιγράψει με μεγάλη σαφήνεια όλες αυτές τις στρεβλώσεις και τις χρόνιες παθογένειες. Και χαίρομαι, διότι σήμερα και οι δύο Βουλευτές των Ανεξαρτήτων Ελλήνων η κα Ξουλίδου και ο κ. Γιοβανόπουλος αναγνώρισαν ότι αυτά είναι στρεβλώσεις και παθογένειες δεκαετιών τα οποία αντιμετωπίζουμε στο εκπαιδευτικό σύστημα και δεν μπορεί παρά και το εκπαιδευτικό σύστημα, δυστυχώς, να αντανακλά αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει συνολικά η χώρα σε πολλούς τομείς και που μας έφτασαν ως εδώ.

Είχαμε πει, λοιπόν, τότε ότι θα πρέπει να προχωρήσουμε σε μεγάλες αλλαγές και να προχωρήσουμε σε αλλαγές σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης ταυτόχρονα, διότι πλέον ο πολιτικός χρόνος είναι πολυτέλεια, παρά το γεγονός ότι έχουμε μειωμένους προϋπολογισμούς, παρά το γεγονός ότι και το Υπουργείο Παιδείας όπως κάθε Υπουργείο αντιμετωπίζει μείωση στον προϋπολογισμό του. Και για να είμαστε και σαφής και να μιλήσουμε και με αριθμούς όσον αφορά την πρωτοβάθμια εκπαίδευση ο προϋπολογισμός μειώθηκε από το 2012 από 1.730.750.000 σε 1.571.128.000, ενώ στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση από 2.184.000.000 σε 1.821.000.000.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι έχουμε μείωση των προϋπολογισμών. Παρά ταύτα, όμως, πρέπει να προχωρήσουμε σε δομικές αλλαγές για να βελτιώσουμε την ποιότητα της εκπαίδευσης και επίσης να θωρακίσουμε και το εκπαιδευτικό σύστημα από όλη αυτή την κρίση που περνάμε.

Είπαμε και περιγράψαμε τις στρεβλώσεις. Θα αρχίσω από μια, την οποία αναφέρατε, που έχει να κάνει με το ζήτημα της μετακίνησης των εκπαιδευτικών, το ζήτημα των κενών κ.ο.κ. Πράγματι συναντάμε κενά στα σχολεία και παρά το γεγονός ότι έγινε και φέτος μία εργώδης προσπάθεια ώστε πράγματι τα κενά να είναι τα λιγότερα από κάθε άλλη περίοδο στην έναρξη της σχολικής χρονιάς -και αυτό το πετύχαμε σε ένα βαθμό- όπως και τα βιβλία να είναι στη θέση τους, δηλαδή τα αυτονόητα που περιμένει κανείς από το εκπαιδευτικό σύστημα και την πολιτεία. Πρέπει, όμως, να δίνουμε κάθε μέρα τη μάχη του αυτονόητου.

Παρά ταύτα κενά υπάρχουν. Και το ερώτημα είναι γιατί υπάρχουν κενά, όταν έχουμε 156.000 εκπαιδευτικούς, 14.900 σχολικές μονάδες και αναγκαζόμαστε να έχουμε 20.000 αναπληρωτές το χρόνο; Παρά ταύτα, λοιπόν, έχουμε κενά. Γιατί;

Καταρχήν έχουμε να κάνουμε με ένα στρεβλό σύστημα τοποθέτησης των εκπαιδευτικών. Έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα όπου η κεντρική υπηρεσία δεν έχει την επακριβή αποτύπωση των αναγκών των σχολικών μονάδων, των αναγκών που χρειάζονται, των μαθητών που υπάρχουν κ.ο.κ.

Άλλους αριθμούς παίρνουμε από σχολικές μονάδες και από διευθυντές σχολικών μονάδων, άλλους αριθμούς από τους περιφερειακούς διευθυντές κ.ο.κ..

Άρθρο πρώτο, λοιπόν, τι κάνουμε; Αποτυπώσαμε την υφιστάμενη κατάσταση, την ψηφιοποιήσαμε και σήμερα έχουμε την πλήρη εικόνα στην κεντρική υπηρεσία για το ποιες είναι οι ανάγκες, ποια είναι τα κενά και πώς μπορεί να γίνει ένας εξορθολογισμός. Θα δείτε ότι αν γίνει αυτός ο εξορθολογισμός, που θα γίνει για την ερχόμενη σχολική χρονιά, οι εκπαιδευτικοί που διαθέτουμε είναι υπέρ-αρκετοί. Απλά, πρέπει το «μαχαίρι να φτάσει στο κόκκαλο». Δηλαδή, οι χίλιοι τριακόσιοι-χίλιοι τετρακόσιοι που δηλώσουν διαφόρων ειδών ασθένειες και δεν μπαίνουν στην τάξη, οι χίλιοι τετρακόσιοι πενήντα που κάνουν γραφειοκρατική υπηρεσία, γραφειοκρατικό έργο στις διάφορες υπηρεσίες και στις περιφέρειες των σχολικών μονάδων, οι τεσσεράμισι χιλιάδες αποσπασμένοι, όλοι θα πρέπει να πάνε στις τάξεις με όποιο κόστος, γιατί αυτό το οποίο προέχει, πράγματι, είναι να μην υπάρχει ούτε ένα κενό σε καμμία τάξη, σε καμμία σχολική μονάδα.

Υπάρχει, επίσης και ανάγκη να γίνει κάτι άλλο, να γίνει ο εξορθολογισμός. Υπάρχει σήμερα καθηγήτρια συγκεκριμένης ειδικότητας, η οποία φεύγει από το Μαραθώνα και πάει στον Πειραιά να διδάξει και έχουμε καθηγητή από τον Πειραιά, ο οποίος πάει στη Ραφήνα με την ίδια ειδικότητα. Πρέπει να γίνει εξορθολογισμός στην τοποθέτηση.

Θα με ρωτήσετε: Αυτό σημαίνει επανατοποθέτηση και μετακίνηση κάποιων εκπαιδευτικών; Μπορεί να σημάνει μετακίνηση κάποιων εκπαιδευτικών, αλλά αυτό θα γίνει με κίνητρα, με μοριοδότηση, με κάλυψη εξόδων και εκεί θα είναι ένας αριθμός, ο οποίος θα είναι λογικός για να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε αυτό το οποίο είναι το καίριο, είναι το αυτονόητο, δηλαδή καμμία τάξη να μην έχει κενό. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε με αυτόν τον εξορθολογισμό.

Όσον αφορά το θέμα της αξιολόγησης, έχω πει και θα το πω ξανά και σήμερα, ότι η αξιολόγηση δεν είναι τιμωρία. Υπάρχει πειθαρχικός έλεγχος γι’ αυτό. Η αξιολόγηση είναι μία διαδικασία, η οποία πρέπει να κάνει την αποτύπωση όλων των δομών, των διαδικασιών και των αναγκών του εκπαιδευτικού μας δυναμικού. Γιατί; Για να δούμε που πάσχουμε. Σε αυτά όλα τα οποία αναφέρατε και εσείς σήμερα κάνετε μία αξιολόγηση. Αξιολογήσατε ένα παράδειγμα, το οποίο αναλάβατε και είδατε πού πάσχουμε. Αυτό θέλουμε, μία αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης για να μπορέσουμε να προσδιορίσουμε τα προβλήματα, να διορθώσουμε τα προβλήματα και να δώσουμε, επίσης και στους εκπαιδευτικούς μας τη δυνατότητα της βελτίωσης, τη δυνατότητα της μετεκπαίδευσης αν το θέλουν, για να μπορέσουν να γίνουν καλύτεροι.

Από εκεί και έπειτα, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει μία καχυποψία και η καχυποψία αυτή είναι εύλογη γιατί, δυστυχώς, και το εκπαιδευτικό σύστημα «μπολιάστηκε» σ’ αυτό το πελατειακό σύστημα της κομματοκρατίας. Υπάρχει ένας φόβος διότι λένε οι εκπαιδευτικοί ότι «αυτή η αξιολόγηση δεν θα γίνει με αδιάβλητα και αντικειμενικά κριτήρια, όταν έλθει σε εμάς, αλλά θα έλθουν κάποιοι να πάρουν κεφάλια αυτών οι οποίοι διαφωνούν με αυτά τα οποία λένε». Δεν είναι έτσι. Αυτό το οποίο πρέπει να γίνει είναι να χτίσουμε ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης με τους εκπαιδευτικούς

Εγώ θα συμφωνήσω με τον κ. Γιοβανόπουλο ότι, πράγματι, οι εκπαιδευτικοί είναι η ψυχή του εκπαιδευτικού συστήματος και θα πρέπει να κάνουμε δύο πράγματα.

Κατ’ αρχήν, ως πολιτεία θα πρέπει να αποκαταστήσουμε και το κύρος και της θέση τους στην κοινωνία, γιατί οι εκπαιδευτικοί πάντοτε ήταν πρότυπα στην κοινωνία.

Εγώ προέρχομαι από οικογένεια εκπαιδευτικών και οι δύο μου γονείς εκπαιδευτικοί στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Οι εκπαιδευτικοί είναι άνθρωποι, οι οποίοι με αυταπάρνηση επιτελούν το λειτούργημά τους σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Υπάρχουν, βεβαίως και αυτοί, οι οποίοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Αυτοί, προφανώς, μένουν στάσιμοι, προφανώς δεν επιτελούν σωστά το λειτούργημά τους. Όμως, η συντριπτική πλειοψηφία με μεγάλες προσωπικές θυσίες επιτελεί τα καθήκοντά της γι’ αυτό και τα παραδείγματα, τα οποία αναφέρατε, δεν οφείλονται μόνο στις προσπάθειες των μαθητών –κατά κύριο λόγο, βεβαίως, στις προσπάθειες των μαθητών και των οικογενειών τους- αλλά και σε Έλληνες εκπαιδευτικούς, που στην πλειοψηφία τους έχουν μεράκι, έχουν την αίσθηση της κοινωνικής προσφοράς.

Εμείς θα πρέπει να αποκαταστήσουμε το κύρος των εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες σ’ αυτήν την πολιτεία. Θα έλεγα ότι και εκείνοι θα πρέπει να αισθανθούν ότι αυτό το οποίο επιτελούν είναι πάρα πολύ σημαντικό για τις επερχόμενες γενιές.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ)

Γι’ αυτό, λοιπόν, λέω ότι πρέπει να δημιουργήσουμε ένα νέο συμβόλαιο εμπιστοσύνης και η αξιολόγηση ακριβώς είναι ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης για την αλλαγή και τη βελτίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Πολλά μπορούμε να βελτιώσουμε και ορισμένα πράγματα ήδη τα κάνουμε. Για παράδειγμα πάρτε το ψηφιακό σχολείο. Το ψηφιακό σχολείο προχωράει και μέσα στο μήνα δημοπρατούμε το διαγωνισμό για 60 εκατομμύρια ευρώ, από τα 150, για διαδραστικούς πίνακες στα σχολεία, ούτως ώστε το Σεπτέμβριο να υπάρχουν στη συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων διαδραστικοί πίνακες κοκ..

Τώρα, αναφερθήκατε σε επιμέρους ζητήματα, όπως το θέμα της μαθησιακής διαδικασίας. Και αυτό δεν είναι επιμέρους, είναι θα έλεγα το καίριο. Πέραν από τις διοικητικές διευθετήσεις και τον εξορθολογισμό των δομών και των διαδικασιών, πιστεύω κι εγώ και νομίζω ότι αυτό υπαινιχτήκατε κι αν αυτό υπαινιχτήκατε συμφωνούμε απολύτως ότι πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης όσον αφορά τη μαθησιακή διαδικασία. Γιατί πράγματι η διαδικασία της παπαγαλίας, η διαδικασία της απομνημόνευσης πληροφοριών και στοιχείων είναι αδιέξοδη, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή που το εύρος των πληροφοριών είναι τέτοιο το οποίο να κάνει τα παιδιά να μην είναι σε θέση να ποδηγετήσουν τα στοιχεία αυτά, να τα ελέγξουν, αν θέλετε.

Αυτό, λοιπόν, το οποίο πρέπει να αλλάξουμε είναι το τρόπος μάθησης και αυτό σημαίνει ότι πρέπει πέρα από τις βασικές γνώσεις να δώσουμε στα παιδιά μας τη δυνατότητα, τη μεθοδολογία της γνώσης. Να μπορούν, δηλαδή, να κατακτούν, να αποκτούν τα μαθησιακά αυτά εργαλεία τα οποία χρειάζονται και να ξέρουν πώς να τα αποκτούν φεύγοντας και από τη μαθησιακή διαδικασία. Αλλά αυτό πρέπει να το μάθουν και πρέπει να το μάθουν από το γυμνάσιο και από το λύκειο. Γι’ αυτό θα δείτε ότι με το νομοσχέδιο που θα καταθέσουμε μετά τις γιορτές για το λύκειο και το τεχνολογικό λύκειο υπάρχει μια σοβαρή προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση όσον αφορά την αλλαγή της μαθησιακής διαδικασίας.

Μιλήσατε για τα ζητήματα ειδικής αγωγής. Είναι ένα πάρα πολύ κρίσιμο θέμα και είναι κρίσιμο γιατί πράγματι -κι εγώ δεν θέλω να ωραιοποιώ καμία πραγματικότητα- αν δεν δούμε τα προβλήματα δεν μπορούμε να τα διορθώσουμε. Οι δομές της ειδικής αγωγής στην Ελλάδα μας γυρίζουν πολλές δεκαετίες πίσω. Υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα και θα σας πω δύο-τρία πράγματα και δύο-τρεις πολιτικές που ήδη εφαρμόσαμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Το πρώτο είναι ότι προσπαθήσαμε να καλύψουμε τα κενά στην ειδική αγωγή μέσω του ΕΣΠΑ και σε βοηθητικό και σε διδακτικό προσωπικό. Πέραν, δηλαδή, του προσωπικού που προβλέπει ο κρατικός προϋπολογισμός και με το νομοσχέδιο με το οποίο καταθέτουμε και θα δείτε την τροπολογία και ελπίζω να τη στηρίξετε, δίνεται η δυνατότητα να είναι επιλέξιμη η δαπάνη αυτή από το ΕΣΠΑ, ούτως ώστε να δώσουμε και σε βοηθητικό προσωπικό και σε διδακτικό προσωπικό θέσεις εργασίας για να μπορέσουμε να στηρίξουμε τα σχολεία ειδικής αγωγής. Αυτό είναι κάτι το οποίο μπορεί να τρέξει άμεσα και από το Γενάρη-Φλεβάρη να έχουμε καλύψει πάρα πολλά κενά.

Δεύτερον, όσον αφορά τον υποστηρικτικό εξοπλισμό των δομών ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης για την ανάπτυξη και την προμήθεια βοηθημάτων και εξειδικευμένων αξιολογικών και εκπαιδευτικών εργαλείων, βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη διαγωνισμός από τις διοικητικές περιφερειακές διευθύνσεις, προκειμένου να προμηθευτούν το υλικό αυτό οι σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης και τα τμήματα ένταξης. Αυτό βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.

Και το τρίτο, το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε, είναι ο κατακερματισμός και οι επικαλύψεις που υπάρχουν στις αρμοδιότητες. Υπάρχουν αρμοδιότητες που έχει το Υπουργείο Παιδείας, υπάρχουν αρμοδιότητες που άπτονται των μεταφορών και εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Εσωτερικών, υπάρχουν αρμοδιότητες που είναι στο Υπουργείο Υγείας. Θεωρώ ότι αυτός ο κατακερματισμός οδηγεί σε προβλήματα είτε σε επικαλύψεις γι’ αυτό πρέπει να τον μαζέψουμε και η σκέψη είναι να υπάρξει μια αλλαγή, ούτως ώστε να υπάρξει μια επικέντρωση αυτών των αρμοδιοτήτων και ένα συμμάζεμα σε ένα Υπουργείο, ούτως ώστε να μην παρατηρούνται αυτά τα προβλήματα τα οποία παρατηρούνται.

Αναφερθήκατε στα προβλήματα των μεταφορών γενικότερα. Νομίζω ότι παρά το γεγονός ότι αυτό αποτελεί αρμοδιότητα του Υπουργείου Εσωτερικών και των Περιφερειών, αυτό βαίνει καλώς. Από τον Αύγουστο με αλλεπάλληλες συσκέψεις με το Υπουργείο Εσωτερικών και τις Περιφέρειες προσπαθήσαμε να δώσουμε λύση και νομίζω ότι σε αυτό το επίπεδο τώρα τα πράγματα είναι αρκετά καλά.

Έρχομαι τώρα στις σχολικές επιτροπές. Η χρηματοδότηση είναι αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι εδώ. Θα ήθελα, όμως, να σας πω, παρά το γεγονός ότι και ο ΟΣΚ δεν ανήκει πια στο Υπουργείο Παιδείας, εγκρίθηκε η δεύτερη εκταμίευση των 50 εκατομμυρίων ευρώ για τον ΟΣΚ από την Ευρωπαϊκή Ένωση και επίσης, εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ένα δάνειο της τάξης των 100 εκατομμυρίων ευρώ, 20 εκατομμύρια για εξοπλισμούς και 80 εκατομμύρια για τα κτήρια. Άρα, και σε αυτόν τον τομέα θα υπάρξει ρευστότητα ούτως ώστε να υπάρξει μια πρόοδος όσον αφορά τα θέματα των κτηρίων κ.ο.κ..

Ετέθη το θέμα του υποσιτισμού το οποίο είναι πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα και θα πρέπει να το δούμε με μεγάλη προσοχή διότι αντιλαμβάνεστε πως αυτό έχει πολλές κοινωνικές παραμέτρους, πέρα από το γεγονός ότι οι όποιοι φορείς θέλουν να βοηθήσουν μπορούν να το κάνουν. Αυτό δεν αποτελεί ούτε ικεσία ούτε επαιτεία και δεν πρέπει να ακούγονται τέτοιες λέξεις όταν αντιμετωπίζονται τέτοια σοβαρά κοινωνικά προβλήματα σε μια χώρα η οποία έχει παράδοση στη χορηγία, έχει παράδοση στη φιλανθρωπία, στην επίλυση κοινωνικών προβλημάτων.

Πέραν, όμως, απ’ αυτό και πέρα από το αυτοτελές έργο το οποίο επιτελεί η Εκκλησία, υπάρχει μια ευρωπαϊκή πολιτική. Γι’ αυτό στο ταξίδι μου στις Βρυξέλλες διασφαλίσαμε να μπούμε στο πρόγραμμα διατροφής που είναι πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αφορά τη διανομή γάλακτος και φρούτων στα σχολεία. Αυτό γίνεται χωρίς κοινωνικές διακρίσεις σε όλα τα σχολεία. Είναι ένα πρόγραμμα που αρχίζει από το Φεβρουάριο και νομίζω ότι είναι ένα σημαντικό βοήθημα. Αυτό, λοιπόν, το εντάξαμε μέσα στις πολιτικές μας και δίνει μια σημαντική βοήθεια σ’ αυτόν τον κρίσιμο τομέα που πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή για να μη γίνονται κοινωνικές διακρίσεις και να γίνεται με έναν τρόπο ο οποίος μας βοηθάει στην κοινωνική συνοχή.

Άρα, αυτό το πρόγραμμα αρχίζει από το Φεβρουάριο συν όλα τα άλλα τα οποία τρέχουν και τα οποία είναι προγράμματα που συντονίζει το Υπουργείο με έναν διακριτικό τρόπο ούτως ώστε όλες αυτές οι χορηγίες απ’ όπου και αν προέρχονται να μπορούν να διατεθούν στα παιδιά τα οποία έχουν ζητήματα.

