Νίκαια , 23 Σεπτεμβρίου 2011

Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς 2011/2012 εύχομαι σ΄ όλους και όλες δύναμη, κουράγιο, υπομονή ( αυτή κυρίως απέναντι στους γονείς), αλληλεγγύη και πάνω απ΄ όλα σεβασμό στην αξιοπρέπεια, τη δικιά σας και των συνανθρώπων μας.

Και κάτι ακόμη, μιας και γνωρίζετε την αγάπη μου προς την ποίηση και τη λογοτεχνία γενικότερα. Ιδού λοιπόν κάτι που ταιριάζει και στην περίσταση:

του Κ.Π. Καβάφη*

Α Σ Φ Ρ Ο Ν Τ Ι Ζ Α Ν

Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.

Αυτή η μοιραία πόλις, η Αντιόχεια

όλα τα χρήματά μου τάφαγε:

αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο,

Αλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην,

κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος

(ξέρω και παραξέρω Αριστοτέλη, Πλάτωνα

τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).

Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,

κ΄έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.

Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.

Στην Αλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες,πέρσι,

κάπως γνωρίζω ( κ΄ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:

του Κακεργέτη βλέψεις και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.

Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα

ενδεδειγμένος να υπηρετήσω αυτήν τη χώρα,

την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.

Σ΄ ό,τι δουλειά μου βάλουν θα πασχίσω

Να είμαι στη χώρα ωφέλιμος. Αυτή είναι η πρόθεσίς μου.

Αν πάλι μ΄ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους –

τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;

Αν μ΄ εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.

Θ΄ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,

Κι αν ο μωρός αυτός δε μ΄ εκτιμήσει,

Θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.

Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,

πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.

Θα με θελήσει πάντως ένας απ΄ τους τρεις

Κ΄είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη

Για το αψήφιστο της εκλογής μου.

Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.

Αλλά, κατεστραμμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.

Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.

Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί

να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.

Μετά χαράς θα πήγαινα σ΄ αυτόν.

* γραμμένο στα 1930. Τι φταίω εγώ… Και να μην ξεχνιόμαστε: Πριν από εβδομήντα χρόνια στην προσφιλή πατρίδα μας είχαμε γερμανική κατοχή.

Ωστόσο τέτοιες μέρες στην Αθήνα, τον Πειραιά και τα χαμόσπιτα της Κοκκινιάς κρυφά ΚΑΤΙ μεγάλο έμπαινε στα σκαριά…

Αυτά με ιδιαίτερη εκτίμηση προς όλους και όλες και…

Γνωρίζοντας από πρώτο χέρι την έγνοια και την αγωνία σας για τα παρόντα και τα μελλούμενα της πατρίδας μας τούτο μονάχα έχω να σας πω:

τα σχολεία και τα μάτια σας

Ηλίας Ράπτης (Δρ. Φ.)

σχολικός σύμβουλος