Αυτά για την πρωτολογία μου, κύριε Πρόεδρε και θα επανέλθω.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.

Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων κ. Επαμεινώνδας Μαριάς.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΜΑΡΙΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κύριοι Βουλευτές, θέσαμε το ζήτημα αυτό με τη μορφή της επίκαιρης επερώτησης διότι θεωρούμε το θέμα της παιδείας καθοριστικό. Είναι ένα ζήτημα που εμείς το αντιμετωπίζουμε ως ένα θέμα εθνικό. Δεν το βλέπουμε με κομματική διάσταση και ούτε πρέπει κανείς σ’ αυτήν την Αίθουσα να το βλέπει έτσι, αν θέλουμε πραγματικά να πάμε μπροστά.

Βεβαίως, το ευτύχημα είναι πως αυτή τη στιγμή στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας είστε δυο συνάδελφοι πανεπιστημιακοί που έχετε εμπειρία και γνώσεις για τα ζητήματα αυτά. Όπως θα δείτε στην επερώτησή μας, έχουμε θέσει συγκεκριμένα θέματα. Απαντήσατε, κύριε Υπουργέ, ότι υπάρχουν οι παθογένειες, ότι τα ζητήματα της αξιολόγησης πρέπει να προχωρήσουν, αλλά δεν είδα να αναφερθείτε στο θέμα του μνημονίου. Γιατί το μνημόνιο έχει ένα συγκεκριμένο περιοριστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αρθρώνονται πάρα πολλά προβλήματα της παιδείας.

Πρώτα απ’ όλα το μνημόνιο ακολουθεί τη συναίνεση της Ουάσινγκτον, μια θεωρία και φιλολογία που έχει σχέση με τον νεοφιλελευθερισμό, μια αντίληψη που βλέπει ότι πρέπει πρώτα απ’ όλα τα δημόσια αγαθά να ιδιωτικοποιηθούν και κατά την έννοια αυτή και η παιδεία αντιμετωπίζεται από τον νεοφιλελευθερισμό και τη συναίνεση της Ουάσινγκτον, που ακολουθεί ως πολιτική ιδεολογία το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο –και εν προκειμένω σε αυτή τη φάση και η Ευρωπαϊκή Ένωση- ως ένα θέμα που πρέπει να περάσει στην ιδιωτική εκπαίδευση και να μην υπάρχει ως δημόσιο αγαθό. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί επηρεάζει τον τρόπο λειτουργίας.

Δεύτερο θέμα. Το μνημόνιο στηρίζεται –και το ξέρετε πολύ καλά- στα ζητήματα του αποπληθωρισμού, δηλαδή πρέπει η ανταγωνιστικότητα –υποτίθεται- της οικονομίας να στηριχθεί στα χαμηλά ημερομίσθια. Από την ώρα που θα το δεχθεί κανείς αυτό, σημαίνει ότι θα έχει ως μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης μια οικονομία που θα στηρίζεται σε χαμηλές αμοιβές, άρα δεν θα έχει μια οικονομία ανταγωνιστική, όπως τη θέλουμε εμείς, που θα στηρίζεται στην επένδυση, στην κατάρτιση, στην εκπαίδευση, στη γνώση, στις τεχνολογίες. Αυτό σημαίνει ότι οδηγείς την παιδεία διαφορετικά, άρα και την οικονομική ανάπτυξη και το μοντέλο.

Επομένως, όσο θα υπάρχει αυτό το μοντέλο στο πλαίσιο του μνημονίου, τόσο θα είναι αδύνατο να προχωρήσουν τα θέματα της εκπαίδευσης. Ταυτόχρονα, αυτό το συνδυάζουμε και το συνδυάζετε και εσείς –το είπατε εμμέσως- και με μειώσεις σε δαπάνες για την παιδεία. Αναφέρατε άλλωστε συγκεκριμένα θέματα.

Να το πούμε καθαρά, κύριοι συνάδελφοι. Ακολουθείτε μια πολιτική που λέει το εξής: «Να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω μέλι». Τι κάνετε δηλαδή; Αφού ψηφίσατε τα μνημόνια, αφού ψηφίσατε προχθές ρυθμίσεις στο πολυνομοσχέδιο, έρχεστε μετά με ερωτήσεις και λέτε ότι «αυτό το θέμα που περιλαμβανόταν στο νομοσχέδιο, ναι μεν δεν το θέλαμε, αλλά το ψηφίσαμε και τώρα φέρνουμε μια ερώτηση για να διορθωθεί». Ή λέτε στις κοινωνικές ομάδες για τις ξένες γλώσσες, για τους ξεναγούς, για το Palso: «μη σας νοιάζει, στους εκτελεστικούς νόμους θα το αλλάξουμε, απλά έπρεπε να περάσει». Αφήστε τα αυτά. Ο κόσμος καταλαβαίνει. Αναλάβετε τις ευθύνες σας για όσα ψηφίζετε.

Το ερώτημα είναι αν μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό. Θα σας φέρω δυο παραδείγματα. Με την απόφαση του Eurogroup για τη μείωση του χρέους υπάρχουν μερικές ευκαιρίες. Πρώτη ευκαιρία. Πληρώνουμε λιγότερες προμήθειες στον EFSF. Πόσο είναι αυτό; Από 0,5% πληρώνουμε 0,40%. Τι κερδίσαμε; Ορισμένα εκατομμύρια. Πόσο θα πληρώσουμε στον EFSF; Θα πληρώσουμε 450 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό γιατί δεν ζητήσατε να εξαφανιστεί; Τα 450 εκατομμύρια ευρώ είναι πολύ λεφτά. Θα τα δούμε με τα στοιχεία που έχετε.

Δεύτερον. Το 2013 προϋπολογίσαμε 10 δισεκατομμύρια ευρώ για τόκους. Η καταβολή τόκων για την επόμενη δεκαετία αναστέλλεται. Επομένως, μέσα στο 2013 έχουμε έναν Προϋπολογισμό της τάξης των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ. Είναι περασμένα και εφαρμόζονται και μέτρα. Επομένως, τι θα κάνετε; Θα κάνετε αυτό που ονομάζουμε εμείς «κοινωνικό μέρισμα»; Θα επιστρέψετε δηλαδή ένα κομμάτι από αυτά τα ποσά των τόκων στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, ώστε να επανέλθουν οι μισθοί και οι συντάξεις, να έχουν τη δυνατότητα κατανάλωσης και έτσι να κινηθεί η αγορά; Ή θα αυξήσετε τον Προϋπολογισμό για την παιδεία; Αφού σας περισσεύει ένα κονδύλι. Εγώ θέλω συγκεκριμένα να μας πείτε.

Ο Πρωθυπουργός είπε θα υπάρχουν 500 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο τουλάχιστον από τη μείωση των τόκων του πρώτου δανείου. Αυτά είναι πάρα πολλά λεφτά. Γιατί δεν τα δίνετε πίσω στην παιδεία; Βάλτε τα εκεί ως επένδυση, για να έχουμε αποτέλεσμα.

Αυτό μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει. Τι έχετε κάνει αντ’ αυτού; Εφαρμόζετε έναν Προϋπολογισμό που προβλέπει ότι οι δαπάνες για την παιδεία θα είναι το 2,51% του ΑΕΠ. Ο ίδιος είπατε ότι μειώνονται τα ποσά για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έχουμε 1.821.000.000 ευρώ.

Σήμερα ή χθες νομίζω υπογράψατε τον Προϋπολογισμό συνολικά και την εκτέλεσή του. Για να καταλάβουν όσοι μας ακούν, ο Προϋπολογισμός όλου του Υπουργείου σας, που έχει μέσα και τον αθλητισμό και την τεχνολογία, είναι 5,2 δισεκατομμύρια ευρώ.

Οι δαπάνες για τόκους στους τοκογλύφους –γι’ αυτό επιμέναμε- για το 2013 είναι 10 δισεκατομμύρια ευρώ. Και αυτά τα λέω για να καταλάβει ο κόσμος πού πήγαιναν τα λεφτά. Επομένως, εδώ χρειαζόμαστε και πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις. Αφού όμως δεν έχουμε παρεμβάσεις, τι έχουμε;

Έχουμε πλέον μειώσεις των μισθών των καθηγητών. Έχουμε βεβαίως τις μειώσεις συνολικά και επομένως οι μαθητές υποσιτίζονται και έχουμε όλα αυτά τα παραδείγματα που σας φέραμε. Το ζήτημα του υποσιτισμού πρέπει να αντιμετωπιστεί όχι φέρνοντας κάποια χρήματα που είπατε ότι θέλετε να δώσετε στα σχολεία. Πρέπει να επιστραφούν ως κοινωνικό μέρισμα τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Να γίνουν αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, εφόσον αυτό το έχετε πετύχει.

Όμως, δεν μπορείτε. Γιατί; Διότι στο Eurogroup προβλέπεται πως οτιδήποτε μειωθεί, θα πάει στην εξόφληση του χρέους και οτιδήποτε να πετυχαίνει η ελληνική οικονομία και αν έχει και πλεονάσματα 4,5% -όπως λέτε από το 2016- και αυτά τα πλεονάσματα για το χρέος θα πάνε και αν έχει πλεονάσματα των πλεονασμάτων, το 30% των πλεονασμάτων πρέπει να πάει στην εξόφληση του χρέους. Τα πάντα για τους δανειστές! Δεν γίνεται δουλειά έτσι. Γι’ αυτό λέμε ότι πρέπει να καταγγελθεί το μνημόνιο και να φύγουμε από αυτή την ιστορία.

Επίσης, έχουμε προβλήματα στη θέρμανση. Γιατί δεν ρυθμίζετε το θέμα του πετρελαίου θέρμανσης; Δώστε αυτή τη στιγμή πάλι αυτό το κοινωνικό μέρισμα. Σας δείχνουμε τρόπους, να μην πάνε στους δανειστές, αλλά να αντιμετωπιστεί αυτό το θέμα. Τα σχολεία πώς θα λειτουργήσουν; Στη Βόρεια Ελλάδα κρυώνουν, στα ορεινά της Κρήτης το ίδιο! Πώς θα γίνει; Πρέπει να το δείτε αυτό. Πάμε σε χρονιά δύσκολη για το πώς θα αντιμετωπίσουμε το θέμα.

Ως προς τις μετακινήσεις, αυτή τη στιγμή μετακινήσεις των μαθητών των μουσικών σχολείων δεν υπάρχουν. Έχουν έρθει εδώ στο Κοινοβούλιο και μας συνάντησαν, απέξω έκαναν συγκέντρωση και μας λένε ότι δεν υπάρχει μετακίνηση, ότι δεν μπορούν να πάνε στο Μουσικό Σχολείο της Παιανίας και σε άλλα. Αυτό πώς θα το αντιμετωπίσετε;

Επειδή δεν θέλω να λέω γενικώς συμπεράσματα, ας μιλήσουμε και συγκεκριμένα. Σας έχουμε κάνει έγκαιρα αρκετές ερωτήσεις και αναφορές, με την έναρξη της σχολικής περιόδου.

Παραδείγματος χάριν, για το στεγαστικό πρόβλημα στο Μουσικό Σχολείο Ρεθύμνου. Στις 19.9.2012 σας κατέθεσα αναφορά όπου σας έλεγα ότι το Μουσικό Σχολείο Ρεθύμνου –και τα επιβεβαίωσα σήμερα με τους εκεί τοπικούς παράγοντες- είναι υπό έξωση, έχει στεγαστικό πρόβλημα και ο δήμος πάγωσε την έξωση. Έχουν χαθεί 234 ώρες διδασκαλίας στο Μουσικό Σχολείο γιατί δεν υπάρχουν καθηγητές και το πετρέλαιο το παίρνουν από τον παιδικό σταθμό που είναι δίπλα –και αυτό με σημερινές πληροφορίες.

Έρχομαι στο Μουσικό Σχολείο Χανίων που και αυτό αντιμετωπίζει στεγαστικό πρόβλημα. Υπάρχουν απώλειες 380 διδακτικών ωρών. Δεν έχουν αίθουσες. Έχουν τέσσερα κοντέινερς.

Επίσης, από το Μουσικό Σχολείο Ηρακλείου –το έδειξε και η κρατική τηλεόραση σήμερα- είχαν έρθει και με βρήκαν οι γονείς. Συνεχίζουν για δεύτερη εβδομάδα την κατάληψη. Λείπουν είκοσι επτά καθηγητές μουσικής, ακόμη και φιλόλογος λείπει. Στο Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου –είναι διαφορετικό από το Μουσικό Σχολείο- συνεχίζουν και αυτοί. Λείπουν επτά ωρομίσθιοι για θέματα χορού, δυο ωρομίσθιοι για θέματα κινηματογράφου, λείπει ο χημικός –και αυτός είναι Κατεύθυνσης, χωρίς αυτόν τον καθηγητή δεν μπορούν να κάνουν δουλειά.

Ξέρετε ποιο είναι το πιο βασικό πρόβλημα. Είναι τα επαγγελματικά δικαιώματα. Δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα! Επομένως, πώς το αντιμετωπίζουμε;

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει και το Σχολείο Ευρωπαϊκής Παιδείας στο Ηράκλειο. Σας είχα κάνει στις 13/9 αναφορά για το Μουσικό Σχολείο. Στις 13/9! Το πήραν βεβαίως και άλλοι συνάδελφοι και το έφεραν αργότερα. Για το Καλλιτεχνικό Σχολείο «Εννέα Μούσες» έγινε αναφορά στις 13/9 –πριν να ξεκινήσουν τα προβλήματα- όπως επίσης και στις 15/9 για το Σχολείο Ευρωπαϊκής Παιδείας. Σε σημερινά τοπικά δημοσιεύματα της Κρήτης γράφεται ότι συνεχίζονται τα προβλήματα παντού. Ορίστε, εδώ είναι!

Επειδή αναφέρθηκαν και συνάδελφοι στα Ειδικά Σχολεία, υπάρχουν προβλήματα στο Ειδικό Σχολείο της Πόμπιας, στο Νηπιαγωγείο της Πόμπιας, στο Σχολείο Κωφών και Βαρηκόων Τυμπακίου. Σας κάναμε αναφορά στις 11/9.

Στην τεχνική εκπαίδευση τι θα γίνει; Αυτή τη στιγμή στα Τεχνικά Λύκεια υπάρχει πρόβλημα παντού και αυτό είναι καθοριστικό –και θα το αναπτύξω στη δευτερολογία- και έχει να κάνει με το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας. Τα κενά και τα προβλήματα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στα Τεχνικά Σχολεία –αλλά και παντού- είναι τεράστια. Για το σχολείο στο Ηράκλειο, όπου υπάρχουν 155 κενά, έγινε αναφορά στις 20/11.

Γι’ αυτά, λοιπόν, τα θέματα –και θα επανέλθω γιατί έχω και δευτερολογία- έχουμε εδώ έγγραφα από την ΟΛΤΕ, από τους γονείς που διαμαρτύρονται για το πώς θα αντιμετωπίσουν το θέμα.

Τέλος, στα Εκκλησιαστικά Σχολεία υπάρχει πρόβλημα και σας θέτω υπ’ όψιν, κύριε Υπουργέ, ένα ερώτημα. Τι θα γίνει με την Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Ηρακλείου της Κρήτης; Έχω εδώ έγγραφο που μου επισημαίνουν το ζήτημα. Αυτή τη στιγμή έχει διακόσιους φοιτητές, είναι ανωτάτης εκπαίδευσης και δεν έχουν καθηγητές, προκειμένου να συνεχίσουν να λειτουργούν.

Υπάρχει σχέδιο ενοποίησης, αλλά σας λέμε ότι αυτό είναι το μοναδικό ανώτατο θεολογικό ίδρυμα που βρίσκεται στην Κρήτη. Και ξέρετε ότι η Εκκλησία της Κρήτης έχει συγκεκριμένες σχέσεις με το Πατριαρχείο και αυτά όλα πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν. Θα ήθελα, παρότι δεν είναι στην επερώτηση, αν έχετε τη δυνατότητα, να μας πείτε τι θα γίνει με το διορισμό των καθηγητών, διότι εμείς θέλουμε να λειτουργήσει αυτό. Αναμένω, βεβαίως, τις απαντήσεις τις οποίες θα δώσετε.

Για να είμαι εντάξει με τον κύριο Πρόεδρο, τελειώνω. Επιφυλάσσομαι στη δευτερολογία μου.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Κύριε Μαριά, ευχαριστούμε πολύ για τη συνέπεια.

Το λόγο έχει η Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κυρία Σοφία Βούλτεψη, για έξι λεπτά.

ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΛΤΕΨΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Πάντως, θα ήθελα να πω στον κ. Μαριά, που μόλις κατέβηκε από το Βήμα, ότι, σύμφωνα με το Σύνταγμα, μετά την εκλογή του ο Βουλευτής είναι εθνικός Βουλευτής, δεν είναι Βουλευτής της Περιφέρειάς του. Το λέω αυτό, επειδή αναφερθήκατε περισσότερο στα προβλήματα του Ηρακλείου Κρήτης. Φαντάζομαι ότι το κάνατε, επειδή θεωρείτε ότι ενδεικτικά έτσι είναι τα προβλήματα σε όλη τη χώρα, αλλά καλό είναι να αναφερόμαστε γενικά από αυτό το Βήμα, διότι σας λέω ότι είμαστε εθνικοί Βουλευτές, άσχετα από το πού εκλεγόμαστε.

Για το θέμα μας, αυτό το οποίο θέλω να πω, κύριοι συνάδελφοι, είναι ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όχι στην πολιτική αλλά στη δημοσιογραφία, ακούω για ελλείψεις, κενά, υποχρηματοδοτήσεις και την ίδια ώρα, είμαστε πρώτοι σε αριθμό εκπαιδευτικών σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και βεβαίως, έχουμε προβλήματα στην επίδοσή μας.

Φυσικά, τώρα αυτό το οποίο εγώ δέχομαι είναι ότι όλοι έχουμε αγωνία γύρω από αυτό το θέμα, το οποίο είναι κρίσιμο θέμα, πλην όμως θέλω να πω ότι, εάν υπάρχουν καθηγητές οι οποίοι πιστεύουν ότι είναι εύκολο ειδικά σε αυτή την περίοδο να αλλάξουν τα δεδομένα, να παίρνουν περισσότερα χρήματα, να δουλεύουν λιγότερες ώρες κ.λπ. και αν πιστεύουν ότι υπάρχει κάποια πολιτική δύναμη που αυτό μπορεί να το κάνει, με γεια τους με χαρά τους. Το λέω για άλλη μια φορά.

Από εκεί και πέρα, θεωρώ αναγκαία τη σύνδεση της αξιολόγησης με τις επιδόσεις των μαθητών μας. Έχει συμβεί εθνική λοβοτομή στη χώρα. Οι χαμηλές επιδόσεις που επί χρόνια είχαμε, να μπαίνουν στα πανεπιστήμια με 1,5, με 2 -γιατί υπήρχαν και αυτά- συνιστούν εθνική λοβοτομή και αυτό εγώ δεν πιστεύω ότι έχει να κάνει με τη χρηματοδότηση, ούτε με τον αριθμό των καθηγητών, ούτε με πόσα χρήματα παίρνουν οι εκπαιδευτικοί μας. Θεωρώ ότι οι εκπαιδευτικοί μας έχουν ευθύνες και για τις χαμηλές επιδόσεις, αλλά πρέπει και να τους δίνουμε τα εύσημα και για τις υψηλές επιδόσεις που πράγματι ομάδες μαθητών μας επιτυγχάνουν στο εξωτερικό.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όλες οι διεθνείς εκθέσεις αυτό το οποίο επισημαίνουν είναι ότι έχουμε μαθητές-είλωτες οι οποίοι εργάζονται πάρα πολλές ώρες, έχουν πάρα πολλές ώρες μαθήματα, διαβάζουν πάρα πολλές ώρες, πηγαίνουν σε φροντιστήρια για πάρα πολλές ώρες και τελικά, έχουν χαμηλότερες επιδόσεις. Δεν πιστεύω ότι αυτό έχει να κάνει με τον αριθμό των καθηγητών.

Παλαιότερα, υπήρχε μία έρευνα -πιστεύω ότι συντηρείται αυτό, ίσως τώρα έχει αλλάξει κάπως με το Μνημόνιο- όπου έλεγε ότι στην Ελλάδα αντιστοιχεί ένας εκπ/κός ανά 9 μαθητές και στη Φινλανδία και στη Σουηδία που αριστεύουν αντιστοιχεί ένας εκπ/κός προς 22 μαθητές.

Βεβαίως, είναι πληγή το γεγονός ότι σταθερά για πάρα πολλά χρόνια, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, τα Ελληνόπουλα παρουσίαζαν χαμηλές επιδόσεις στην ανάγνωση και στην κατανόηση του κειμένου. Άρα, λοιπόν, εδώ έχουμε κάποιο πρόβλημα. Αν πιστεύουμε ότι αυτό το πρόβλημα σχετίζεται με το οικονομικό ζήτημα, τότε βρισκόμαστε σε άλλης εποχής συζήτηση. Έχει αποδειχθεί απόλυτα, σύμφωνα με όλες τις έρευνες και γίνονται έρευνες σταθερά κάθε χρόνο –πάρτε την έρευνα Makinse που γίνεται κάθε χρόνο- ότι η ποιότητα της εκπαίδευσης δεν εξαρτάται ούτε από τις κρατικές δαπάνες, ούτε από το μέγεθος της τάξης, ούτε από τον προοδευτικό, ας πούμε, χαρακτήρα των μεταρρυθμίσεων που γίνονται. Εξαρτάται απόλυτα από την ποιότητα του εκπαιδευτικού προσωπικού.

Και γι’ αυτό φάνηκε πάλι από έρευνες ότι χώρες οι οποίες αύξησαν τα κονδύλια για μισθούς, είδαν να μένουν καθηλωμένες οι επιδόσεις των μαθητών τους. Οι χώρες που είδαν τις επιδόσεις των μαθητών τους να εκτοξεύονται, είναι οι χώρες οι οποίες επέλεξαν το εκπ/κό τους προσωπικό από το 5% των αριστούχων αποφοίτων των πανεπιστημίων. Άρα, λοιπόν, δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε κάτι άλλο από μια χώρα στην οποία η επιλογή του επαγγέλματος του δασκάλου γινόταν για πάρα πολύ καιρό με βάση το γρήγορο διορισμό. Θυμάστε πώς ανέβαιναν οι βάσεις.

Τέλος, θα ήθελα να μιλήσω γενικά, γιατί κάποτε πρέπει να πιάσουμε το θέμα γενικά και να μη λέμε ότι είναι δυνατόν ένας δάσκαλος ο οποίος παίρνει λιγότερα χρήματα να κάνει χειρότερη δουλειά και ότι μόλις πάρει περισσότερα χρήματα, θα κάνει καλύτερη δουλειά. Μάλιστα, σε μια υποβαθμισμένη περιοχή του Μανχάταν είχε γίνει ένα πείραμα, όπου για ένα χρόνο δόθηκαν στους εκπαιδευτικούς μισθοί τραπεζιτών. Οι επιδόσεις των μαθητών, όμως, δεν έγιναν καλύτερες. Μάλιστα, αυτός ο οποίος έκανε το πείραμα, είπε ότι ήθελε να αποδείξει ότι όσα λεφτά κι αν δώσεις σε ένα μέτριο εκπαιδευτικό, δεν πρόκειται να γίνει καλός και ότι όσο και αν δημιουργείς πρόβλημα σε έναν καλό εκπαιδευτικό, αυτός θα συνεχίσει να είναι καλός εκπαιδευτικός. Βέβαια, μ’ αυτό δεν θέλω να πω ότι θα πρέπει να υποχρηματοδοτούνται οι εκπαιδευτικοί μας, αλλά θέλω να πω ότι πρέπει να δούμε το ζήτημα λίγο πιο πλατιά και ως προς την αξιολόγησή τους.

Σας ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Και εμείς ευχαριστούμε, κυρία Βούλτεψη.

Το λόγο έχει για έξι λεπτά η Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΝ κ. Παναγιώτη Δριτσέλη.

Χαιρόμαστε που νέοι Βουλευτές είναι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΔΡΙΤΣΕΛΗ: Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, να είστε καλά.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, δεν χρειάστηκαν ούτε πέντε μήνες μετά τις εκλογές για να πέσουν οι μάσκες σας και η τρικομματική Κυβέρνηση μετά τις κίβδηλες εξαγγελίες της να φορέσει ξανά το μνημονιακό της κοστούμι και να συνεχίσει την ανάλγητη πολιτική της.

Η πολιτική της Κυβέρνησης για την παιδεία στο σύνολό της είναι μια πολιτική εμπνευσμένη από το πιο ακραίο νεοφιλελεύθερο σενάριο. Είναι μια πολιτική που αφ’ ενός στοχοποιεί τη δημόσια παιδεία και τους λειτουργούς της και αφ’ ετέρου ευνοεί τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα της εκπαίδευσης.

Η πρώτη πράξη αυτού του χρονικού της λεηλασίας παίχτηκε με το νόμο-πλαίσιο και συνεχίστηκε με το Μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής, τον Προϋπολογισμό του 2013 και με μια σειρά πράξεων νομοθετικού περιεχομένου που μας επιφύλαξε η Κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα, με τις οποίες και δόθηκε η χαριστική βολή στην παιδεία.

Με λίγα λόγια, η εκπαίδευση υποχρηματοδοτείται όσο σε καμία άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποβαθμίζεται και τελικά ολοένα και περισσότερα παιδιά τίθενται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας. Έτσι, το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της δημόσιας δωρεάν παιδείας αποδομείται συνεχώς, με τραγική συνέπεια η νέα γενιά να οδηγείται ουσιαστικά στην αμάθεια και οι λειτουργοί της στην εξαθλίωση.

Παρ’ όλο που τα προβλήματα είναι πλέον ορατά σε όλα τα επίπεδα, κύριε Υπουργέ, στην ατζέντα του Υπουργείου σας οι προτεραιότητες είναι σαφώς ιεραρχημένες και υπάρχουν απτά επιχειρήματα που συγκλίνουν όλα σ’ αυτήν τη διαπίστωση. Συγκεκριμένα, προβλέπονται συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων σε ποσοστό 10%, που πρακτικά σημαίνει το κλείσιμο χιλίων πεντακοσίων σχολικών μονάδων σε όλη την Ελλάδα. Η μεταφορά των μαθητών υποχρηματοδοτείται σταθερά. Φέτος χάθηκαν χιλιάδες διδακτικές ώρες από την αδυναμία του Υπουργείου να εξασφαλίσει τη μεταφορά των μαθητών στα σχολεία τους.

Επίσης, γίνεται λόγος για τη σχολική μέριμνα. Μιλήσατε και εσείς για τη σχολική μέριμνα. Ποια είναι αυτή; Δυστυχώς, είναι τραγική πραγματικότητα ο υποσιτισμός πολλών παιδιών και το Υπουργείο αντί να δράσει άμεσα, απλώνει το χέρι στην ιδιωτική ελεημοσύνη, την οποία άλλωστε και στηρίζει.

Την ίδια στιγμή, οι σχολικές επιτροπές αδυνατούν να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες. Η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί, καθώς η ελλιπής κρατική χρηματοδότηση και η μνημονιακή μέγγενη στην οποία οδηγούνται οι ΟΤΑ, θα οδηγήσουν στην περαιτέρω μείωση των πόρων για τις λειτουργικές ανάγκες των σχολείων.

Αρκετά σχολεία και φέτος το χειμώνα θα αναγκαστούν να διακόψουν τα μαθήματά τους εξαιτίας του ψύχους, καθώς η επιχορήγηση δεν επαρκεί για να καλύψει το αυξημένο κόστος της θέρμανσης. Χαρακτηριστικά στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω ότι σύμφωνα με δημοσιεύματα κάτοικοι χωριού των Τρικάλων μαζεύουν χρήματα, προκειμένου να εξασφαλίσουν για τα παιδιά τους θέρμανση στο σχολείο. Έτσι, υποκαθιστούν εσάς, κύριε Υπουργέ και ξέρετε πόσο δύσκολο είναι με το υστέρημά τους αυτή τη στιγμή να μαζεύουν χρήματα, προκειμένου να δώσουν στα παιδιά τους το δικαίωμα –που είναι δική σας υποχρέωση- να έχουν πρόσβαση στην παιδεία.

Εσείς τι κάνετε; Εσείς έχετε βάλει στο στόχαστρό σας ακόμα και τα σχολικά βιβλία, γιατί άλλωστε στόχος της νεοφιλελεύθερης εκπαιδευτικής πολιτικής είναι η κατάργηση της δωρεάν παροχής τους, αφού στο πολιτικό κοσμοείδωλο του Υπουργείου Παιδείας, η εκπαίδευση αποτελεί μια ιδιωτική υπόθεση.

Είναι ξεκάθαρο στο πλαίσιο αυτό ότι η κυβερνητική πολιτική καθιστά το σχολικό περιβάλλον αφιλόξενο και οδηγεί ξεκάθαρα στην αύξηση της σχολικής διαρροής.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα απαξίωσης η φετινή χρονιά είναι η χειρότερη και για τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι εργάζονται υπό την απειλή των συνεχών μειώσεων των μισθών, των υποχρεωτικών μεταθέσεων και των απολύσεων. Είναι η χειρότερη χρονιά και για τους αναπληρωτές και τους ωρομίσθιους, οι οποίοι παλεύουν να επιβιώσουν γυρνώντας από σχολείο σε σχολείο με αποζημιώσεις πείνας.

Η εκπαιδευτική διαδικασία, συν τοις άλλοις, συντελείται υπό τη δαμόκλειο σπάθη μιας αξιολόγησης, η οποία θα θέσει στο περιθώριο πολλούς εκπαιδευτικούς, όχι γιατί δεν είναι ικανοί να κάνουν καλά τη δουλειά τους, αλλά επειδή έτσι το επιβάλλουν οι δανειστές της χώρας μας.

Από την άλλη, δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για οικουμενική μόρφωση και κοινωνική μέριμνα, καθώς τα σχολεία ειδικής αγωγής, τα τμήματα ένταξης, τα μουσικά και καλλιτεχνικά σχολεία αντιμετωπίζουν και εκείνα την κυβερνητική απαξίωση. Τομείς όπως η φυσική αγωγή και ο αθλητισμός προφανώς δεν απασχολούν ούτε στο ελάχιστο την υπουργική ατζέντα, ενώ η διδασκαλία ξένων γλωσσών στο δημόσιο σχολείο συρρικνώνονται δραματικά.

Την ίδια στιγμή -αναφέρθηκε και από τους συναδέλφους των Ανεξαρτήτων Ελλήνων- τραγική είναι και η πολιτική του Υπουργείου σε σχέση με την επαγγελματική εκπαίδευση. Ο Προϋπολογισμός προβλέπει μεγάλη μείωση των δαπανών, η οποία συνοδεύεται με κλείσιμο σχολείων, καταργήσεις ειδικοτήτων και μεταφορά των αντίστοιχων προγραμμάτων στην ιδιωτική πρωτοβουλία, η οποία αποτελεί και το προνομιακό πεδίο ενασχόλησης της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας.

Από τα τελευταία νομοθετήματα προβλέπονται μία σειρά από διευκολύνσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες της ιδιωτικής εκπαίδευσης, το νομικό πλαίσιο σε σχέση με τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια κάθε τι που ελαστικοποιείται, ενώ τα μεγάλα ιδιωτικά εκπαιδευτικά συγκροτήματα ήδη με διάφορους τρόπους υποβαθμίζουν τις αποδοχές των εκπαιδευτικών, ενώ απορρυθμίζεται ραγδαία και η προστασία της εργασίας τους.

Οι αρνητικές διακρίσεις της ηγεσίας του Υπουργείου περιλαμβάνουν φυσικά και την αναποτελεσματικότητα στην απορρόφηση και των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, η οποία φτάνει μόλις στο 29,1% και χαρακτηριστικά θα μπορούσε να αναφέρει κανείς το 0% απορρόφησης πόρων σε σχέση με την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, ενώ γενικότερα παρατηρείται ένα λανθασμένος προσανατολισμός στο πρόγραμμα, που κινείται σε αντίθετη τροχιά από το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

Είναι απολύτως σαφές, σε αυτό το σημείο, ότι κανείς δεν μπορεί να είναι υπερήφανος για τα κατορθώματα αυτής της πολιτικής. Η επικίνδυνη εμμονή, ωστόσο, του Υπουργείου σε αυτό το νεοφιλελεύθερο μείγμα προβλέπεται να επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει ά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)

Η θέση και η πολιτική αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ - Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο βρίσκονται στον αντίποδα της δικής σας, κύριε Υπουργέ, οικονομίστικης προσέγγισης.

Για εμάς εκπαίδευση είναι οι φορείς της, η εκπαιδευτική κοινότητα, οι μαθητές, οι γονείς. Το δημόσιο σχολείο αποτελεί το σημείο εστίασης της πολιτικής μας, γιατί αυτό είναι το κύτταρο του δημόσιου αγαθού της εκπαίδευσης. Υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατική αρχή της δημόσιας παιδείας για όλους και προτείνουμε την ανασύνταξη των σχολικών προγραμμάτων και βιβλίων για την αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας και αξιολόγησης των μαθητών με την αξιοποίηση μεθόδων που δίνουν έμφαση στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης, της αμφισβήτησης, της εξασφάλισης της πολλαπλής πρόσβασης στη γνώση.

Επειδή δεν έχω πολύ χρόνο, θα πω μόνο το εξής. Η σημερινή Κυβέρνηση που ακροβατεί ανάμεσα στην απέλπιδα προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης και στις επιταγές των δανειστών είναι πρόθυμη να θυσιάσει ένα ακόμη θεμελιώδες κοινωνικό αγαθό στο βωμό των οικονομικών προτεραιοτήτων της τρόικα και ανάμεσα στα πολλά που υπέγραψε φιγουράρει ως prior action και η αποσύνθεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Κι αυτό εν τούτοις που προκαλεί πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση είναι το πόσο πρόθυμα εφαρμόζεται αυτή η πολιτική διάλυσης και πώς προβάλλεται ως θρίαμβος η καθολική οπισθοδρόμηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ - Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο, τέλος, δεσμεύεται να αποκαταστήσει το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης και να ακυρώσει αυτήν την καταστροφική πολιτική. Μαζί με την εκπαιδευτική κοινότητα και ολόκληρη την κοινωνία αυτό το μοντέλο αναπαραγωγής της κοινωνικής αδικίας θα ανατραπεί.

Ευχαριστώ πολύ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Κι εμείς ευχαριστούμε.

Η κ. Εύη Χριστοφιλοπούλου, Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ έχει το λόγο.

Κυρία Χριστοφιλοπούλου, έχετε το λόγο για έξι λεπτά.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Πράγματι αυτή η επερώτηση των Ανεξαρτήτων Ελλήνων δίνει έναυσμα, κύριε Υπουργέ, να συζητήσουμε πολλά και ουσιαστικά θέματα.

Αρχίζω από εκεί που τελείωσε η αγαπητή συνάδελφος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, λέγοντας το εξής. Ακούστηκε ήδη σε αυτήν την Αίθουσα και από τους επερωτώντες και από τον κύριο Υπουργό και από εσάς η μεγάλη έμφαση στο θέμα της ποιότητας και στην αλλαγή της μεθόδου της εκπαίδευσης. Δεν είναι μόνο τι διδάσκουμε, είναι πώς το διδάσκουμε. Για να γίνει αυτό –πολύ σωστά είπατε- χρειάζονται άλλα προγράμματα σπουδών, χρειάζεται άλλη μεθοδολογία και άλλες αντιλήψεις.

Ζήτημα πρώτο. Γνωρίζετε, επειδή ήσασταν και επί προηγούμενης κυβερνήσεως στο Υπουργείο, ότι είχαν ξεκινήσει και εφαρμόζονται ήδη πιλοτικά προγράμματα σπουδών για όλες τις τάξεις –νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο- έτσι ώστε να μην πάμε στην ύλη και στην από καθέδρας διδασκαλία αλλά στην κριτική σκέψη και στην αναζήτηση. Και βεβαίως, στο μεταβατικό πρόγραμμα του Λυκείου και του Τεχνικού Λυκείου υπάρχει η περίφημη ερευνητική εργασία, το λεγόμενο πρότζεκτ, ακριβώς γιατί χρειαζόμαστε– και αυτό δεν συνδέεται με κανένα μνημόνιο και δεν το επιτάσσει καμία τρόικα- οι μαθητές αντί να μαθαίνουν να αποστηθίζουν, να πηγαίνουν και να κάνουν ομαδικά και ατομικά ερευνητικές εργασίες.

Θέλω, λοιπόν, να σας ακούσω μετά και κατά τη διάρκεια του νομοσχεδίου που θα καταθέσετε να μας λέτε πού βρίσκεται η πορεία αυτών των ερευνητικών προγραμμάτων. Και θέλω να ρωτήσω και τους συναδέλφους και εσάς: Όλη αυτή η μεταστροφή προς μια ποιοτική εκπαίδευση -που τελικά δεν κοστίζει γιατί αυτή δεν μπορεί να μπει σε κανένα μνημόνιο- πώς θα γίνει χωρίς αξιολόγηση, αγαπητοί συνάδελφοι; Πώς θα γίνει χωρίς αξιολόγηση των εκπαιδευτικών; Πώς θα γίνει αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου;

Έχει ξεκινήσει αυτό εδώ και δύο χρόνια -και την προηγούμενη σχολική χρονιά και αυτή που διανύουμε τώρα- η αυτοξιολόγηση, ένα πρόγραμμα προπομπός που διευκολύνει αλλάζοντας νοοτροπία μέσα στο σχολείο, η αυτοξιολόγηση της σχολικής μονάδας με 600 σχολεία εθελοντικά. Βεβαίως, υπήρχαν δυνάμεις που εκπροσωπούνται εδώ στη Βουλή οι οποίες στις υπηρεσιακές συναντήσεις επιμόρφωσης ήθελαν να διαλυθεί αυτό, για να μην γίνει καν η αυτοαξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου στις 600 σχολικές μονάδες που εθελοντικά συμμετέχουν στο πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο εξελίσσεται παράλληλα με την προσπάθεια του Υπουργείου για την αξιολόγηση. Πρέπει όμως να πάμε με διαβούλευση, πρέπει να πάμε να δούμε πώς η αξιολόγηση πράγματι δεν θα γίνει τιμωρία, πώς η αξιολόγηση θα γίνει νέα ευκαιρία και πώς θα δίνεται στήριξη στους εκπαιδευτικούς εκείνους που θέλουν να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους και τις αποδόσεις κυρίως των μαθητών και του σχολείου και της τάξης.

Ζήτημα δεύτερον. Άκουσα ότι θα καταθέσετε σε λίγους μήνες ή τον Ιανουάριο, κύριε Υπουργέ, το Τεχνολογικό Λύκειο και το Γενικό Λύκειο που έχουν και αυτά τη φιλοσοφία και κυρίως την επένδυση στην τεχνική εκπαίδευση που είναι μείζον αναπτυξιακό θέμα. Και θέλω να σας ρωτήσω: Γιατί αργείτε; Γιατί γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι την περασμένη άνοιξη είχε κατατεθεί και επί υπουργίας κυρίας Διαμαντοπούλου και επί υπουργίας κ. Μπαμπινιώτη σχέδιο και τότε μάλιστα τα τότε κόμματα της Νέας Δημοκρατίας, της ΔΗΜΑΡ, του ΛΑΟΣ είχαν συναινέσει στην ουσία και στη λεπτομέρεια των νομοσχεδίων. Είχαν δε προηγηθεί οι διακομματικές –τουλάχιστον τρεις από όσο θυμάμαι εγώ- και εθνικό συμβούλιο παιδείας και είχαν παρουσιαστεί και τα αντίστοιχα στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων ως προτάσεις.

Νομίζω λοιπόν ότι είναι υπερώριμο το νομοσχέδιο. Με κάποια τελική διαβούλευση θα μπορούσαμε ήδη να το έχουμε ψηφίσει. Και το λέω και το ξαναλέω. Αυτό είναι ένα λαμπρό παράδειγμα. Υπήρχαν πολλά νομοσχέδια έτοιμα με τα οποία μπορούσε να ασχοληθεί αυτή η Βουλή. Άρα, κύριε Υπουργέ, είναι μείζον να το φέρετε άμεσα.

Πάω στο θέμα του εξορθολογισμού των κενών. Θέλω να ξεκινήσω από τα Ειδικά Σχολεία. Και θέλω με έναν πίνακα που θα καταθέσω στη Βουλή να δείξω ότι ακόμα και σε περιόδους που υπάρχει στενότητα πόρων, με τις σωστές προτεραιότητες μπορεί να κερδίσεις έδαφος. Αναφέρομαι στα Ειδικά Σχολεία.

Την περίοδο 2009-2010 προσελήφθησαν 1870 άτομα προσωπικό, βοηθητικό προσωπικό και εκπαιδευτικοί και ειδικοί. Την επόμενη χρονιά που ξεσπάει κρίση από 1870 πάμε στους 3.300 συν για πρώτη φορά τότε 800 εκπαιδευτικούς μέσω ΕΣΠΑ για την παράλληλη στήριξη, όπου ξέρετε πόσο ουσιαστική δουλειά προσφέρεται. Για πρώτη φορά γίνεται αυτό. Τη δεύτερη χρονιά 3360, στα ίδια συν 950 μέσω ΕΣΠΑ για την παράλληλη στήριξη. Φέτος αργήσατε λιγάκι στην στελέχωση, είναι αλήθεια. Βλέπουμε 2790 φέτος. Κρατιέται αυτός ο αριθμός με μια μικρή μείωση, συν πάλι 850 άτομα για την παράλληλη στήριξη μέσω ΕΣΠΑ. Και έχω από την ανακοίνωσή σας ότι θα στείλετε άλλους 600 εκπαιδευτικούς για παράλληλη στήριξη.

Εμείς θεωρούμε πάρα πολύ σημαντικό αυτοί οι εξακόσιοι εκπαιδευτικοί να πάνε γρήγορα στα σχολεία γιατί θα κάνουν πολύ μεγάλη διαφορά.

Εδώ ακούστηκε κάτι και θέλω να το δω αντικειμενικά, όσο μπορώ. Ακούστηκε ότι εμείς πήραμε πίσω καθηγητές από τα ξένα σχολεία. Κοιτάξτε: Πέντε χιλιάδες εκπαιδευτικοί γύρισαν από διάφορες υπηρεσίες στην τάξη ήδη το 2010. Μέσα σ’ αυτούς όμως…

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΑΡΙΑΣ: … (Δεν ακούστηκε)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Μαριά, μισό λεπτό.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΑΡΙΑΣ: Εμένα με προειδοποίησε προηγουμένως ο Πρόεδρος και τελείωσα στο χρόνο μου.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Κύριε Μαριά, δυστυχώς για σας, εγώ διευθύνω τη συζήτηση.

Ολοκληρώστε, κυρία Χριστοφιλοπούλου.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: Θα τελειώσω σ’ ένα λεπτό. Εγώ σέβομαι τα επιχειρήματα των άλλων. Ο κύριος Κουίκ δεν είναι εδώ, αλλά εκείνος το έθεσε και θέλω να τού απαντήσω επί της ουσίας. Είναι καλό να γίνεται διάλογος εδώ. Ένα λεπτό ζητάω, κύριε Πρόεδρε. Είχα κι άλλα να πω, αλλά δεν πειράζει. Νομίζω ότι τα άλλα θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε στο νομοσχέδιο. Σ’ ένα λεπτό θα ολοκληρώσω τη σκέψη μου πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι των Ανεξάρτητων Ελλήνων, μέσα σ’ αυτές τις πέντε χιλιάδες καθηγητών και δασκάλων που γύρισαν στην τάξη υπήρχαν και κάποιοι άνθρωποι που γύρισαν από το εξωτερικό, από τάξεις εξωτερικού. Θα αναφέρω τρία παραδείγματα και θα ζητήσω από τον Υπουργό να μας φέρει τα στοιχεία για να τα καταθέσει εδώ, στη Βουλή, γιατί τα χρόνια 2004 με 2009 υπερδιπλασιάστηκαν οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών στο εξωτερικό.

Θέλω λοιπόν να πω ότι μέσα σ’ αυτούς που φέραμε πίσω ήταν μία νηπιαγωγός στην Αίγυπτο για ένα νήπιο και αρκετοί καθηγητές αγγλικής γλώσσας στον Καναδά και στην Αγγλία και γερμανικής γλώσσας στη Γερμανία. Λέω γι’ αυτά τα χτυπητά παραδείγματα για να δούμε πόσο η απόσταση είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό έχει γίνει ρουσφέτι. Αυτό ξεκινήσαμε να το χτυπάμε.

Νομίζω, κύριε Υπουργέ, ότι πρέπει να συνεχίσετε για να εξορθολογήσουμε τις δομές έτσι ώστε με την παρέμβαση υπέρ της ποιότητας της παιδείας να μπορούμε να δείξουμε ότι ακόμα και στην περίοδο της κρίσης μπορούμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες για τα παιδιά που φοιτούν στα σχολεία της Ελλάδας.

Σας ευχαριστώ πολύ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής κύριος Αρτέμιος Ματθαιόπουλος έχει το λόγο για έξι λεπτά.

ΑΡΤΕΜΙΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Αν και σέβομαι το πρωτόκολλο και τις διαδικασίες, δεν μπορώ να αποφύγω ένα ζήτημα επικαιρότητας που για μας είναι μείζονος πολιτικής σημασίας κατόπιν πρωτοβουλίας ενός μέρους της συγκυβέρνησης να θέσει ζήτημα συνταγματικότητας για τη Χρυσή Αυγή. Εμείς –το λέω καλοπροαίρετα- χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία του κυρίου Βενιζέλου γιατί θεωρούμε ότι κάποτε επιτέλους πρέπει να γίνει διάλογος για πολιτική κάθαρση.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Ο κύριος Βενιζέλος δεν είναι μέλος της Κυβέρνησης.

ΑΡΤΕΜΙΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι της συγκυβέρνησης, είναι Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Δεν έχει σημασία. Στηρίζει. Πάντως εμείς χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία του και ξεκαθαρίζουμε ότι όταν πάρουμε την εξουσία στα χέρια μας, πράγματι θα γίνει πολιτική κάθαρση, επομένως να προσέχει τι εύχεται για εμάς.

Για να έλθω στο προκείμενο, θα πω ότι έχουμε ένα θέμα προς συζήτηση σχετικά με τα προβλήματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι ένα θέμα πάρα πολύ σημαντικό για τη Χρυσή Αυγή, κύριε Υπουργέ, γιατί άπτεται κυριολεκτικά του μέλλοντος της πατρίδας, καθώς η παιδεία και η εκπαίδευση γενικότερα διαμορφώνει συνειδήσεις και πλάθει τους πολίτες που αύριο-μεθαύριο θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα. Είναι εύλογο λοιπόν, όταν υπάρχει ένας τέτοιος θεσμός με τέτοια επιρροή στους νέους, να γίνει αντικείμενο πολιτικής σκοπιμότητας και κομματικών «αρενών» για να έχουμε συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Διαβάζω στον τίτλο της επερώτησης: «Προβλήματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που δεν έχουν επιλυθεί». Η Χρυσή Αυγή θέτει τέσσερα συγκεκριμένα υποερωτήματα. Πρώτον, ποια είναι αυτά τα προβλήματα; Δεύτερον, γιατί δεν έχουν επιλυθεί; Τρίτον, ποιοι τα διαιωνίζουν εδώ και 38 ολόκληρα χρόνια; Τέταρτον, αυτοί που σήμερα καταθέτουν την επερώτηση πού βρίσκονταν, σε ποιους κομματικούς χώρους, όταν σε παρόμοια προβλήματα που αντιμετώπιζε η παιδεία μας, αντί να υποστηρίξουν το εθνικό συμφέρον, υποστήριζαν το κομματικό συμφέρον;

Έρχομαι στο πρώτο, στα προβλήματα της παιδείας. Είναι πάρα πολύ εύκολο να αναλώσουμε τη συζήτηση σε άπειρα στοιχεία είτε τεχνικής φύσεως είτε όχι. Εγώ θα εστιάσω σε συγκεκριμένα στοιχεία που εγώ τουλάχιστον θεωρώ σημαντικά και ξεκινώ από το μικρότερο προς το μεγαλύτερο όσον αφορά στη σημασία τους.

Πρώτον, όσον αφορά στο εκπαιδευτικό προσωπικό, όλοι γνωρίζουμε πλέον ότι το πρόβλημα αυτό είναι τόσο μεγάλο λόγω της κακής διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού. Έχω εδώ πέρα κάποια στοιχεία τα οποία αναφέρουν ότι μόνο για φέτος διορίστηκαν συνολικά 185 καθηγητές ενώ συνταξιοδοτήθηκαν 3.198. Κι όμως σήμερα υπάρχουν σχολεία στα οποία οι αίθουσες είναι άδειες γιατί δεν υπάρχουν καθηγητές για να κάνουν τα μαθήματα και όχι μόνο αυτό: Φθάσαμε στο κατάπτυστο σημείο να μην υπάρχουν πλέον ούτε μαθητές στα σχολεία, με το θλιβερό φαινόμενο να κλείνει το ένα σχολείο πίσω από το άλλο γιατί δεν υπάρχει ούτε καθηγητής ούτε μαθητής.

Επιπλέον, καμία πολιτεία δεν έχει σταθεροποιήσει αυτό το περίφημο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τελειώνει κάποιος νέος το λύκειο και ακολουθεί είτε τα ανώτερα, είτε τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Δεν υπάρχει κάποιο ενιαίο ή σταθερό σύστημα εισαγωγής. Κάθε φορά που αλλάζει η Κυβέρνηση, αλλάζει και το σύστημα. Ακόμα χειρότερα: στην ίδια κυβέρνηση αλλάζει Υπουργός; Έχουμε πάλι διαφοροποίηση του συστήματος με αποτέλεσμα να υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη σύγχυση στη μαθητική κοινότητα με τα γνωστά αποτελέσματα που όλοι μας συναντάμε σήμερα.

Το χειρότερο όλων είναι η υποβάθμιση της ποιότητας της παιδείας. Θα ήταν αστείο να επιχειρηματολογήσω για το τι ποιότητας σπουδών έχουμε σήμερα τόσο στη δευτεροβάθμια όσο και στις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Έχουμε και το θλιβερό φαινόμενο της παραπαιδείας που όλοι γνωρίζουμε. Εγώ τουλάχιστον στη δική μου γενιά το έχω ζήσει πολύ καλά. Αν κάποιος σήμερα δεν πάει φροντιστήριο δεν έχει καμία τύχη και κανένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Εγώ φοιτούσα σε δημόσιο σχολείο και όχι σε αμερικάνικα κολλέγια, όπως έχουν κάνει άλλοι συνάδελφοι οι οποίοι μας λένε ότι η ελληνική παιδεία είναι υπέροχη, αλλά δεν την επιλέγουν. Δικό τους πρόβλημα. Εγώ ξέρω ότι τότε το δικό μας λύκειο ήταν ανταγωνιστικό σε σχέση με αμερικάνικα πανεπιστήμια. Πιστεύω το γνωρίζετε αυτό. Σήμερα η σχέση αυτή έχει αντιστραφεί. Ο Έλληνας μαθητής δεν είναι ανταγωνιστικός πουθενά. Και οι μετρήσεις στην Ευρώπη το αποδεικνύουν. Οι επιδόσεις στα μαθηματικά, στις θετικές επιστήμες, γενικότερα, αλλά και σε άλλους κλάδους είναι τουλάχιστον απογοητευτικές. Άρα, σημαίνει ότι κάποιοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Το θλιβερό φαινόμενο της κομματοκρατίας, πιστεύω ότι όλοι το γνωρίζουμε. Δεν υπάρχει άνθρωπος εδώ ή έξω στην ελληνική κοινωνία που να μη γνωρίζει ότι και ο χώρος της παιδείας είναι κατ’ εξοχήν ένας χώρος όπου κάποιοι επιδίδονται σε κομματικούς συναγωνισμούς, με αποτέλεσμα, δυστυχώς, να έχουμε καταντήσει να τυπώνουμε βιβλία τα οποία παραποιούν με βάναυσο τρόπο, τουλάχιστον κατ’ εμέ, την ελληνική ιστορία.

Ο χαρακτήρας της παιδείας που παραδίδεται σήμερα στους νέους και τις νέες είναι γελοίος, κατάπτυστος και θα πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να πάρετε την πρωτοβουλία και να τα αλλάξετε όλα από την αρχή: το προσωπικό που δεν κάνει σωστά τη δουλειά του αλλά και την ποιότητα.

Θα ρωτήσω κάτι συγκεκριμένο. Τι γνωρίζει περισσότερο ένας Έλληνας μαθητής; Την εξέγερση του Πολυτεχνείου ή την Εθνεγερσία του 1821; Την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία του 1917 ή…

ΘΕΑΝΩ ΦΩΤΙΟΥ: Και τα δυο.

ΑΡΤΕΜΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ: Παρακαλώ;

ΘΕΑΝΩ ΦΩΤΙΟΥ: Δεν απάντησα σε εσάς.

ΑΡΤΕΜΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ: Συγνώμη. Δικό μου λάθος.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ποιο είναι το νόημα. Οι Έλληνες δε μαθαίνουν ελληνική ιστορία. Επιλέξαμε να μάθουμε την ευρωπαϊκή ιστορία, να αφήσουμε τους στοιχειώδεις πυλώνες του ελληνικού έθνους με άπειρα ιστορικά παραδείγματα και αντί να δίνουμε πρώτοι τις πηγές και το έναυσμα να μάθουμε αυτή την περίφημη, πάρα πολύ όμορφη ιστορία, στρέφουμε τα ελληνικά μυαλά να διαβάζουνε άλλα αντί άλλων.

Έχετε δει και εσείς πολλές φορές δημοσιογράφους να βγαίνουν έξω με μια κάμερα και να ρωτάνε «τι γιορτάζουμε την 25^η Μαρτίου;» και οι μαθητές να μην ξέρουν να απαντήσουν.

Σε όλα αυτά υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες και υπάρχει και ένα μεγάλο «γιατί». Το «γιατί» είναι εύκολο να απαντηθεί: δεν υπάρχει πολιτική βούληση να διορθώσετε τα κακώς κείμενα. Γιατί είναι πιο εύκολο να πείτε σήμερα σε εμάς και σε όλους όσους μας ακούνε ότι λόγω των περικοπών, λόγω του Μνημονίου, λόγω μιας άλλης πολιτικής που, ναι μεν δεν επιλέξαμε, αλλά μας έχει επιβληθεί, είναι πιο εύκολο να ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, από το να κάνουμε μια ριζική μεταρρύθμιση και να βάλλουμε τα πράγματα σε μια σωστή ρότα.

Και απέναντι σ’ αυτό το γιατί υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες. Και εγώ δε χωρίζω την ευθύνη σε μπλε -Νέα Δημοκρατία- και πράσινη –ΠΑ.ΣΟ.Κ.- κ.ο.κ. Θεωρώ ότι αυτά τα 38 ολόκληρα χρόνια κανείς δεν έκανε το παραμικρό για να διορθώσει όλα αυτά τα κακώς κείμενα. Η ευθύνη είναι συνολική. Πρέπει επιτέλους κάποτε να σταματήσουμε να παίζουμε αυτή την καραμέλα ότι όλα μπαίνουν στον αυτόματο πιλότο και γίνονται ως δια μαγείας μόνα τους και δε φταίει κανείς. Είστε υπουργός; Έχετε ευθύνη. Όχι εσείς προσωπικά, αλλά ο κάθε Υπουργός που κάθεται στη δική σας θέση.

Να υπενθυμίσω ότι απ’ αυτή τη θέση πέρασαν άνθρωποι οι οποίοι έλεγαν ότι υποτίθεται ήταν δεξιοί και είχαν αριστερούς συνεργάτες και άλλοι που ήταν αριστεροί και είχαν δεξιούς συνεργάτες. Αυτά τα πράγματα πρέπει να σταματήσουν. Μιλάμε πλέον για την παιδεία, για τον πολιτισμό. Δεν μπορεί να αποτιμάται ούτε σε χρήμα, ούτε σε παράλογες νόρμες και να λέμε ότι όλα είναι βάσει προϋπολογισμού και χρημάτων. Είναι αξίες μη διαπραγματεύσιμες. Και πρέπει να δώσετε σοβαρές και σημαντικές λύσεις.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Ευχαριστούμε.

Η κ. Ρεπούση, Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ, έχει το λόγο για έξι λεπτά.

ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για τη Δημοκρατική Αριστερά η εκπαίδευση δεν προσφέρεται για κομματική εκμετάλλευση. Είναι ένας χώρος που πρέπει να μένει προστατευμένος και με ευθύνη της πολιτείας από εξαρτήσεις κομματικές και από το να μετασχηματίζεται σε ένα πεδίο πάλης ανάμεσα σε διαφορετικές ιδεολογίες και διαφορετικούς κομματικούς σχηματισμούς.

Και αυτό όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξη, διότι στις ανεπτυγμένες χώρες αυτού του κόσμου που επενδύουν στην εκπαίδευση, για να βελτιώσουν την κοινωνία, η εκπαίδευση ως θεσμός έχει μία σχετική αυτονομία και όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις, οι συνέχειες είναι περισσότερες από τις ασυνέχειες.

Η ελληνική πολιτεία οφείλει να διασφαλίσει σήμερα στο σχολείο -και στο πρωτοβάθμιο και στο δευτεροβάθμιο- ένα περιβάλλον προστασίας, έτσι ώστε να αναπτυχθούν οι υγιείς δυνάμεις που υπάρχουν στην ελληνική εκπαίδευση και το σχολείο να γίνει μοχλός ανάπτυξης.

Αυτή την εποχή το ελληνικό σχολείο δέχεται επιθέσεις και από κόμματα που υπάρχουν σε αυτήν τη Βουλή, που το χρησιμοποιούν ως χώρο στρατολόγησης ή ως χώρο εκφοβισμού εκπαιδευτικών και μαθητών. Η ευθύνη του Υπουργείου είναι μεγάλη, για να προστατεύσει το σχολείο απ’ αυτές τις παρεμβάσεις.

Στο περιβάλλον της προστασίας και της ανάπτυξης που οφείλει η ελληνική πολιτεία να διασφαλίσει στο ελληνικό σχολείο περιλαμβάνονται και οι δαπάνες για την εκπαίδευση. Κακά τα ψέματα, μία εκπαίδευση που δεν επενδύει στον εκπαιδευτικό είναι μία εκπαίδευση που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί ως μοχλός ανάπτυξης. Και ξέρουμε σήμερα ότι ο μισθός του εκπαιδευτικού είναι σχεδόν απαγορευτικός για έναν άνθρωπο με δεξιότητες και προσόντα στο να αφιερώσει τον εαυτό του σε αυτό το επάγγελμα, όταν καλείται να αλλάξει σπίτι, να φύγει από τη δική του κατοικία, να αλλάξει τόπο διαμονής με 600 ή 700 ευρώ το μήνα.

Τι κάνουμε, όμως, στις συνθήκες της κρίσης; Έχουμε μια περίοδο βαθιάς δημοσιονομικής κρίσης και δυστυχώς η εκπαίδευση, παρ’ όλο που θέλουμε και ήταν πάντοτε αίτημα του προοδευτικού κινήματος να υπάρξει αύξηση των δαπανών για την παιδεία, δεν μπορεί να μείνει άθικτη από αυτές τις περικοπές. Άρα, οπωσδήποτε θα υπάρξουν περικοπές, αλλά θέλουμε έναν εξορθολογισμό των δαπανών για την εκπαίδευση, έτσι ώστε οι περικοπές να αγγίξουν τα πιο περιφερειακά, εάν θέλετε, κομμάτια της εκπαίδευσης και όχι τα ουσιαστικά.

Για παράδειγμα, θα αμφισβητήσουμε τις καινοτομίες, τα παράθυρα μέσα από τα οποία παίρνει ανάσα και αέρα φρέσκο το σύγχρονο σχολείο; Θα αμφισβητήσουμε αυτές τις καινοτομίες, που υπήρξαν τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση και που έκαναν τους μαθητές μας να έχουν δυνατότητες και επιλογές; Αναφέρομαι, για παράδειγμα, στα μουσικά και καλλιτεχνικά σχολεία. Να, ένας θεσμός της ελληνικής εκπαίδευσης καινοτόμος και πάρα πολύ ουσιαστικός. Θέλει στήριξη αυτός ο θεσμός. Δεν μπορούμε να κόψουμε απ’ αυτά τα σχολεία, γιατί τότε εξομοιώνουμε προς τα κάτω.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι τα πειραματικά και πρότυπα σχολεία. Θα τα πω πρότυπα σχολεία. Τους αξίζει αυτός ο χαρακτηρισμός. Δεν μπορούμε να μην δώσουμε κίνητρα, ακόμη και αν δεν έχουμε χρήματα να δώσουμε στους εκπαιδευτικούς αυτών των σχολείων, που μπαίνουν μέσα σε αυστηρές συνθήκες αξιολόγησης και καλούνται να δώσουν πολύ περισσότερα από το χρόνο τους, αλλά και τις δεξιότητες τους, για να πάνε μπροστά τα πρότυπα σχολεία. Χρειάζονται, λοιπόν, κίνητρα γι’ αυτούς τους εκπαιδευτικούς.

Θα πω άλλο ένα παράδειγμα. Αναφέρθηκε και η κ. Χριστοφιλοπούλου στα νέα αναλυτικά προγράμματα που έγιναν και που θα πρέπει, σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, να περάσουν την πιλοτική φάση και να απλωθούν στη μέση εκπαίδευση. Πρέπει δε να ολοκληρωθούν και ως προς τα αντικείμενα. Γνωρίζουμε ότι το αναλυτικό πρόγραμμα της Ιστορίας έχει σταματήσει και είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό γιατί συνέβη αυτό. Ενώ άλλαξαν όλα τα αναλυτικά προγράμματα, αυτό έμεινε πίσω. Άρα, χρειάζεται το Υπουργείο να το ξαναδεί.

Επίσης, ένας πολύ σημαντικός θεσμός θα συμφωνήσω ότι είναι η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Έγινε σε πειραματική φάση, αλλά πρέπει να εξαπλωθεί και στα υπόλοιπα σχολεία μαζί με την αξιολόγηση. Η Δημοκρατική Αριστερά συμφωνεί και όχι μόνο επί της αρχής. Γιατί καμιά φορά, για να αντιταχθούμε σε κάτι, λέμε επί της αρχής «ναι», αλλά όταν έρχεται το συγκεκριμένο, λέμε «όχι».

Πάνω στο συγκεκριμένο πόρισμα, λοιπόν, έχουμε και παρατηρήσεις και εναλλακτικές προτάσεις. Θα τις θέσουμε στο Υπουργείο. Όμως, συμφωνούμε με το συγκεκριμένο πόρισμα. Ο εκπαιδευτικός, η εκπαιδευτική μονάδα, το εκπαιδευτικό έργο πρέπει να αξιολογούνται, διότι είδαμε πού οδήγησε η έλλειψη της αξιολόγησης από το 1974 και μετά.

Θα περάσω λίγο ειδικότερα στο ζήτημα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Κατά τη γνώμη μου η δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι ο μεγάλος ασθενής της εκπαίδευσης αυτήν τη στιγμή.

Το νηπιαγωγείο, το δικό μας νηπιαγωγείο, είναι καλό, έχει καλά αναλυτικά προγράμματα σπουδών και καλή εκπαίδευση νηπιαγωγών και είναι και ολοήμερο, πράγμα που εξυπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες και επιτρέπει στις οικογένειες που δουλεύουν και οι δύο γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους στο δημόσιο νηπιαγωγείο.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίας Βουλευτού)

Το δημοτικό επίσης είναι σε μία σχετικά καλή κατάσταση, όχι ότι δεν υπάρχουν ζητήματα να βελτιωθούν, αλλά έχουμε ένα σχολείο που στέκει. Το δευτεροβάθμιο σχολείο πιστεύω ότι παραπαίει ανάμεσα σε σχολείο και σε φροντιστήριο. Κι εδώ η ευθύνη της πολιτείας είναι μεγάλη. Θα πρέπει να απελευθερώσει το δευτεροβάθμιο σχολείο από το ζήτημα των εξετάσεων και των συνεχών εξετάσεων ενός εξεταστικού κέντρου, ενός προθάλαμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση επίσης, εκτός από τις ελλείψεις και τα προβλήματα που έχουμε στις δαπάνες, είναι ο μεγάλος ασθενής γιατί δεν έχει πυξίδα που να διαπερνά το σύνολο των διδακτικών αντικειμένων, που να τα επικαιροποιεί σε σχέση με τις κοινωνικές ανάγκες και τις ανάγκες της αγοράς και τις ανάγκες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και να συνδέει αυτήν την βαθμίδα και με την πρωτοβάθμια και με την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Η κυρία Σταυρούλα Ξουλίδου έχει το λόγο για πέντε λεπτά.

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΞΟΥΛΙΔΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να καταθέσω στους συναδέλφους και στο Προεδρείο μία δήλωσή σας που είχατε κάνει στην κοπή της πίτας το Γενάρη στη ΔΑΚΕ. Είχατε δηλώσει τότε ότι κατανοείτε τα προβλήματα της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών και τρέφετε απεριόριστο σεβασμό και θα πράξετε τα μάλα για την αναβάθμισή τους. Ειλικρινά χαίρομαι για τη δήλωσή σας και θα ήθελα να δεσμευτείτε πραγματικά ότι αυτή η αναβάθμιση θα έρθει μέσα από τα σχέδια του Υπουργείου σας. Δεν είναι όμως εφικτό αυτό να γίνει από αυτά που εμείς βλέπουμε σήμερα να γίνονται.

Συγκεκριμένα ήθελα να σταθώ λιγάκι στην εξ ορισμού δέσμευσή σας ότι θα καλυφθούν όλα τα κενά. Σίγουρα έχουμε μεγάλο δυναμικό καθηγητών, οι οποίοι μένουν ανεκμετάλλευτοι, όμως νομίζω ότι δεν τηρείτε ούτε καν το ένα προς πέντε. Υπάρχει ένα παραθυράκι λόγω Τρόικας, ένα προς δέκα εγώ το βλέπω, εκεί πηγαίνει το πράγμα και μάλιστα προφανώς πιστεύετε ότι με την αύξηση του ωραρίου των καθηγητών θα καλυφθούν τα κενά. Μην σας διαφεύγει όμως ότι η προετοιμασία ενός καθηγητή στο σπίτι μπορεί να είναι μία και δύο ώρες για το μάθημά του. Συνολικά μπορεί να δουλεύουν και πάνω από πενήντα ώρες την εβδομάδα.

Επίσης η συγκεκριμένη αξιολόγηση -με την οποία με βρίσκετε σύμφωνη γιατί θέλω πραγματικά να γίνει- πρέπει να γίνει με κάποιους όρους. Να δούμε λοιπόν τους όρους. Πραγματικά νομίζω πως είναι παγίδα. Να μην πέσουμε λοιπόν στην παγίδα για τη σύνδεση της επίδοσης του μαθητή με τη δουλειά του καθηγητή. Πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν σας οπωσδήποτε τον εκπαιδευτικό τον ίδιο, το οικογενειακό περιβάλλον του μαθητή, τις σχολικές υποδομές, την οικονομική κατάσταση, το βαθμό της αυτογνωσίας του μαθητή, τον κοινωνικό του περίγυρο και τα κίνητρα που δίνουμε στους μαθητές σήμερα.

Παρόλα αυτά λοιπόν, ό,τι κι αν γίνει, δυστυχώς η επίδοση του μαθητή θα κρίνει τον εκπαιδευτικό. Θα αξιολογηθεί ως καλός ή κακός ο εκπαιδευτικός ανάλογα με το μαθητή. Αυτό είναι λάθος για εμένα.

Επίσης υπάρχει και μία πρόταση που μπορούμε να κάνουμε σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα σχολεία μας με τις δημόσιες δαπάνες που δεν έχουν κονδύλια για τη λειτουργία, την επισκευή των σχολείων, που πραγματικά είναι σε άθλια κατάσταση. Έχω εδώ ένα απόκομμα σημερινής εφημερίδας, της «6 Μέρες Δημοκρατία», που τα παιδιά ακόμα και σήμερα κάνουν κατάληψη γιατί; Γιατί παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες έχουν κενό σαράντα επτά ωρών σε μαθήματα κατεύθυνσης. Και μάλιστα οι σχολικές υποδομές, απ’ ό,τι διαβάζω, είναι ότι για οχτακόσια παιδιά υπάρχουν δεκαέξι τουαλέτες.

Προηγουμένως μιλούσατε στον κύριο συνάδελφο σχετικά με τα ιδιωτικά και τα φροντιστήρια και λέγατε τους ευπρεπείς όρους που πρέπει να πηγαίνει ένα παιδί σε ένα φροντιστήριο και σε ένα ιδιωτικό εκπαιδευτήριο. Επιμένω –και το λέω πολύ καλοπροαίρετα- ότι πρέπει να δείτε για λόγους υγιεινής και πραγματικά καλής παρουσίας του μαθητή μέσα στο σχολείο και τους όρους διαβίωσης μέσα στο σχολείο.

Να μην στοιβάζουμε, λοιπόν, παιδιά, τριανταπέντε και σαράντα μαθητές σε μία τάξη των είκοσι ή των δεκαοχτώ τετραγωνικών. Γιατί, αν για το φροντιστήριο βάζετε τα δεκαπέντε τετραγωνικά στους οχτώ μαθητές που έχει μία σχολική αίθουσα φροντιστηρίου, φανταστείτε τι γίνεται σε μία δημόσια αίθουσα των είκοσι τετραγωνικών με σαράντα μαθητές.

Επίσης, θα ήθελα να πω κάτι σχετικά με το πρόγραμμα σπουδών που ακολουθείται στην ομογένεια. Υπάρχει –μήπως μπορείτε να με διαφωτίσετε- κάποιο σύστημα εκπαιδευτικό που θέλετε να το προσαρμόσετε με μορφή credit course; Δηλαδή, να προσαρμοστεί η ελληνική παιδεία με το διδακτικό πρόγραμμα του εκεί Υπουργείου Παιδείας των χωρών που είναι τα ελληνόπουλα; Διότι, κάτι τέτοιο διαβλέπεται.

Βλέπω, η ελληνική παιδεία να προσαρμόζεται με τα εκεί προγράμματα σπουδών. Έχω παράδειγμα από την Αυστραλία και τον Καναδά. Μου το έχουν καταθέσει ότι πάει για εκεί το πράγμα για να καταργηθεί σιγά-σιγά η διάδοση της ελληνικής παιδείας.

Τέλος, θα ήθελα πραγματικά να δείτε πάρα πολύ σοβαρά το θέμα της υποχρηματοδότησης, που φτάνει φέτος περίπου το 33%, σχετικά με την κακοδιαχείριση ή όχι – αυτό δεν θα το κρίνω εγώ- των δήμων. Σήμερα, όμως, οι δήμοι, κύριε Υπουργέ, δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των σχολείων. Πολύ καλά περάσατε την ευθύνη των σχολικών κτηρίων στους δήμους. Όταν έγινε ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, άλλα περιμέναμε.

Σήμερα, όμως, οι «Καλλικρατικοί» Δήμοι αδυνατούν να πληρώσουν πάρα πολλά πράγματα που σχετίζονται με τη σχολική στέγη. Ούτε φύλακες υπάρχουν, ούτε καθαριστές υπάρχουν, το πετρέλαιο πολλές φορές λείπει, ούτε κυλικεία υπάρχουν. Πάρα πολλές φορές –όλο αυτό το πρόγραμμα που λέτε είναι πάρα πολύ ωραίο που θα γίνει το Φεβρουάριο- τα παιδιά δεν έχουν ούτε για ένα κουλούρι που κάνει πενήντα λεπτά. Το κυλικείο δεν ανοίγει, γιατί δεν έχουν τα παιδιά να δώσουν τα πενήντα λεπτά. Δεν βγαίνει το κυλικείο. Δεν ανοίγουν κυλικεία, γιατί τα παιδιά δεν έχουν να αγοράσουν τίποτα από το κυλικείο.

Όλα αυτά τα θέματα είναι πάρα πολύ σοβαρά. Χτυπάμε το κουδουνάκι. Θέλουμε πραγματικά καλή συνεργασία και ευελπιστούμε να έχετε πολύ σύντομα λύση σε όλα αυτά τα προβλήματα.

Ευχαριστώ πολύ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Ευχαριστούμε.

Το λόγο έχει ο κ. Γιοβανόπουλος για τρία λεπτά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, σας άκουσα με μεγάλη προσοχή. Με έναν ήπιο τόνο μας είπατε για ένα καινούριο συμβόλαιο εμπιστοσύνης που πρέπει να αναδείξουμε σε σχέση με τα παιδιά, σε σχέση με την εκπαιδευτική κοινότητα.

Έχω την πεποίθηση ότι ζούμε σε μια χώρα κυκλώπων –για να θυμηθώ και τον Όμηρο, από την Οδύσσεια είναι παρμένο το κομμάτι- όπου μας λείπουν οι Θέμιστες και Βουληφόρες Αγορές. Μας έλλειψε η δικαιοσύνη. Μας έλλειψε και αυτό το αντάμωμα, να καθίσουμε να μιλήσουμε, να συγκεντρωθούμε, να πει ο ένας, να προβάλλει αντιρρήσεις ο άλλος, να φτάσουμε δηλαδή σε εκείνη την ευγονία των καθαρών ιδεών οι οποίες θα πάνε τα πράγματα μπροστά.

Είναι όντως εθνικό το θέμα της παιδείας. Και θυμάμαι ακόμα από το ’74 μία παράταξη όπως η Νέα Δημοκρατία ανέθεσε τη μεταρρύθμιση στον κ. Παπανούτσο, σε αυτή τη μορφή, για να προχωρήσει τα πράγματα μπροστά. Έτσι πρέπει να λειτουργούν τα πράγματα. Πρέπει να μας ακούτε, να σας ακούμε, να περπατάμε χέρι-χέρι. Όντως είναι εθνικό το θέμα και δεν μπορεί κανένας εδώ να προβάλλει κάποιο κομματικό συμφέρον για να μπορεί να κάνει σπέκουλα πάνω σε αυτό.

Ξέρετε, παρακολούθησα σχεδόν με ανατριχιαστικό τρόπο στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου τον ακαδημαϊκό, κ. Κριμιζή. Η συμβουλή που είχε να δώσει στην εκπαιδευτική κοινότητα, στα παιδιά ήταν να φύγουν στο εξωτερικό, να καταλάβουν τι θα πει αξιοκρατία, τι θα πει δικαιοσύνη, τι θα πουν, λοιπόν, οι θέμιστες, εκείνες που δεν υπάρχουν στην Ελλάδα.

Αυτό το συμβόλαιο εμπιστοσύνης που θέλετε εσείς, να έρθουμε και εμείς να το υπογράψουμε. Ήδη, όμως, έχει απαξιωθεί τόσο πολύ το σύστημα και για αυτό κανείς δεν μας πιστεύει πια. Κανείς δεν μας πιστεύει γιατί οι άνθρωποι αυτοί ήδη βρίσκουν –ας πούμε- ότι το νυχτερινό σχολείο έχει μια ευκολότερη δίοδο προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση και πάνε εκεί κάποιοι τα παιδιά τους, ενώ θα μπορούσαν κανονικά να πάνε στο τακτικό Γενικό Λύκειο.

Θα έπρεπε να μην μιλάμε για εθνική λοβοτομή πια. Θα έπρεπε να μιλάμε για μια εθνική προσπάθεια. Και εδώ πρέπει να είμαστε όλοι εναρμονισμένοι στον ίδιο κοινό στόχο χωρίς καμία όμως απόκλιση, χωρίς καμία διαφοροποίηση.

Δεν μπορώ να δεχθώ ότι όπου αυξήθηκαν οι μισθοί των εκπαιδευτικών, μειώθηκε το αποτέλεσμα στις επιδόσεις των παιδιών. Άρα, το επιχείρημα καταλήγει στο να αυξήσουμε τους μισθούς για να ανεβούν και οι επιδόσεις; Όχι, κυρία Βούλτεψη. Νομίζω ότι αυτό το επιχείρημα είναι λάθος. Δεν μπορώ να το υποστηρίξω.

ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΛΤΕΨΗ: Δεν είπα αυτό. Προφανώς δεν καταλάβατε. Είπα το αντίθετο.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: Εν πάση περιπτώσει.

Θέλω να πω, κύριε Πρόεδρε, για να καταλήξω ότι δεν έπαθα τίποτα που στην πρώτη Λυκείου έμαθα Ξενοφώντα. Δεν έπαθα το παραμικρό που αγάπησα τον Σοφοκλή και τον Οιδίποδα από τότε.

Πρέπει να αποφασίσουμε όλοι μαζί τι είδους παιδιά θέλουμε για την επόμενη γενιά. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ακόμα και ο Νέλσον Μαντέλα όταν έλεγε ότι η εκπαίδευση είναι το καλύτερο όπλο που έχουμε για να αλλάξουμε τον κόσμο, κάτι παραπάνω ήξερε μετά τη θητεία του στις φυλακές. Κάπως ωρίμασε μέσα του η σκέψη.

Πάντως, η συμφορά που βιώνουμε σήμερα, κύριε Υπουργέ και συνάδελφοι Βουλευτές, νομίζω ότι δεν είναι οικονομική, δεν είναι κοινωνική, είναι θέμα παιδείας. Το πρώτο αίτιο για το οποίο κατέληξε σήμερα η χώρα εδώ είναι ότι μάθαμε τα παιδιά στην ευκολία, μάθαμε και εμείς στη ρεμούλα, μάθαμε στην επανάπαυση, μάθαμε να μη δείχνουμε τον κατάλληλο δρόμο. Εμείς διδάξαμε τα παιδιά στη νωχέλεια, εμείς τους σπρώξαμε στην παραπαιδεία, εμείς ανεχθήκαμε να μην κόβονται αποδείξεις, εμείς τους δώσαμε έναν κόσμο, που πρέπει τώρα με το δια βίου παράδειγμά μας να το αλλάξουμε

Θυμηθείτε, κύριε Υπουργέ, ότι η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ ένα κράτος νομοθετημένων αρχών. Ήταν πάντα ένα έθνος αξιών, που μεταλαμπαδεύονταν από γενιά σε γενιά. Αυτό περιμένουμε από εσάς. Σε αυτό θα συνεισφέρουμε και εμείς.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Ευχαριστούμε πολύ.

Ο κ. Βασίλειος Καπερνάρος έχει το λόγο για τρία λεπτά.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Φανείτε λίγο πιο μεγαλόθυμος, κύριε Πρόεδρε, διότι είναι δύο Βουλευτές από εμάς, οι οποίοι δεν θα μιλήσουν, οπότε «χαρίστε» μας κάποια δευτερόλεπτα επιπλέον.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Όπως είδατε το κάνω, κύριε Καπερνάρο. Γιατί μου το λέτε;

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ εκ των προτέρων.

Κύριε Υπουργέ, μετά από την κυρία Βούλτεψη, την κοινοβουλευτική σας εκπρόσωπο, έχω μία ερωτηματική σκέψη. Μιλήσαμε –είπε η ίδια- για εθνική λοβοτομή. Δεν ξέρω πώς αισθάνεται εθνικά λοβοτομημένη, εγώ δεν έχω αυτό το συναίσθημα. Μιλήσαμε και για εθνικούς Βουλευτές. Και μου ήρθε αυτή η ερωτηματική σκέψη: Γιατί δεν μιλάμε για εθνική παιδεία;

Είστε Υπουργός Παιδείας από το Νοέμβριο του 2011. Γιατί δεν τολμάτε να αποκαταστήσετε αυτή τη φράση με την οποία γεννηθήκαμε ως «εθνική παιδεία»;

Εν πάση περιπτώσει, έρχομαι στα θέματά μας. Σημείωσα κάποιες φράσεις που είπατε προηγουμένως, γιατί εμείς δεν κάνουμε άσκοπες επαναλήψεις και ο ένας δεν πέφτει πάνω στον άλλον με το να λέμε τα ίδια θέματα.

Εμμένω στο θέμα του υποσιτισμού και θα εμμείνω και σ’ αυτό να ξέρετε ότι θα δώσω συνέχεια. Σας το λέω από τώρα. Σημείωσα ότι είπατε: «Θα προσπαθήσω να απαντήσω σε υπερβολές και ανακρίβειες». Δεν απαντήσατε σε κανένα από τα ερωτήματά μου. Βεβαίως, δεν αποδείξατε και δεν επιχειρηματολογήσατε αν είναι ανακριβή και αν είναι υπερβολικά.

Αντιλαμβάνομαι τη θυμική σας αντίδραση, διότι σας ενόχλησε προφανώς αυτό που είπα. Όμως, δεν απαντήσατε. Σας καταλόγισα το εκπρόθεσμο και δεν απαντήσατε επ’ αυτού. Είστε εκπρόθεσμος σε βασικότατο θέμα. Δεν θα είχα αυτήν την αξίωση να απαντήσετε σε διάφορα θέματα περί παιδείας, περί αυτών που ακούστηκαν, αλλά εδώ έχουμε εθνική υποσιτιζόμενη παιδεία .

Σημείωσα, επίσης, ότι δέχεστε ότι δεν είναι ικεσία και επαιτεία. Όταν απευθύνετε έκκληση στην Εκκλησία, αυτό τι είναι; Όταν μιλάτε για φιλανθρωπίες και χορηγίες και δέχεστε οποιαδήποτε φιλανθρωπία και χορηγία από ΜΚΟ και από ιδρύματα, αυτό τι είναι; Ξέρετε γιατί; Είπα προηγουμένως ότι η κ. Αθηνά Λινού αναφέρει –και δημοσιεύθηκε αυτό από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων- ότι το πρόγραμμα αφορά σε εκατό σχολεία πανελλαδικά, όπου έχουν εντοπιστεί κρούσματα υποσιτισμού και κάνει έκκληση το Υπουργείο προς την Αρχιεπισκοπή.

Ερωτώ: Τι εννοείτε όταν λέτε ότι δεχόμαστε χορηγίες και φιλανθρωπίες; Προσέξτε το, αν αντιληφθήκατε τι είπατε. Θα δεχόσασταν, εκτός από αυτό το είδος της φιλανθρωπίας και χορηγίας, δύο νταλίκες με τρόφιμα «αλά σχέδιο Μάρσαλ» από το τούρκικο προξενείο με τον ψευδομουφτή με αυτά που γίνονται αυτή τη στιγμή στη Θράκη με τα βρεφονηπιακά σχολεία, με τα νηπιαγωγεία και με τα δημοτικά σχολεία; Δηλαδή, θα μπορούσε ο Ερντογάν να μας στείλει τρόφιμα δίκην φιλανθρωπίας και χορηγίας, ώστε να μην υποσιτίζονται τα παιδιά των εκατό σχολείων στην Ελλάδα; Θα μπορούσε ο Γκρουέφσκι να κάνει διπλωματικούς εντυπωσιασμούς και να στέλνει χορηγίες και φιλανθρωπίες, όταν το ερώτημά μου κατέτεινε στο τι έκανε το Υπουργείο επί των ημερών σας;

Έχουμε παρατηρήσει –όχι μόνο εμείς, αλλά και οι δημοσιογράφοι, έγκριτα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης- ότι έχουν περιχαρακωθεί και φωνάζουν όλοι και επιμένουν: Τι κάνετε σαν Υπουργείο Παιδείας;

Ποιες ενέργειες πράξατε; Τι είναι αυτό που κάνατε για να μειωθούν τα φαινόμενα του υποσιτισμού εκτός από το να κάνετε εκκλήσεις, παρακλήσεις, ικεσίες; Δεν απαντήσατε. Γιατί;

Σας υπενθυμίζω -και θα σας το δώσω στα Πρακτικά για να ενημερωθείτε- ότι η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα υπολογίζεται ως εξής. Υπάρχουν πάνω από 2,2 εκατομμύρια ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, μεταξύ των οποίων περίπου 440 χιλιάδες παιδιά. Άτομα σε κίνδυνο φτώχειας είναι συνολικά 2.250.000. Κάτω των έξι ετών είναι 136.000. Έξι με έντεκα ετών είναι 136.000. Δώδεκα με δεκαεπτά ετών είναι 167.000. Συνολικά, οι ανήλικοι είναι 439 χιλιάδες, σύμφωνα με τη UNICEF. Αυτή είναι η κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα το 2012 επί υπουργίας σας!

Αυτό το δίνω στα Πρακτικά για να ενημερωθείτε και να μου απαντήσετε στη μη δοθείσα εισέτι απάντησή σας.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Βασίλειος Καπερνάρος καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

Και κάτι άλλο. Μιας και οι συνεταίροι σας με τους οποίους συγκυβερνάτε και επειδή η διοίκηση είναι ενιαία και επειδή συγκυβερνήσατε ως Υπουργός Παιδείας με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., του οποίου η Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος κ. Χριστοφιλοπούλου δεν μας κάνει την τιμή να είναι εδώ, προς το τέλος του 2011 που ήσασταν Υπουργός Παιδείας, να σας θυμίσω ότι η Υφυπουργός κ. Χριστοφιλοπούλου –μπορώ να το αποσύρω, αν λανθάνω για το αν ήταν Υφυπουργός σας τότε- είχε εξαγγείλει ένα πρόγραμμα με μικρογεύματα που θα άρχιζαν να διανέμονται σε δεκαοκτώ σχολεία των εξής περιοχών: Αχαρναί, Ταύρος, Κερατσίνι, Εξάρχεια, Ασπρόπυργος, Πλατεία Βάθης, Μοσχάτο, Νίκαια, Αυλώνα, Πατήσια, προκειμένου να αντιμετωπισθεί το έντονο πρόβλημα του υποσιτισμού των μαθητών.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Τελειώνετε, κύριε Καπερνάρο.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.

Αυτό βεβαίως ύστερα από ερώτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, του συναδέλφου σας. Η κυρία Υφυπουργός Παιδείας απήντησε σε επίκαιρη ερώτηση ότι είναι πιλοτικό πρόγραμμα και ότι θα πραγματοποιηθεί με κονδύλια του ΕΣΠΑ. Τα πήρατε; Αν τα πήρατε, τι έγιναν;

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξης του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Τελειώσατε.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Θα διανέμονταν, λοιπόν, στο σύνολο των μαθητών των δεκαοκτώ σχολείων και όχι σε επιμέρους περιπτώσεις.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Κύριε Καπερνάρο, έχετε πάρει το διπλάσιο χρόνο.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Μισό λεπτό, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Μα, έχετε πάρει το διπλάσιο χρόνο. Τώρα βλέπετε ότι αρχίζουν και διαμαρτύρονται και οι άλλοι.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Έχουμε ξαναπεί ότι η ώρα δεν ενοχλείται. Γιατί ενοχλείστε εσείς;

Τον περασμένο Φεβρουάριο, λοιπόν, δεν είχαν επιλυθεί αυτά. Επικοινώνησα με το Υπουργείο σας και ξέρετε ποια ήταν η απάντηση; Ότι κανένα πρόγραμμα σίτισης μαθητών δεν «τρέχει» αυτή τη στιγμή.

Σας παρακαλώ να απαντήσετε επ’ αυτών επακριβώς και σαφώς, όπως σας έθεσα τα θέματα και τα ερωτήματα, χωρίς υπεκφυγές εκ μέρους σας.

Σας ευχαριστώ και ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, και για την ανοχή.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Το λόγο έχει ο κ. Παύλος Χαϊκάλης.

ΠΑΥΛΟΣ ΧΑΪΚΑΛΗΣ: Κύριε Υπουργέ, θα συμφωνήσω μαζί σας σ’ αυτό που είπατε, ότι η παθογένεια της ελληνικής παιδείας είναι χρόνια πίσω, όπως θα συμφωνήσω και με την κ. Βούλτεψη, ότι δεν είναι μόνο το πόσο υψηλός θα είναι ο μισθός, για να υπάρχει εκπαίδευση και ότι χρειάζεται αξιολόγηση και είμαστε πρώτοι που λέμε «ναι, να γίνει αξιολόγηση». Το θέμα είναι πώς θα γίνει αυτή η αξιολόγηση;

Αλλά, πριν πάμε σε όλα αυτά, μπορούμε να έχουμε ένα βασικό ερώτημα; Μπορείτε να καθίσετε να σκεφθείτε, επειδή θα φέρετε σε λίγες ημέρες, μετά τα Χριστούγεννα, ένα νομοσχέδιο τι πολίτες θέλουμε να βγάλουμε το 2025 και το 2030; Μπορούμε να κοιτάξουμε να φτιάξουμε ένα πρόγραμμα εθνικής παιδείας από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, η οποία πάσχει και όπου ένα παιδί μαθαίνει τη λέξη «ίππος» με δύο πι και τη λέξη «θάλασσα» με δύο σίγμα, αλλά αν ρωτήσει «γιατί;» δεν παίρνει απάντηση; Γιατί έτσι γράφεται. Μήπως πρέπει να δούμε τι βιβλία θα υπάρχουν, τι θα λένε αυτά τα βιβλία; Ποιος θα είναι ο στόχος της μάθησης; Θα μάθουν παπαγαλία τα πράγματα ή θα έχουν ουσιαστική μάθηση; Γιατί εκεί είναι η μεγάλη παθογένεια.

Γιατί δεν γίνεται μία διακομματική επιτροπή από όλους, να κάτσουμε επιτέλους να φτιάξουμε ένα σωστό πρόγραμμα, για να ξέρουμε η Ελλάδα τι παιδεία θα παράξει στα επόμενα χρόνια; Γιατί δεν το κάνουμε; Τι μας εμποδίζει; Γιατί φέρνουμε τροπολογίες για τα πανεπιστήμια, για τον κοσμήτορα, που ήρθε η πρώτη τροπολογία, για το αν θα εκλέγεται ή όχι; Αυτό είναι το πρόβλημά μας; Ή μήπως αν τα παιδιά θα μαθαίνουν ελληνικά; Γιατί ανοίγεις βιβλίο δημοτικού και γυμνασίου και δεν μπορείς να διαβάσεις τίποτε. Και έρχεται μετά και σου λέει ότι υπάρχει το βοήθημα. Αυτή είναι η λύση; Να υπάρχει το βοήθημα; Να υπάρχει το φροντιστήριο; Γιατί δεν υπάρχουν σε άλλα κράτη; Γιατί ο δάσκαλος και ο καθηγητής είναι επάνω στο παιδί; Δεν είναι, λοιπόν, τα χρήματα το θέμα. Θα συμφωνήσουμε.

Αφού λοιπόν δεν είναι τα χρήματα ας αναρωτηθούμε, έχουμε εθνική πολιτική και εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό για τους πολίτες του μέλλοντος ή όχι; Όχι, γιατί είμαστε εξαρτώμενοι και γι’ αυτό φωνάζουμε. Αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα.

Επειδή μιλήσαμε για τα ΑΜΕΑ πριν και θα ξαναγυρίσω πάλι, είπατε για τα κονδύλια του Ε.Σ.Π.Α. στα οποία θα βασιστούν τα προγράμματα. Επειδή το προσωπικό των σχολικών μονάδων ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης είναι ήδη αποδυναμωμένο και οι αρμοδιότητες και τα καθήκοντα που έχουν θα επιβαρυνθούν, φοβάμαι ότι σε λίγο θα μετατραπούν σε κέντρα υποστήριξης ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης όταν τα χρήματα του Ε.Σ.Π.Α. σταματήσουν. Μήπως λοιπόν πρέπει να κοιτάξουμε οι δαπάνες να πηγαίνουν κατευθείαν από τον κρατικό προϋπολογισμό και να υπάρξει μία μέριμνα για ένα κοινωνικό κράτος;

Εμένα το όνειρό μου σαν Έλληνας πολίτης φάνταζε όταν λέμε κοινωνικό κράτος, να εννοούμε ασφάλεια, παιδεία και υγεία. Αυτοί οι τρεις πυλώνες της δημοκρατίας κάτω από τη σκέπη της δικαιοσύνης θα αποτελέσουν την κινητήρια δύναμη για να πάει αυτή η χώρα μπροστά που τόσο το έχουμε ανάγκη.

Σας ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Ο κ. Μαριάς έχει το λόγο για έξι λεπτά.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΑΡΙΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα θέσω ορισμένα ζητήματα και θα ασκήσω και το δικαίωμα της τριτολογίας που έχω.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Μα, δεν σας έχω αρνηθεί ποτέ αυτό το δικαίωμα.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΑΡΙΑΣ: Επειδή συνέβη άλλη φορά με άλλο Πρόεδρο, γι’ αυτό σας το λέω.

Μέχρι στιγμής λοιπόν, δεν ακούσαμε τίποτε για το Μνημόνιο και από τους Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους της τρικομματικής Κυβέρνησης. Μιλούμε στο κενό. Ποιοι είναι οι περιορισμοί σε σχέση με τον Προϋπολογισμό, σε σχέση με την κατεύθυνση, σε σχέση με το οικονομικό μοντέλο που τίθεται από το Μνημόνιο; Αυτό είναι καθοριστικό. Μέχρι στιγμής δεν το ακούσαμε. Δεν επιμένω. Αναμένω τις τοποθετήσεις τις δικές σας, κύριε Υπουργέ. Είναι όμως σίγουρο ότι η περίπτωση του υποσιτισμού και οι περιπτώσεις του υποσιτισμού σε όλη την Ελλάδα, έχουν άμεση σχέση με τα μέτρα που έχουν ληφθεί σε επίπεδο οικονομικής πολιτικής, με το ότι έχουμε τεράστια ανεργία, με το ότι έχουν κλείσει δεκάδες μαγαζιά και οδηγούμαστε δυστυχώς σε ανθρωπιστική κρίση, η οποία εμφανίζεται μέσα στα σχολεία με τα ζητήματα του υποσιτισμού. Σε λίγο θα έχουμε και το πρόβλημα της κάλυψης των μαθητών σε σχέση με τη θέρμανση.

Άρα, λοιπόν, μπορεί να περάσουμε σε πολύ άσχημα επίπεδα καθώς, όπως αναφέρθηκαν και άλλοι συνάδελφοι, τα όρια της φτώχειας πλέον είναι πολύ συγκεκριμένα. Είναι τετρακόσιες πενήντα χιλιάδες παιδιά που ζουν σε οικογένειες κάτω από τα όρια της φτώχειας και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα.

Τέθηκε τώρα από τη Χρυσή Αυγή το ερώτημα τι έκαναν οι επερωτώντες παλαιότερα. Οι επερωτώντες, όσοι συμμετείχαμε στη συζήτηση ήμασταν και είμαστε κοινωνικοί ακτιβιστές και δεν έχουμε καμία σχέση με τη διακυβέρνηση της χώρας. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Είδατε ποιοι τοποθετήθηκαν.

Σε σχέση με το αν είμαστε εθνικοί Βουλευτές και επί ποίου θα μιλούμε, θα μιλούμε για όλα τα θέματα. Και η τοποθέτησή μου ως Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου είχε όλα τα γενικά στοιχεία που έπρεπε να έχει, αλλά ταυτόχρονα εμείς είμαστε Βουλευτές που έχουμε σχέση με το λαό, έχουμε σχέση με τους κατοίκους της περιοχής μας. Δεχόμαστε τα αιτήματα τα οποία θέτουν και τεκμηριωμένα παρουσιάζουμε τα προβλήματα έχοντας κάνει φυσικά και έναν καταμερισμό δουλειάς. Γι’ αυτό μιλήσαμε με συγκεκριμένα παραδείγματα όλοι από τους χώρους που γνωρίζουν και φυσικά εγώ από την περιοχή της Κρήτης και όχι μόνο του Ηρακλείου, όπως είπε η κ. Βούλτεψη.

Επιμένω λοιπόν και λέω, κύριε Υπουργέ, ότι σε σχέση με την Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία του Ηρακλείου Κρήτης θα ήθελα μια απάντηση. Έχουν κάνει μία σπουδαία δουλειά, έχω εδώ το υλικό, ο Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάνου, σεβασμιότατος Ανδρέας Νανάκης, ο οποίος είναι και επικεφαλής της διοικούσας επιτροπής. Έχει θέσει τα θέματα κι ότι πρέπει να υπάρξει κατ’ αρχάς η πρόσληψη καθηγητών για να μπορέσει να λειτουργήσει. Έχω λάβει συγκεκριμένη επιστολή από το Σύλλογο Φοιτητών Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Κρήτης που θέλουν να αντιμετωπιστούν τα ζητήματα. Υπάρχουν θέματα με τα επαγγελματικά τους δικαιώματα. Τι θα γίνει; Θα ήθελα να τοποθετηθείτε.

Στην τεχνική εκπαίδευση τα ζητήματα έχουν σχέση πάλι με το μοντέλο ανάπτυξης. Στη χώρα μας τεχνική εκπαίδευση δεν αναπτύχθηκε διότι μετά το 1949 προσδιορίστηκε, με βάση τον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, μία συγκεκριμένη κατεύθυνση για την Ελλάδα, η οποία δεν είχε τα στοιχεία ούτε της βιομηχανικής ανάπτυξης, ούτε της στήριξης μεγάλων προγραμμάτων και βεβαίως βιομηχανίας.

Γι’ αυτό δεν έχουμε τεχνική εκπαίδευση. Όμως πρέπει να στηρίξουμε την τεχνική εκπαίδευση και νομίζω ότι θα πρέπει να κάνουμε παρέμβαση στις 10 Δεκεμβρίου, στη Σύνοδο Υπουργών Παιδείας στο Βερολίνο γι’ αυτά τα θέματα, διότι ειδικότερα στη νεολαία έχουμε τεράστια ανεργία.

Η αντιμετώπιση του θέματος της ανεργίας έχει σχέση και με το θέμα της επαγγελματικής εκπαίδευσης, των δεξιοτήτων που θα αποκτήσουν, των ξένων γλωσσών που πρέπει να μάθουν για να είναι σύγχρονοι εργαζόμενοι και να μπορούν να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις.

Γι’ αυτό θέτουμε αυτά τα ζητήματα και λέμε ξανά, κύριε Υπουργέ, ότι υπάρχουν τεράστια προβλήματα π.χ. στο Τεχνικό Λύκειο, το 3^ο ΕΠΑΛ στο Ηράκλειο. Υπάρχουν κενά. Στο ίδιο επίσης ΕΠΑΛ του Ηρακλείου της Κρήτης υπάρχουν οκτώ τμήματα κομμωτικής, αλλά δεν υπάρχει κανείς που να διδάσκει κομμωτική. Φτάνουμε, λοιπόν, σε απίθανες καταστάσεις.

Έχω έγγραφο με ημερομηνία 14.11.2012 από την Ένωση Λειτουργών Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, που λέει «SOS, στηρίξτε την περίπτωση αυτή». Στις 16.11.2012 από την ΟΛΤΕ έχω ίδιο έγγραφο. Πρέπει να δούμε αυτά τα ζητήματα.

Τι θα κάνουμε με την αγροτική εκπαίδευση; Και εκεί πρέπει να κάνουμε παρέμβαση. Διότι το κίνημά μας στηρίζει την πρωτογενή παραγωγή. Πρέπει να επιστρέψουμε πίσω για να κάνουμε επενδύσεις. Χωρίς επενδύσεις, όμως, στη γνώση, στην τεχνολογία και στον αγροτικό τομέα δεν μπορούμε να σταθούμε.

Τέλος, υπάρχει ένα θέμα με το PALSO, με τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, που έθεσαν τα ερωτήματα και σε εμάς. Το θέμα της εκπαίδευσης άλλωστε συνδέεται και με τις ξένες γλώσσες, αλλά και με την προσπάθεια που γίνεται από αρκετούς γονείς εκτός δημόσιας παιδείας, μια και δεν καλύπτονται.

Εκεί, λοιπόν, κύριε Υπουργέ, λέτε ότι στην αδειοδότηση θα λάβετε υπ’ όψιν σας αν έχουν ασφαλιστική ενημερότητα. Αυτή τη στιγμή όλες αυτές οι μικρές επιχειρήσεις έχουν πρόβλημα, διότι δεν τους πληρώνουν οι γονείς που έχουν πάει τα παιδιά τους. Έχουν φτάσει στο σημείο να μην μπορούν να πληρώσουν τα χαράτσια.

Όταν, λοιπόν, θα ζητήσετε αύριο την ασφαλιστική ενημερότητα ως απαραίτητη προϋπόθεση, σας το λέω από τώρα –γιατί έχω συναντηθεί με την PALSO σε όλη την Ελλάδα, αλλά και ειδικότερα στην Κρήτη- ότι κανένας απ’ αυτούς ή πολλοί από αυτούς δεν μπορούν να ανταποκριθούν.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Δεύτερον, αν δεν τηρήσουν τις προδιαγραφές, λέτε ότι θα τους αφαιρέσετε την άδεια για δέκα χρόνια. Είναι απίθανη ποινή. Έχουν κάνει επενδύσεις. Πρέπει να αρχίσει διάλογος και να δείτε τα ζητήματα. Εμείς λέμε ότι πρέπει να μπει μια τάξη, να υπάρξουν οι προδιαγραφές, αλλά να μην ζητάτε τέτοιες προδιαγραφές από αυτούς τους ανθρώπους, που είναι μόνοι τους επί της ουσίας, που έχουν είκοσι χιλιάδες εργαζομένους.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Ολοκληρώστε, κύριε συνάδελφε.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΑΡΙΑΣ: Δεν μπορούν να πάνε σ’ αυτά τα επίπεδα. Με αυτόν τον τρόπο, με τις τεράστιες προδιαγραφές που βάζετε, στηρίζετε μόνο πέντε, δέκα μεγάλα ιδιωτικά σχολεία και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα.

Ευχαριστώ πολύ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Το λόγο έχει ο Υπουργός κ. Αρβανιτόπουλος για δέκα λεπτά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Ευχαριστώ όλους τους συναδέλφους για μια συζήτηση που νομίζω ότι είναι και παραγωγική και εθνικά χρήσιμη και φαντάζομαι ότι αυτή η συζήτηση σήμερα γίνεται για ένα εθνικό θέμα, όπως η παιδεία και εκκινεί, εάν θέλετε, από τις καλύτερες προθέσεις. Βέβαια, φαντάζομαι ότι δεν το κάνουμε ούτε για να δημαγωγήσουμε ούτε για να εκμεταλλευτούμε πολιτικά ζητήματα πάνω στο εκπαιδευτικό σύστημα, στο χώρο της παιδείας.

Γι’ αυτό θα μου επιτρέψετε πριν τοποθετηθώ, να απαντήσω σε ένα ζήτημα που είναι πολύ σοβαρό και πήρε ένα τόνο προσωπικό, τον οποίον ομολογώ ότι δεν αντιλαμβάνομαι, αλλά μια και τέθηκε έτσι να απαντήσω. Είναι το θέμα του υποσιτισμού.

Θα σας απαντήσω, κύριε Καπερνάρο, για το τι έκανα εγώ επί υπουργίας μου. Διπλασίασα τους δικαιούχους σίτισης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από πενήντα χιλιάδες σε εκατό χιλιάδες.

Και μια και ο Κοινοβουλευτικός σας Εκπρόσωπος ανέφερε ότι είστε κοινωνικοί ακτιβιστές, ως κοινωνικοί ακτιβιστές θα πρέπει να αποδεχόσαστε την ύπαρξη της Κοινωνίας των Πολιτών. Η ανθρώπινη αλυσίδα της Κοινωνίας των Πολιτών είναι αυτή που κρατάει την κοινωνική συνοχή.

Μην απαξιώνετε, λοιπόν, θεσμούς –όπως η Εκκλησία- οι οποίοι προσφέρουν για να αντιμετωπιστεί ένα σοβαρό πρόβλημα. Τα περί επίκλησης Ερντογάν και του Γκρουέφσκι, σας τα επιστρέφω!

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: ...(δεν ακούστηκε)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Σας τα επιστρέφω. Αυτά να τα δέχεστε εσείς, όχι εγώ. Σας τα επιστρέφω ευθέως!

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Δεν με καταλάβατε! Σας τα ξαναεπιστρέφω εγώ!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Τρίτον, χρειάζεται κανένας Υπουργός Εθνικής Παιδείας να ξεκαθαρίσει αυτό το πράγμα, κύριε Καπερνάρο;

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Δεν τολμάτε να κάνετε κάτι για την παιδεία!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Χρειάζεται ποτέ Υπουργός Παιδείας να ξεκαθαρίσει αυτό το πράγμα; Είναι ντροπή αυτό που λέτε!

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Ντροπή δική σας!

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Κύριε Καπερνάρο, σας παρακαλώ!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Είναι ντροπή να ακούγονται αυτά τα πράγματα στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Είναι ντροπή που το αναφέρετε!

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Είναι δική σας ντροπή!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Ουδείς Υπουργός Εθνικής Παιδείας δεν επρόκειτο καν να σκεφτεί τέτοιο πράγμα!

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Κύριε Καπερνάρο, σας παρακαλώ!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Πρέπει να ντρέπεστε που σε ένα τέτοιο θέμα κοινωνικής ευθύνης αναφέρεστε με αυτόν τον τρόπο. Είναι όνειδος γι’ αυτή την Αίθουσα!

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Σας χαρακτηρίζει!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Θα σας πω και το τρίτο. Εμείς εξασφαλίσαμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση γαλακτοκομικά προϊόντα και φρούτα για όλους τους μαθητές, γιατί σας είπα κάτι που δεν καταλάβατε, κύριε Καπερνάρο.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Αποδείξτε το!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Να το αποδείξουμε; Θα το δείτε στα κυλικεία.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Κύριε Καπερνάρο, σας παρακαλώ!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Κύριε Καπερνάρο, κατ’ αρχήν, εγώ δεν σας διέκοψα!

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Ο κύριος Υπουργός δεν σας διέκοψε καθόλου.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Να μη σηκώνει το ύψος της φωνής! Εμείς μπορούμε να το σηκώσουμε πιο ψηλά!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Εσείς σηκώσατε το ύψος της φωνής, κύριε Καπερνάρο και όχι μόνο το ύψος αλλά είναι και αυτά τα οποία είπατε!

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Σας ενοχλούν;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Δεν σας δίνω το δικαίωμα.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Αλήθεια; Το παίρνω μόνος μου.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Σας παρακαλώ πάρα πολύ! Ειλικρινά! Όταν μιλούσατε, ο κύριος Υπουργός δεν σας διέκοψε.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Το τρίτο που θα έλεγα –γιατί φαίνεται ότι δεν το αντιλαμβάνεται ο κ. Καπερνάρος και θα το πω πιο ξεκάθαρα- είναι το εξής: Τα θέματα του υποσιτισμού, κύριε Καπερνάρο, αφήστε τα στην άκρη. Είναι πολύ ευαίσθητα θέματα. Πάρα πολύ ευαίσθητα θέματα! Και δεν μπορεί παρά να τα χειριστούμε με τη μεγαλύτερη προσοχή.

Γι’ αυτό και το Υπουργείο κάνει πράγματα, τα οποία δεν είναι ανακοινώσιμα, κύριε Καπερνάρο και θα πάρω εγώ το προσωπικό πολιτικό κόστος να μην τα ανακοινώσω, γιατί αυτά εμπεριέχουν θέματα προσωπικών δεδομένων. Είναι θέματα κοινωνικών διακρίσεων. Γι’ αυτό θα σας συνιστούσα να είστε πολύ προσεκτικός. Αφήστε το στην άκρη. Υπάρχουν χιλιάδες θέματα να βρείτε να αντιπολιτευτείτε την Κυβέρνηση. Αφήστε αυτό το θέμα του υποσιτισμού και της κοινωνικής συνοχής και με όλη την ευαισθησία που υπάρχει σε αυτό.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Δεν έχω το δικαίωμα να σας απαντήσω, γι’ αυτό τα λέτε όλα αυτά. Καταλάβατε;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Κύριε Πρόεδρε, το δεύτερο που θα ήθελα να συζητήσουμε είναι αυτό το οποίο ανέφερε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ο κ. Μαριάς, γιατί είναι προς τιμή του ότι ανεγνώρισε ότι υπάρχουν θετικά στοιχεία από τις αποφάσεις του Eurogroup.

Πράγματι, υπάρχουν θετικά στοιχεία. Αναφερθήκατε σε δύο. Θα μπορούσα να αναφέρω και εγώ άλλα πολλά, αλλά το βασικό είναι –και αυτή η πορεία μέλλει να κριθεί και από τους πολίτες αλλά και από την ιστορία- ότι και με αυτή την απόφαση επισφραγίζεται η παραμονή της χώρας στο ευρώ και βλέπετε ότι όλα αυτά τα οποία έλεγε η Αντιπολίτευση ως μέτρα, χαλάρωσαν σιγά-σιγά και θα δείτε ότι και στους επόμενους μήνες θα υπάρξει αυτό το οποίο όλοι προσδοκούμε, δηλαδή μια συνολική πολιτική λύση και η Ελλάδα θα είναι εκεί. Θα είναι εκεί να ωφεληθεί.

Όμως, αυτό το οποίο θα ήθελα να τονίσω –και ορθά βάζετε αυτό το θέμα- είναι πως υπάρχει ένας εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός για την παιδεία, πέρα, πάνω και έξω από τα μνημόνια. Αυτόν τον εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό τον παρουσιάσαμε στις προγραμματικές δηλώσεις με στοχοχρονοδιάγραμμα σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης.

Και εξηγούμαι αρχίζοντας από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ποιος ήταν ο σχεδιασμός; Ήταν ένας ψηφισμένος νόμος από τη συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής αλλά ανεφάρμοστος να εφαρμοστεί. Πώς εφαρμόστηκε; Με τις ρυθμίσεις που φέραμε τον Αύγουστο, οι οποίες είχαν αφουγκραστεί και την εκπαιδευτική κοινότητα. Είχαν αλλάξει ορισμένα θέματα, τα είχαν βελτιώσει και έτσι η εκπαιδευτική κοινότητα –σε μια συντριπτική πλειοψηφία- ανταποκρίθηκε, εξέλεξε συμβούλια διοίκησης και η συμμετοχή της σε αυτές τις διαδικασίες ξεπέρασε μεσοσταθμικά το 80%.

Συνεπώς, αυτή η συνεννόηση, για την οποία οι περισσότεροι μίλησαν σήμερα, είναι αναγκαία για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Βλέπετε ότι και η εκπαιδευτική κοινότητα θέλει να προχωρήσει το εκπαιδευτικό σύστημα μπροστά.

Το δεύτερο που λέμε και το έχουμε συζητήσει είναι ότι εντός των ημερών –τη Δευτέρα έχουμε μια συνάντηση με τα μέλη της Συνόδου των Πρυτάνεων και θα επακολουθήσει και με τα μέλη των Προέδρων των ΤΕΙ- θα θέσουμε τα κριτήρια, βάσει των οποίων θα πρέπει να προχωρήσουμε στον εξορθολογισμό του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας.

Αυτό δεν είναι θέμα μνημονιακής επιταγής.

Εσείς, κύριε Μαριά, είστε πανεπιστημιακός. Γνωρίζετε και εσείς, όπως όλοι οι πανεπιστημιακοί ποιες στρεβλώσεις και παθογένειες δημιουργήθηκαν τα περασμένα χρόνια, πώς δημιουργήθηκε αυτό το στρεβλό ακαδημαϊκό μοντέλο. Όλοι γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει. Και ξέρετε ότι στις συζητήσεις με τους ακαδημαϊκούς, με τους καθηγητές, με τους συναδέλφους, με την κοινωνία, με τους φοιτητές όλοι λέμε τα ίδια πράγματα, ότι πρέπει να αλλάξει ο ακαδημαϊκός χάρτης της χώρας. Πώς να αλλάξει; Αφ’ ενός, λογοδοτώντας σε πραγματικές επιστημονικές αναγκαιότητες, όχι να υπάρχει αυτή η πανσπερμία των γνωστικών αντικειμένων που δεν ανταποκρίνονται σε καμία επιστημονική ανάγκη και αφ’ ετέρου, να ανταποκρίνεται στην αναπτυξιακή ανάγκη της χώρας.

Αυτό τον εξορθολογισμό πρέπει να κάνουμε και πρέπει να τον κάνουμε όλοι μαζί, η ακαδημαϊκή κοινότητα. Το χρωστάμε στους φοιτητές μας να αναβαθμίσουμε τα πτυχία τους, να τους κάνουμε πιο ανταγωνιστικούς στην αγορά εργασίας.

Δεύτερον: Μέσα από τις διατάξεις αυτές εξορθολογίσαμε τη μη τυπική, άτυπη εκπαίδευση. Αναφερθήκατε σε αυτά. Είχαμε την ευκαιρία να τα συζητήσουμε δια μακρών -να μην επανέλθω- σε μία προηγούμενη ερώτηση που είχε καταθέσει Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ από την Κρήτη. Άλλαξαν νόμοι που χρονολογούνταν από το 1940. Αυτά έπρεπε να αλλάξουν και όχι μόνο να αλλάξουν, αλλά να απλοποιηθούν. Οι διαδικασίες, δηλαδή, αδειοδότησης που λέτε, έχουν γίνει πολύ απλές. Εκεί που υπήρχαν πολλαπλά γραφειοκρατικά εμπόδια, πληθώρα χαρτιών κ.λπ., αυτά εξορθολογίστηκαν και ελαχιστοποιήθηκαν. Έγιναν πολύ απλές οι διαδικασίες. Έτσι, λοιπόν, προχωράμε βήμα-βήμα.

Πάμε στην πρωτοβάθμια και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Εγώ χαίρομαι, γιατί πράγματι όλοι συμφώνησαν ότι υπάρχουν αυτές οι στρεβλώσεις. Πρέπει να δούμε το θέμα της τοποθέτησης εκπαιδευτικών. Πρέπει να γίνει με δικαιοσύνη.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού)

Δώστε μου δύο λεπτά, κύριε Πρόεδρε, αν έχετε την καλοσύνη.

Πρέπει να γίνει, ακούγοντας τους εκπαιδευτικούς, βοηθώντας τους εκπαιδευτικούς. Πάντως, εφόσον υπάρχει αυτό το κατά κοινή ομολογία στρεβλό μοντέλο, θα πρέπει να το δούμε. Αυτό κάνουμε αυτή την συγκεκριμένη ώρα, βλέπουμε αυτό το μοντέλο, κοιτάζουμε ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες, ποιοι είναι οι καθηγητές, πού έχουμε ελλείμματα κ.ο.κ., για να μπορέσουμε να τα αλλάξουμε.

Χαίρομαι, επίσης, που υπήρχε αυτό το θέμα της αποδοχής, αν θέλετε, τουλάχιστον επί της αρχής -σε άλλα Κόμματα και επί της ουσίας- για το θέμα της αξιολόγησης. Διότι επαναλαμβάνω ότι πρέπει να προχωρήσουμε με πλήρη εμπιστοσύνη, με ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης με τους εκπαιδευτικούς. Προσπαθώντας να αποτυπώσουμε τα κοινά, να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε προβλήματα, να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε το επίπεδο των εκπαιδευτικών.

Επιμέρους ζητήματα: Ως προς το ζήτημα της θέρμανσης, πράγματι αυτή τη στιγμή, από ό,τι με διαβεβαιώνει και ο Υπουργός Εσωτερικών, τουλάχιστον το 70% του προϋπολογισμού έχει πάει ήδη όσον αφορά το θέμα αυτό, οπότε πιστεύω να μην αντιμετωπίσουμε μεγάλο πρόβλημα.

Σχολικά βιβλία: Μεγάλο θέμα όχι μόνο όσον αφορά την ποιότητα των σχολικών βιβλίων, αλλά και τα έξοδα. Δαπανώνται 30 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για σχολικά βιβλία.

Εμείς τι είπαμε; Για λόγους όχι μόνο οικονομικού εξορθολογισμού, αλλά και για λόγους εκπαιδευτικής διαδικασίας, για εκπαιδευτικούς λόγους, τα παιδιά να παραδίδουν τα βιβλία στους επόμενους μαθητές, όπως γίνονται σε όλες τις ευνομούμενες χώρες. Στη Γερμανία χρησιμοποιούν τα σχολικά βιβλία για τρία χρόνια. Έτσι λέμε, λοιπόν, ότι τα παιδιά χρεώνονται το βιβλίο που τους δίνει η πολιτεία -που πρέπει να τους το δίνει δωρεάν- και το μεταφέρουν στην επόμενη τάξη, εξοικονομώντας και έξοδα, αλλά μαθαίνοντας κατ’ αρχάς να σέβονται το βιβλίο.

Ακαδημαϊκά συγγράμματα: Δωρεάν σύγγραμμα, προφανώς, αλλά 50 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο είναι πολλά. Πρέπει να υπάρξει εξορθολογισμός, δηλαδή. Με τους εκδοτικούς οίκους, με τους καθηγητές το βλέπουμε αυτό το διάστημα, ώστε να μπορεί να υπάρχει εξοικονόμηση.

Όσον αφορά την απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ, στην οποία αναφερθήκατε, πράγματι την παραλάβαμε στο 28%.

Και αυτή τη στιγμή κάνουμε μια εργώδη προσπάθεια σε όλα τα Υπουργεία κατ’ εντολή του Πρωθυπουργού, ώστε να μπορέσουμε να αυξήσουμε την απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ. Και έτσι πιστεύω ότι μέσα στο 2013, η απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ θα γίνει πάρα πολύ μεγαλύτερη.

Όσον αφορά τώρα την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στην οποία αναφερθήκατε…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Κύριε Υπουργέ, πείτε για το θέμα αυτό στην τριτολογία σας.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Εντάξει, κύριε Πρόεδρε. Θα συμπληρώσω στην τριτολογία μου.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Το λόγο έχει για τρία λεπτά ο κ. Μαριάς.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΜΑΡΙΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, θεωρούμε ότι από τη συζήτηση που προέκυψε και από τις τοποθετήσεις των συναδέλφων, αποδείξαμε πλήρως τις πολιτικές ευθύνες που έχει η Κυβέρνηση. Μιλήσαμε με συγκεκριμένα παραδείγματα, επισημάναμε συγκεκριμένα ζητήματα και θεωρώ ότι σε πάρα πολλά από αυτά δεν πήραμε απαντήσεις. Διότι ναι μεν πρέπει να υπάρξει εθνικός σχεδιασμός για την παιδεία, αλλά όταν έχεις ένα μνημόνιο που σου κατευθύνει και το μοντέλο ανάπτυξης -θέμα το οποίο σας έθεσα δύο φορές και θα περίμενα να υπάρξει μια τοποθέτηση επ’ αυτού- αλλά και τις δαπάνες, είναι προφανές ότι ακόμα και αν θέλεις και έχεις διάφορους στόχους, αυτοί δεν μπορούν να υλοποιηθούν.

Όσον αφορά τώρα τις παρατηρήσεις που έκανα για το Eurogroup, δεν κατέδειξαν ότι υπήρξε θετική απόληξη. Απλά απέδειξα ότι παρ’ ότι υπάρχει εν προκειμένω ένα κέρδος αρκετών δισεκατομμυρίων, αυτά δεν έρχονται ως κοινωνικό μέρισμα στο λαό ή στην παιδεία, αλλά θα ξαναπάμε στους δανειστές. Και αν υπήρχε κάτι διαφορετικό, θα περίμενα να μας δίνατε μια απάντηση επί του συγκεκριμένου θέματος.

Πράγματι, κύριε Υπουργέ, είμαστε κοινωνικοί ακτιβιστές και πιστεύουμε στην κοινωνία των πολιτών. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι πιστεύουμε στη διάλυση του κοινωνικού κράτους, προκειμένου δήθεν να υπάρχει η κοινωνία των πολιτών και μάλιστα η «κοινωνία των κολλητών» εν Ελλάδι με διάφορες ΜΚΟ οι οποίες παίρνουν και σπαταλούν κονδύλια με διάφορους αδιαφανείς τρόπους.

Η επόμενη παρατήρησή μου έχει να κάνει με το ζήτημα του υποσιτισμού. Ακούστε, κύριε Υπουργέ. Κατ’ αρχάς δεν αμφισβητούμε τον κοινωνικό ρόλο που παίζει η Εκκλησία της Ελλάδος. Δεν αμφισβητούμε τον κοινωνικό ρόλο που παίζει η Εκκλησία στην Κρήτη. Όμως, προσέξτε! Εμείς θέλουμε την αυτοτελή παρουσία του κράτους στα ζητήματα αυτά και αναδείξαμε τις πολιτικές ευθύνες που υπάρχουν από την πολιτική του μνημονίου σ’ αυτά τα ζητήματα.

Και πέραν τούτου, όταν η Εκκλησία πάρει τα δύο χιλιάδες ονόματα των μαθητών, αυτά θα γίνουν γνωστά. Γιατί πώς αλλιώς θα μοιράσει αυτό που πρέπει να μοιράσει η Εκκλησία; Δεν θα πείτε ποιοι είναι οι συγκεκριμένοι άποροι μαθητές; Και μ’ αυτόν τον τρόπο θα φανούν και τα προβλήματα που θα προκύψουν σε σχέση με τα προσωπικά δεδομένα.

Επίσης, θέσατε το θέμα της αναπτυξιακής πορείας. Μα, για να έχουμε αναπτυξιακή πορεία –και επειδή μιλήσατε στο τέλος για την τριτοβάθμια- θα πρέπει να έχουμε περισσότερους φοιτητές και περισσότερα πανεπιστήμια και όχι να φεύγουν οι φοιτητές μας στο εξωτερικό. Όσον αφορά το πώς πρέπει να αναδιαρθρωθούν, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για το πώς αυτό θα μπορούσε να γίνει καλύτερα. Δεν θα πρέπει, όμως, να μειωθούν και να κλείσουν.

Και επιπλέον, βάλατε το θέμα του χάρτη για το σχέδιο «Αθηνά» και θέλουμε να τοποθετηθείτε επ’ αυτού, διότι δεν μπορεί να υπάρξει κατάσταση κατά την οποία θα κλείσουν σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Θέλουμε μια τοποθέτηση πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Υπάρχει ανησυχία σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε πολλές περιοχές σε όλη την Ελλάδα, όπως στη Δυτική Μακεδονία, στη Θράκη και στο Αιγαίο. Δεν μπορούμε να αφήσουμε ευαίσθητες περιοχές στο όνομα δήθεν του περιορισμού δαπανών και να εξαφανίσουμε τα στοιχεία εθνικής ταυτότητας και στρατηγικής –και τα ξέρετε καλύτερα από εμένα- γι’ αυτές τις περιοχές.

(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Κλείνω σε ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε.

Τέλος, σε σχέση με την PALSO, σας έθεσα απλά ερωτήματα. Δείτε αυτούς τους ανθρώπους, κύριε Υπουργέ και κάντε μια συζήτηση, γιατί πάρα πολλά θέματα τα οποία έχετε μέσα στη συγκεκριμένη ρύθμιση που ήρθε είναι τραβηγμένα.

Κλείνοντας, κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να πω πως θεωρούμε και είναι ξεκάθαρο ότι το ζήτημα της παιδείας είναι εθνικό. Όμως, δεν μπορεί να προχωρήσει όσο υπάρχουν αυτοί οι κάθετοι περιορισμού του μνημονίου. Γι’ αυτό η δική μας θέση είναι ότι πρέπει να σπάσει το μνημόνιο, να καταγγελθούν οι δανειακές συμβάσεις και του μνημονίου και να διαγράψουμε το επονείδιστο χρέος, προκειμένου να πάρουμε πίσω την Ελλάδα και να διαμορφώσουμε μια διαφορετική εθνική στρατηγική.

Σας ευχαριστούμε πολύ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Το λόγο έχει ο κύριος Υπουργός για πέντε λεπτά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Δεν δώσαμε ονόματα και για να είμαστε ξεκάθαροι, θα ήθελα να σας πω ότι απλώς η Εκκλησία επέλεξε ορισμένα σχολεία. Ακριβώς διότι δεν πρέπει να υπάρχουν αυτά τα προσωπικά δεδομένα, γίνεται αυτός ο διαχωρισμός. Είμαι σαφής.

Υπάρχουν τρία ζητήματα τα οποία θα ήθελα να θίξω, τα οποία δεν είχα το χρόνο να αναπτύξω στην προηγούμενη παρέμβασή μου, αρχής γενομένης από τα…

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Υπάρχουν ονόματα και οικογένειες από το Υπουργείο σας. Δύο χιλιάδες παιδιά…

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Σας παρακαλώ, κύριε συνάδελφε. Καθίστε κάτω, κύριε συνάδελφε!

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Ενημερωθείτε επιτέλους!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Καθίστε κάτω, σας παρακαλώ!

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Κύριε Καπερνάρε, αφήστε τον κύριο Υπουργό να ολοκληρώσει. Ειλικρινά σας παρακαλώ!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρ/των, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Κύριε Κοινοβουλευτικέ Εκπρόσωπε των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, σχετικά με το θέμα το οποίο θέτετε –και ορθά το θέτετε- το θέμα του «Αθηνά», θα ήθελα να σας πω τι ακριβώς εννοούμε.

Υπάρχουν κάποια ιδρύματα τα οποία δεν είναι διασυνδεδεμένα και ας δούμε ιδιαίτερα στην περιφέρεια τα γνωστικά τους αντικείμενα πραγματικά με τους αναπτυξιακούς τομείς, εκεί που έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα κάθε περιφέρεια. Το πελατειακό σύστημα που είχε δημιουργηθεί πέρασε σε ένα μοντέλο, δημιουργούσε ένα τμήμα ΤΕΙ σε κάθε χωριό, ένα τμήμα ΑΕΙ σε κάθε πόλη, το οποίο ουσιαστικά μπορεί να έδινε ζωή στις καφετέριες, στα εστιατόρια –καλό είναι κι αυτό- αλλά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική ανάγκη της παραγωγικής ανάπτυξης κάθε περιφέρειας, επειδή μιλήσατε για τον παραγωγικό ιστό.

Εδώ θα πρέπει να δούμε μαζί με την ακαδημαϊκή κοινότητα και την κοινωνία κάθε περιφέρεια ποια συγκριτικά πλεονεκτήματα έχει. Η Αιτωλοακαρνανία έχει αγροτική οικονομία, έχει ιχθυοκαλλιέργειες, έχει άλλους τομείς στην παραγωγή της; Υπάρχει το ίδρυμα της περιφέρειας και πώς τα γνωστικά του αντικείμενα συνδέονται με τους αναπτυξιακούς τομείς; Εκεί πρέπει να πετύχουμε συνέργιες, πρέπει να πετύχουμε τη σύνδεση. Εκεί, λοιπόν, προφανώς δεν πρόκειται να κλείσουμε ακαδημαϊκά ιδρύματα, προφανώς δεν πρόκειται να γίνουν τέτοιες ενέργειες οι οποίες θα διακινδύνευαν το εθνικό συμφέρον. Μιλάμε για εξορθολογισμό και μιλάμε για τον εξορθολογισμό που όλοι συζητάμε και όλοι συμφωνούμε.

Ξέρετε, κύριε Μαριά, πώς δημιουργήθηκαν τμήματα μέσα στα ίδια τα πανεπιστήμια. Το ξέρετε. Είτε διότι έρχονταν λεφτά από το ΕΠΕΑΕ και έπρεπε κάτι να γίνει για να απορροφηθούν και τα τμήματα που δημιουργούνταν δεν ανταποκρίνονταν σε γνωστικά αντικείμενα που είχαν κάποια επιστημονική αναγκαιότητα ύπαρξης, είτε διότι ο Μαριάς δεν χνώτιαζε με τον Αρβανιτόπουλο, ήταν σε ένα τμήμα, έσπαγαν το τμήμα και δημιουργούνταν δύο διαφορετικά τμήματα τα οποία είχαν παρεμφερή γνωστικά αντικείμενα. Τα γνωρίζουμε αυτά.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΤΑΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΑΡΙΑΣ: …ο Αρβανιτόπουλος ήταν εκτός…

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Σύμφωνοι. Σας ευχαριστώ.

Αλλά γι’ αυτό, όμως, εγώ απέστειλα μία επιστολή στις πρυτανικές αρχές, στους Προέδρους των ΤΕΙ και ζήτησα τις προτάσεις της κοινότητας καταρχήν για τον εσωτερικό εξορθολογισμό. Γιατί αν μπορέσουμε να πετύχουμε στα ιδρύματα που έχουμε ένα σοβαρό εσωτερικό εξορθολογισμό, θα έχουμε πετύχει το ήμισυ του παντός, θα έχουμε κάνει ένα πολύ μεγάλο βήμα στον εξορθολογισμό του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας. Αλλά θα πάμε με γνώμονα το ακαδημαϊκό κριτήριο και το αναπτυξιακό κριτήριο και την επόμενη εβδομάδα θα έχουμε δημοσιοποιημένα τα κριτήρια πάνω στα οποία θα πορευτούμε γι’ αυτό το ζήτημα.

Θα αναφερθώ σε δύο άλλα ζητήματα τα οποία είναι εξίσου σοβαρά και τα οποία εθίγησαν στη συζήτηση: Ελληνόγλωσση εκπαίδευση. Είναι πάρα πολύ σημαντικό και ξέρετε κάναμε μία συζήτηση, εκτενή συζήτηση, στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων και θα έλεγα ότι όλα τα κόμματα συμφώνησαν ότι κι εδώ πρέπει να το δούμε με προσοχή. Δηλαδή, ποιο είναι το ζητούμενο; Τα ελληνόπουλα του εξωτερικού να αποκτούν την ελληνική γλώσσα, την ελληνική παιδεία, τη γνώση της ελληνικής ιστορίας, αλλά παράλληλα να μην γκετοποιούνται. Δηλαδή να είναι σε σχολειά των οποίων τα πτυχία αναγνωρίζονται και να μπορούν να ενσωματώνονται και στην κοινωνία, στη χώρα υποδοχής.

Υπήρξε δηλαδή ένα conscientious ότι σταδιακά θα πρέπει να στραφούμε προς τα δίγλωσσα σχολεία τα οποία εξασφαλίζουν και τις δύο προϋποθέσεις και την κτίση και τη γνώση την ελληνική, την παιδεία την ελληνική και παράλληλα και τη γλώσσα και την παιδεία της γλώσσα υποδοχής για να μην έχουμε τη γκετοποίηση, για να μην έχουμε την περιθωριοποίηση.

Όμως, υπάρχουν προβλήματα και ζητήματα τα οποία βλέπουμε με μεταβατικές ρυθμίσεις. Γιατί; Γιατί πρέπει να δεχτούμε ότι υπάρχει ένα νέο μεταναστευτικό ρεύμα αυτή τη στιγμή. Δυστυχώς, υπάρχουν παιδιά τα οποία ξεριζώνονται με τις οικογένειές τους, πηγαίνουν στο εξωτερικό κι αυτά δεν έχουν την πολυτέλεια να πάνε σε δίγλωσσα σχολεία. Γι’ αυτό, τον Αύγουστο αναστείλαμε το νόμο που πήγαινε ακριβώς προς αυτήν την κατεύθυνση, για να έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε τα ελληνόγλωσσα σχολειά, να μπορέσουν τα παιδιά αυτά τα οποία μεταναστεύουν αυτή τη στιγμή και ξεριζώνονται, να έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν παιδεία.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΤΑΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΑΡΙΑΣ: Με την Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρ/των, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Θα σας πω. Δεν υπάρχει καμμία πρόθεση, εάν υπαινίσσεστε ότι είναι…

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΤΑΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΑΡΙΑΣ: Ούτε συγχώνευση;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Καμμία.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΤΑΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΑΡΙΑΣ: Στήριξη, δηλαδή.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας, Θρ/των, Πολιτισμού και Αθλητισμού): Ακριβώς.

Το θέμα των πρότυπων σχολείων είναι πολύ σημαντικό. Είναι ένας θεσμός ο οποίος είχε λειτουργήσει. Τα πρότυπα δημόσια σχολεία δεν είναι ελιτίστικος θεσμός. Είναι ένας θεσμός αριστείας και αξιοκρατίας. Όλοι όσοι αποφοιτήσαμε από πρότυπα σχολεία γνωρίζουμε ότι παιδιά όλων των κοινωνικών ομάδων με ένα γνώμονα και μόνο, την απόδοσή τους, ήταν μέλη αυτών των σχολείων. Η διάλυση των σχολείων αυτών τη δεκαετία του 1980 ήταν λάθος. Τα επαναφέραμε με κλήρωση. Η διάθεσή μας είναι να υπάρχουν εξετάσεις όπως παλιά από το δημοτικό στο γυμνάσιο, τόνωση των σχολείων αυτών με καθηγητές, με προγράμματα, με πιλοτικά προγράμματα ώστε να γίνουν σχολεία πρότυπα, όπως ήταν στο παρελθόν, τα οποία βοηθούν εν γένει την εξέλιξη της δημόσιας παιδείας.

Τέλος, εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν μπορεί να επικρέμαται ως δαμόκλεια σπάθη κάθε χρονιά η οποιαδήποτε αλλαγή των εισαγωγικών εξετάσεων. Γι’ αυτό είπαμε και στις προγραμματικές δηλώσεις να ολοκληρώσουμε όλες τις αλλαγές στην τριτοβάθμια, να δούμε την αλλαγή στα λύκεια, στα γυμνάσια, στα σχολεία, να δούμε όλο το σύστημα της εκπαίδευσης ενιαία πώς λειτουργεί και να μη συζητήσουμε αυτή τη στιγμή καμιά αλλαγή τουλάχιστον μέχρι το 2016-2017 για τις εισαγωγικές εξετάσεις. Να υπάρξει μια ηρεμία, σταθερότητα να δούμε την αλλαγή στα σχολεία και μετά να δούμε αν χρειάζεται αυτός ο θεσμός αλλαγή. Γιατί αυτό το γεγονός, ότι κάθε χρόνο αλλάζουμε το σύστημα έχει προξενήσει και έξοδα στις οικογένειες και μια τρέλα. Το αφήνουμε λοιπόν αυτό ως έχει. Να μπορέσουμε να καλύψουμε τα μεγάλα προβλήματα που νομίζω ότι έχουν αναδειχθεί μέσα από αυτή τη συζήτηση, να μπορέσουμε να λύσουμε τα θέματα της ειδικής αγωγής, να μπορέσουμε να λύσουμε τα θέματα των κενών. Αυτή τη στιγμή εκπονούμε αυτό το σχέδιο για να μπορέσουμε τον Σεπτέμβριο να έχουμε κάθε τάξη γεμάτη με τους εκπαιδευτικούς που χρειάζονται και να μπορέσουμε να λύσουμε τα άμεσα προβλήματα.

Όταν λειτουργήσει το σύστημα και το δούμε και το αξιολογήσουμε, αφού κατασταλάξει ο κουρνιαχτός, μετά θα σκεφτούμε και θα συζητήσουμε αν χρειάζεται αλλαγή. Τουλάχιστον, όμως, τα παιδιά να ξέρουν ότι μέχρι το 2016-2017 θα έχουν το ίδιο σύστημα.

Ευχαριστώ πολύ.